Λογιά και Σιωπές

"Κλάψε μέχρι να στερέψεις", είπαν μου.
Γιατί εν στερέφκω;

Ήμασταν μαζί 16 μήνες.
Θκιόμισι φτομάδες μετά, τζιαι ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα τηλεφώνημα.
Σάννα εδιαγραφτήκαν ούλα που τη μνήμη.

Ακόμα είμαι στο "αναζητώ τον".
Εν πρέπει τζιαι λαλούν μου το.
Εφάαν μου τα αφκιά μου.

Ακόμα κλαίω.
Κάθε νύχτα, κάθε χάραμα.
(γιατί εσήκωσα κουσούρι να σηκώνουμαι που τα χαράματα τωρά).
Κάθε νύχτα ψυθιρίζω το όνομα του.
Τζιαι προσεύχουμαι να εν καλά.

Μπορεί να μεν με αγαπά πλέον.
Να νιώθει καταπληκτικά μακριά μου.
Μακριά που τούτο που ενιώθαμε ο ένας για τον άλλον.

Δεκαέξι μήνες...τζιαι τωρά η απόλυτη σιωπή.
Τίποτε εν με ευχαριστεί πλέον.
Ούτε η μουσική, ούτε οι ταινίες, ούτε οι βόλτες.

Μιλώ με ούλο το κόσμο.
Αλλά ούλος ο κόσμος εν εν τζίνος.
Τζίνος εν ένα σύννεφο...άπιαστος πλέον.

Τζιαι ούλο βασανίζει με τούντο 'γιατί'.
Φταίω που τον αγάπησα τόσο πολλά;
Άξιζα τούτο το τέλος που εθκιάλεξε να μας δώκει;

Τζίνος έκαμε το που το τηλέφωνο, ναι.
Εγώ επάγωσα. Νιώθω χαμένη. Μόνη μου.
Τζιαι ψάχνω να βρω λύτρωση, αλλά μάταια.

Λαλούν μου εν τζιαιρός να αρκέψω να βλέπω τα "κακά" του τζιαι όι μόνο τα "καλά" του. Όταν αγαπάς μπορείς να το κάμεις τούτο;

Ίσως ακόμα να είμαι θολωμένη...
Τζιαι εβρέθηκα σε μια κατάσταση ανεκπλήρωτης αγάπης.

Εγώ...ακόμα...είμαι...ερωτευμένη...
Εράϊσε μου τη καρδία μου...

Μετά που τόση αγάπη, τόσο πόνο, τόσα φιλιά τζιαι καταστάσεις...απλά σιωπή.
Τελικά, εν τον κόφτει; Γιατί να με βασανίζει τόσο;
Γιατί να με αφήκει τόσο απρόσμενα; Τόσο άδικα;
Ενόμιζα ότι I was good to him...at least I tried.

Τζιαι τωρά...σιωπή.
Εχτές ετάϊζα τον μπέμπη μας τζιαι έρκετουν μου να μπίξω τα κλάματα.
Εν ξέρω γιατί.

Τα πάντα γυρώ μου θυμίζουν μου τον.
Τα αστεία μας, η μυρωθκιά του, οι τριχούλες του, το σκοτεινό του βλέμα...

Τελικά, ίσως να αγαπώ πλέον μόνη μου.
Ο κύκλος εν νομίζω να έκλεισε, γιατί για να τελειώσει κάτι πρέπει να εν αμοιβαίο.
Τζιαι τούντο βίαιο τέλος, εν ήταν αμοιβαίο.

Τζιαι το Συσέγκιο, ακόμα καρτερά τον.
Αχχχ...εμείς εμείναμε τζιαι καρτερούμε τον.
Άραγε...που να είναι...
Να μας σκέφτετε λιγάκι;

Comments

  1. Αχχ ρε Λου μου, γραφείς τα και νομίζω πως τα ζω και 'γω.
    Το να προσπαθησεις να έβρεις τα κακά του εν χαμένη υπόθεση.
    Εννα περάσει, εννα μεν περάσει;

    ReplyDelete
  2. @marilou: έννα περάσει; γιατί πονώ; γιατί να πονώ τόσο; πως έννα σταματήσω να πονώ; γιατί να τον αγαπώ ακόμα τόσο; :'(

    ReplyDelete
  3. kapote en na ligostepsei j o ponos j to dakri... j oi anamniseis en na ksekinisoun na ksethoriazoun... siga siga.. klapse tora na sou perasei j siga siga en na kleisei j touti i pligi..

