Ω! Γλυκύ μου έαρ...

"He was despised and rejected by men; a man of sorrows, and acquainted with grief; and as one from whom men hide their faces he was despised, and we esteemed him not. He was oppressed, and he was afflicted, yet he opened not his mouth; like a lamb that is led to the slaughter, and like a sheep that before its shearers is dumb. Surely he has borne our griefs and carried our sorrows; yet we esteemed him stricken, smitten by God, and afflicted. But he was wounded for our transgressions, he was bruised for our iniquities; upon him was the chastisement that made us whole, and with his stripes we are healed, and born again!"


"Ησαίας 53:3 Καταπεφρονημενος και απερριμμενος υπο των ανθρωπων· ανθρωπος θλιψεων και δοκιμος ασθενειας· και ως ανθρωπος απο του οποιου αποστρεφει τις το προσωπον, κατεφρονηθη και ως ουδεν ελογισθημεν αυτον.Αυτος τωοντι τας ασθενειας ημων εβαστασε και τας θλιψεις ημων επεφορτισθη· ημεις δε ενομισαμεν αυτον τετραυματισμενον, πεπληγωμενον υπο Θεου και τεταλαιπωρημενον.Αλλ' αυτος ετραυματισθη δια τας παραβασεις ημων, εταλαιπωρηθη δια τας ανομιας ημων· η τιμωρια, ητις εφερε την ειρηνην ημων, ητο επ' αυτον· και δια των πληγων αυτου ημεις ιαθημεν.Παντες ημεις επλανηθημεν ως προβατα· εστραφημεν εκαστος εις την οδον αυτου· και ο Κυριος εθεσεν επ' αυτον την ανομιαν παντων ημων. Αυτος ητο κατατεθλιμμενος και βεβασανισμενος αλλα δεν ηνοιξε το στομα αυτου· εφερθη ως αρνιον επι σφαγην, και ως προβατον εμπροσθεν του κειροντος αυτο αφωνον, ουτω δεν ηνοιξε το στομα αυτου. Απο καταθλιψεως και κρισεως ανηρπαχθη· την δε γενεαν αυτου τις θελει διηγηθη; διοτι εσηκωθη απο της γης των ζωντων· δια τας παραβασεις του λαου μου ετραυματισθη. Και ο ταφος αυτου διωρισθη μετα των κακουργων· πλην εις τον θανατον αυτου εσταθη μετα του πλουσιου· διοτι δεν εκαμεν ανομιαν ουδε ευρεθη δολος εν τω στοματι αυτου. Αλλ' ο Κυριος ηθελησε να βασανιση αυτον· εταλαιπωρησεν αυτον. Αφου ομως δωσης την ψυχην αυτου προσφοραν περι αμαρτιας, θελει ιδει εκγονα, θελει μακρυνει τας ημερας αυτου, και το θελημα του Κυριου θελει ευοδωθη εν τη χειρι αυτου. Θελει ιδει τους καρπους του πονου της ψυχης αυτου και θελει χορτασθη· ο δικαιος δουλος μου θελει δικαιωσει πολλους δια της επιγνωσεως αυτου· διοτι αυτος θελει βαστασει τας ανομιας αυτων. Δια τουτο θελω δωσει εις αυτον μεριδα μετα των μεγαλων και τους ισχυρους θελει μοιρασθη λαφυρον, διοτι παρεδωκε την ψυχην αυτου εις θανατον και μετα ανομων ελογισθη και αυτος εβαστασε τας αμαρτιας πολλων και θελει μεσιτευσει υπερ των ανομων."


         ===============================================


Που τα αγαπημένα μου κομμάτια του Μεγάλου Επιταφίου...Τούντο κείμενο πάντα εσυγκινούσε με για κάποιο λόγο. Ακόμα παραπάνω τζιαι που το θρήνο της Θεοτόκου. 


Σήμερα θα επίενα στο Μεγάλο Επιτάφιο τζιαι θα άφηνα το Συσέγκιο με τον the friend γιατί φοάται τες τσάκρες. Κανονικά. Τωρά, απλά εν ξέρω. 


Προσπαθώ να τζοιμηθώ τζιαι εν τα καταφέρνω. Ούλοι λαλούν μου τούτο για το χρόνο. Αλλά νιώθω λες τζιαι οι μέρες περνούν βασανιστηκά. Μεν με πάρετε για πελλή αλλά τωρά μπορώ να καταλάβω ένα κομμάτι που το βιβλίο της Stephanie Meyer το 'New Moon'; υποτίθεται ότι τζιαι καλά την Μπέλλα (μια έφηβη άτσαλη κοπέλα που υπερ-αγαπά τον βρικόλακα φίλο της) φεύκει τζιαι εγκαταλείπει την για το καλό της. Τζιαι αφήνει την τζιαμέ...μόνη της...απροστάτευτη...παγωμένη...τζιαι μετά στο βιβλίο έσhιει κάτι όφκερες σελίδες με τους μήνες πάνω τζιαι τίποτε λέξεις...δηλαδή σιωπή...πόνος. Σάννα τζιαι πέρνουν μια παύση ούλα. Μουθκιάζουν. 


Τζοιμούμαι, κλαίω, ξαναξυπνώ, ξανα-κλαίω. Πιένω βόλτες, φκένω, μιλώ με κόσμο, ξανά κλαίω. Ξυπνώ κάτι άγριες ώρες τζιαι πονώ το στομάσhι μου τζιαι το στήθος μου. Πιάνει με ρίγος, κλαίω τζιαι ξαναπιάνει με ο ύπνος. Βλέπω τον στον ύπνο μου τζιαι τσιριλώ. Εξύπνησα η ώρα 4 εχτές τζιαι έλεα το όνομα του. Σάννα τζιαι ήταν δίπλα μου. Αλλά εν ήταν. Εν ήταν. 


Έσhιει τωρά κάτι 4-5 μήνες που εν τζοιμούμαι με το φως κλειστό. Τούντες θκιο μέρες το σκοτάδι εν η απόλυτη λύτρωση μου. Σάννα τζιαι συντροφεύει με. Ούλοι λέσσιν έννα περάσει. Ο χρόνος βλεπεις...


Τζι' ακόμα εν καταλάβω ότι εν θα τον ξαναφιλήσω, εν θα έρτει να με ξανα-αγκαλιάσει, να μου πει 'αγαπώσε'. Τζιαι εν τόσο σκληρό τζιαι άδικο. Γιατί εν την βρίσκεις τόσο εύκολα την αγάπη τζιαι φεύκει τόσο εύκολα. Σάννα σου στερεί αμέσως ο άλλος να νιώθεις ξαφνικά όσα ένιωθες για τζίνον. Τζι' ακόμα να το χωνέψω...ακόμα ούλα εν φκάλλουν νόημα. Σάννα τζιαι ζω έναν εφιάλτη τζιαι δε μπορώ να ξυπνήσω. Γιατί εν ξυπνώ; Πρέπει να ξυπνήσω...θέλω να ξυπνήσω...τζιαι να μεν πονώ τόσο. 


Ο χρόνος...άι νόου.


Σήμερα εν ο Μεγάλος Επιτάφιος. Μαζί με ούλα τα άλλα πρέπει να θάψω τζιαι εγώ ένα κομμάτι μέσα μου. Να το αφήκω...


Ω! Γλυκύ μου έαρ...





Ω Γλυκύ μου έαρ...