Σονέτο 3 - Sonnet 3

Σονέτο 3

Κοίταξε στον καθρέφτη και πες στο πρόσωπο που βλέπεις το ωραίο,

Ότι τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός να κάνει άλλο ένα

Γιατί αν δεν ανανεωθεί στο στάδιο αυτό που είναι φρέσκο,

Θα αδικήσεις τον κόσμο και θ’ αφήσεις ανευλόγητη μια μητέρα.

Γιατί ποια ωραία σύζυγος έχει τόσο ανοργασμική μήτρα

Που θα καταδεχτεί να τη τσαπίσει βαθιά ένας σύζυγος σαν κι εσένα;

Ή ποιος προτιμά να γίνει του αυτό-έρωτα του το μνήμα

Και πεθαίνοντας ανύπαντρος να μην αφήσει πίσω του κανέναν;

Εσύ είσαι το εξ αντανακλάσεως είδωλο της μητέρας σου

Κι αυτή ζητά να πάρει πίσω τον Απρίλη σου που ανθοβολεί•

Έτσι θα βλέπεις μέσα από τις χαραμάδες της προχωρημένης ηλικίας σου,

Όχι το ρυτιδωμένο πρόσωπο σου, αλλά τη χρυσή σου νεανική εποχή.

Αλλά αν δεν θες το όνομα σου να μείνει αξέχαστο και ξακουστό,

Πέθανε ανύπαντρος και το είδωλο σου θα θαφτεί κι αυτό.

*****************

Sonnet 3

Look in thy glass, and tell the face thou viewest

Now is the time that face should from another,

Whose fresh repair if now thou not renewest

Thou dost beguile the world, unbless some mother.

For where is she so fair whose uneared womb

Disdains the tillage of thy husbandry?

Or who is he so fond will be the tomb

Of his self-love, to stop posterity?

Thou art thy mother’s glass, and she in thee

Calls back the lovely April of her prime:

So thou through windows of thine age shall see,

Despite of wrinkles, this thy golden time.

But if thou live remembered not to be,

Die single, and thine image dies with thee.

**********************

~William Shakespeare~