    ReplyDelete
  4. @misirlou: μακάρι Μισιρλού μου...πάντως θκιο εφτομάδες πίντα κλάμα...τζιαι τωρά εγύρισσε μου σε οψέσιον φάση του τύπου (που έννι, τι κάμνει, πως έννι) τζιαι εν μπορώ να ησυχάσω γιατί έφυε μακριά μου... :(

    ReplyDelete
  5. Τωρα εν η στιγμη που πρεπει να σκεφτεις τον εαυτο σου Λου...
    Να σκεφτεις αν θελεις τζι αν αξιζει να τον αφηκεις να κατασπαραχτει που τον πονο...
    Κανενας αλλος εν προκειται να το καμει για σενα. Εσυ πρεπει να ισορροπησεις τα πραματα, ουτως ωστε να σωσεις την Λου, που την καταθλιψη...

    Αξιζει να υποφερεις τοσο?
    Το να ριξεις την αξια τζεινου, απλα θα σε γεμισει πικρια.
    Τζεινο που πρεπει να δεις εν την δικη σου την αξια!

    ΧΧΧ

    ReplyDelete
  6. Εχω την εντυπωση ότι ενας λογος που πονεις τοσο ειναι γιατι η σχεση σας δεν έκανε τον κύκλο της και τέλειωσε σε μια φαση που ήσουν πολλά καλά μαζί του. Αν η σχεση "ξεφτιζε" ας το πουμε έτσι, ισως να ενιωθες διαφορετικα.

    Αρεσε μου το σχολιο της Γρουτας.

    ReplyDelete
  7. @Grouta: Εν τούτο. Πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου, πρέπει να μου δώκω αξία, πρέπει να μεν το αφήκω να με βάλει που κάτω...δαμέ στη Κύπρο, δυστυχώς εν έχω τζιαι πολλούς ανθρώπους γυρώ μου...τζιαι τούτος ήταν για μένα που τα πιο σημαντικά άτομα. Τζιαι γι'αυτό νιώθω σαν να εκατάρρευσε γενικά ένα μεγάλο κομμάτι μέσα μου. Εν ξέρω πως να πάω πίσω στη ζωή που είχα. Τζιαι η μόνη ζωή που βλέπω για τον εαυτό μου, δυστυχώς, είναι μακριά που τη Κύπρο. :(

    @Σμιλί: Ναι, ακριβώς τούτο νιώθω. Ότι έγινε σε μια φάση που "ενόμιζα" ήμαστουν καλά, πως εν ήταν το τέλος μας. Τζιαι πας σε τούτο έχω άρνηση. Εν ξέρω. Αλλά επέρασαμε του κόσμου τις καταστάσεις με τούντον άνθρωπο για να εξαφανιστεί απλά ο ένας που τη ζωή του άλλου. Αλλά έτσι νιώθω εγώ, τουλάχιστον. Για το τι νιώθει τζίνος, τώρα ποττέ εν θα ξέρω.

    ReplyDelete
  8. λου μου το καλύτερο και για τους δύο είναι να μην έχετε επαφή. εαν έχετε θα είναι πολύ χειρότερα και για τους δύο. γι αυτό κρατά αποστάσεις. όι επειδή εν τον κόφτει..το σίγουρο είναι οτι πρέπει να βκαίνεις έξω να μιλάς να μεν σκέφτεσαι.. και σιγά σιγά ναι εννα περάσει..αναγκαστικά εννα περάσει..

    ReplyDelete
  9. Συμφωνω 100000% με την Ντάφοντιλ. Ειπα σου τα αρκετές φορές...εν θα τα ξαναπω, εν περιττό. Ισως η ζωή σου επιφυλλάσει πολλα πιο ωραία πραγματα στο μέλλον.

    ReplyDelete
  10. @daffodil lament: Προσπαυώ μάι ντίαρ, ειλικρινά άι ντου. Νομίζω εν τζιαιρός να με αγαπήσω half as much as I love him...εν τζιαιρός εν εν; Προσπαθώ πάντως...

    Να'σαι καλά ντίαρεστ! Μπι γουέλ. xxx

    @Prasinada: Ξέρω το καλή μου...άι αμ γκέττινγ δέαρ, αν τζιαι ακόμα πονώ, προσπαθώ να το υπερ-νικήσω. παρ' όλα αυτά...η αγάπη εν τζιαμέ. ιν τάιμ όμως...ιν τάιμ!
    *hug* xxx

    ReplyDelete
  11. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Blackface / Brownface

Σάκος του Μποξ

Μπούκσταγκραμ