Τα Κλασικά

Μιας τζιαι μας έκαμε πολλά ώραίο ποδαρικό ο Μάρτης (αν τζιαι εν εν για να τον πολλο-εμπιστέφκεσε γιατί κάμνει τσαλιμάκια ο άτιμος), τζιαι μιας τζιαι προσπαθώ να αντιπαρέλθω το όλο 'τι θα κάμω με το μέλλον μου' γκρίνιασμα, σήμερα θα βάλω μερικά που τα αγαπημένα μου πράγματα (μουσική, ιστορίες, λουλούδια, φόρεματα, άρωματα κλπ) μπας τζιαι ανανεωθώ, τζιαι μαζί με εμένα τζιαι το αγαπητό μου μπλογκ, το οποίο έτσι εποχή πέρσι εξανάρχισα να του διω σημασία.

Οσιομάρτυς Λουκρεζίας
Σήμερα εν η ονομαστική μου εορτή, αλλά για λόγους ανωνημίας ας πούμε ότι εν της Οσίας Λουκρεζίας (λέμε τωρά). Η αγία Λουκρεζία "καταγόταν από την Ηλιούπολη της Συρίας και έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής της μέσα στην πορνεία και την ακολασία. Κάποια στιγμή αρρώστησε βαρειά και το γεγονός αυτό αποδείχθηκε γι’ αυτήν μεγάλη ευλογία. Προφανώς συνέβη κατά πραχώρηση Θεού, αφού έγινε η αιτία να κάνη στροφή εκατόν οδόντα μοιρών και να αλλάξη ριζικά τον τρόπο της ζωής της. Όσο διάστημα ήταν άρρωστη, όλοι οι φίλοι της την εγκατέλειψαν και το γεγονός αυτό την στενοχώρησε τόσο πολύ, που την οδήγησε στο σημείο να κόψη κάθε επαφή μαζί τους. Μετά την αποκατάσταση της υγείας της εγκαταστάθηκε σε ένα απόμερο μέρος της πόλης. Εκεί γνώρισε κάποιους ανθρώπους, τους οποίους συμπάθησε, επειδή της έκανε εντύπωση ο τρόπος της ζωής τους, το ήθος τους και η συμπεριφορά τους. Η επικοινωνία μαζί τους είχε ως απετέλεσμα το να οδηγηθή στην Εκκλησία, να κατηχηθή και να βαπτισθή. Μετά την βάπτισή της μοίρασε όλη την περιουσία της στους πτωχούς και ακολούθησε τον ασκητικό βίο. Έζησε με βαθειά μετάνοια. Καθάρισε το σκεύος της από όλες τις κηλίδες της εμπαθούς ζωής και έφθασε στον φωτισμό και την θέωση. Μάλιστα, αξιώθηκε να σφραγίση την μαρτυρία της για τον Χριστό με το αίμα του μαρτυρίου της και γι’ αυτό ονομάζεται οσιομάρτυς."(χχχχμμ γνώριμο μου ακούγεται το σενάριο-όσο αφορά τη φιλία α! όι τον έκφυλο βίο. Πτου πτου πτου, να κολλήσουμε τζιαι καμιά χλαμύδια τζιαι να βουρούμε μετά) Αυτά όσο αφορά το ποιόν του ονόματος μου (που αν εκατάλαβε τζιαι κανένας σας ποιον έννι, θα σας διαψεύσω γιατί δαμέσα άι γουίλ όλγεΐς μπι Lucrezia - λέμε τωρά)

Άσπρος Ασφόδελος
Εν που τα αγαπημένα μου λουλούθκια έβερ τζιαι θυμούμαι πρώτη φορά που είδα τούντο λουλούδι ήταν στη Σάντυμπελ (ναι το μίκι-μάους που έδειχνε μια φορά τζι' ένα τζιαιρό το Extra TV στη Λεμεσό). Παρ'όλα αυτά και κατά τη διάρκεια των χρόνων όμως ανακάλυψα ότι ο ασφόδελος είναι αυτό που λέμε εμείς Νάρκισσος-Μανουσάκι που εν κάτι σαν το daffodil αλλά εν μια σπεσίφικ ποικιλία που φυτρώνει μόνο σε συγκεκριμένα μέρη της Ευρώπης, North of England and Wales being some of them. Το scientific name του λουλουδιού είναι Narcissus pseudonarcissus (εεεε Seeker, ξέρεις το εσού τούντο λουλούδι; πιάνε σημειώσεις να μαθαίνεις τι μπουκέτο να μου φέρνεις). Τέσπα, τούτο θεωρώ ότι εν που τα πιο όμορφα, πιο serene τζιαι ελπιδοφόρα λουλούδια που υπάρχουν.

                                            

Λιτολ Μπλακ Ντρες
Που τα αγαπημένα μου γκόοινγκ άουτ άουτφιτς πάντα ήταν τα LMDs aka Little Black Dress. Εν πάντα ευκολοφόρητο, βρίσκεις το σε ότι είδος στυλ θέλεις, μπορείς να το συνδυάσεις με ότι αξεσουάρ θέλεις, εν σε περιορίζει με το αν θέλεις να βάλεις τζι' άλλα χρώματα πάνω σου τζιαι εν πάντα ιν φάσhιον! *Φότος με 2 που τα αγαπημένα μου LMDs θα έβρετε πιο πάνω.*

Ο Μύθος της Αμυγδαλίας
Όταν ήμουν μωρό (ναι επέρασα τζιαι που τζίντο στάδιο) η μάδερ πάντα έφερνε μου βιβλιά με μυθολογία. Ένα που τζίντα βιβλία ήταν 'Η Μυθολογία των Λουλουδιών'. Τζιαι μια που τις αγαπημένες μου ιστορίες ήταν 'Ο Μύθος της Αμυγδαλιάς'. Μιας τζιαι ήταν παιδικό βιβλίο εγώ ήξερα το απλοΐκό βέρζιον της ιστορίας που πάει κάπως έτσι:

"Η ιστορία της Αμυγδαλιάς:
*Αυτός ο μύθος συμβολίζει την αγνότητα της ψυχής της Αμυγδαλιάς και την αγάπη του Βοριά γι' αυτήν.*

Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι' αυτό το χειμώνα την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της, την είδε και την ερωτεύτηκε. Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή το Βοριά; Τριγυρνούσε θλιμένος έξω από το παράθυρό της. Ωσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα. Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του. Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχονταςκαι αγκάλιασε το Βοριά. Δεν άντεξε την παγωνιά και απ' το κρύο του ξεψύχησε. Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα."

Υπάρχει τζιαι το άνταλντ βέρζιον της ιστορίας φυσικά. Αλλά εν πολλά μεγάλο να το κάμω τζιαι τζίνο άναρτηση αλλά για τζίνους που τους αρέσκει η μυθολογία μπορείτε να την έβρετε την ιστορία δαμέ! Σε όποιο βέρζιον τζιαι να την θκεβάσετε όμως εξυμνεί το ίδιο πράμα τζιαι κάθε φορά που θα δω αμυγδαλιά ανθισμένη πάντα σκέφτουμαι τούντην ιστορία. Έν εν πολλά συγκινητική;

Fruits of the Forest
Είναι που τις αγαπημένες μου ποικιλίες φρούτων τζιαι μπορώ να κασhιανίσω κουπάκια με raspberries, cranberries, blackcurrants, blueberries,strawberries etc.  Που τα λια πράματα που λυπούμαι που δεν έσιει να προσφέρει η μεγαλόνησος εν τούτα τα φρούτα, μιας τζιαι θέλουν κρύο κλίμα για να καλλιεργηθούν τζιαι που τους κύριους λόγους που έτρωα περισσότερα φρούτα στο εξωτερικό παρά δαμέσα. Albeit έχουμε τη γνωστή μας ζουμερή παττίχα δαμέσα, παρ' όλα αυτά τα φρούτα του δάσους κατέχουν μια εξέχουσα θέση στη καρδιά μου. Εξού τζιαι η μανία μου να τρώω συνέχεια γιαουρτάκια με φρούτα του δάσους τζιαι να πίνω συνέχεια Ribena.

Breeze of the Sea
Όσο τζι' αν μου αρέσκει το άρωμα του βουνού, που εν απλά θεΐκό όντως, που τα αγαπημένα μου αρώματα ήταν πάντα το 'Cool Water' by Davidoff για το λόγο ότι η ευωδιά πάντα της θάλασσας αναζογωνεί με τζιαι κάμνει με να νιώθω μιαν ηρεμιά που θυμίζει καλοκαίρι, σεριάνι, ηρεμία...Εν απλά αδιαπέραστη τούτη η μυρωδιά για μένα, γι' αύτό λατρεύω επίσης τζιαι το άρωμα της καθαρής θάλασσας.

Classical
Πάντα για να γράφω το οτιδήποτε τζιαι να έχω έμπνευση πρέπει να ακούω κλασική μουσική. Εν το must have μου στο μπάλγκραουντ. Που τα αγαπημένα μου κομμάτια εν του Johann Sebastian Bach το Πρελούδιο in C Major. Νομίζω ότι τούτη η μουσική εν που τις πιο συγκινητικές μουσικές που υπάρχουν στην κλασική βιβλιοθήκη τζιαι εξαναθυμήθηκα την προχτές που είδα το 'The Iron Lady' με την Στριπ. Υπέροχη μουσική κατά τη γνώμη μου τζιαι πολλά σμούθ. Μπορείτε να το απολαύσετε μπιλόου.

Ξέρω ότι πάλε εμακρυγόρησα απλά είπα μιας τζιαι εμπήκε έτσι όμορφα η Άνοιξη να βάλω πράγματα σήμερα στο βλογκ που με κάμνουν να νιώθωεξίσου όμορφα.

Καλήν εποχή εύχομαι σε ούλους σας τζιαι πάντα με όμορφες ευωδιές!




Johann Sebastian Bach - Prelude in C Major