Η βεράντα
Στο πίσω μέρος του διαμερίσματος όπου διαμένουμε έχουμε μια βεράντα. Εκείνη η βεράντα για μένα ήταν εκεί σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Από το καιρό που ήμουν μικρή, θυμάμαι ότι καθόμουν με τις ώρες και χάζευα τ’ αστέρια, την θάλασσα (το ελάχιστο της δηλαδή που μπορούσα να διακρίνω από τη βεράντα), το κόσμο που περπατούσε στον πιο κάτω δρόμο.
Σαν μικρό κοριτσάκι, στεκόμουν με τους φανταστικούς μου φίλους στη βεράντα και τραγουδούσα. Τραγουδούσα Αλίκη κυρίως. Βλέπετε, δεν είχα κάποια άλλα παιδιά γύρω μου που να τους άρεσε να παίζουν θέατρο και να τραγουδούν το «Μια περιπέτεια στη Νότιο Καρολίνα» ή το «Μέσ’ αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή, κι’ έχω συντροφιά μου κάτασπρο πανί»....Έτσι ανέβαζα "παραστάσεις" στην βεράντα μας.
Μερικά χρόνια αργότερα, σε εκείνη τη βεράντα καθόμουν τα βράδυα του καλοκαιριού μαζί με τη Σύσσι. Στα 14 μου χρόνια, η Σύσσι ήταν περίπου ενός χρονού. Και καθόμασταν στην πίσω βεράντα του διαμερίσματος μας και κοιτάγαμε τα πεφταστέρια, τις λεγόμενες Περσίδες. Εγώ ονειρευόμουν το καιρό που θα πήγαινα επιτέλους Αγγλία, ανυπομονούσα να με βρεί ο «μεγάλος» έρωτας, και η Σύσσι προσπαθούσε να αιχμαλωτήσει ότι τυχόν ζωήφιο τύγχαινε να έβρισκε μπροστά της.
Που να ήξερα τότε, στα 14 μου χρόνια, ότι ο έρωτας της ζωής μου, είχε έρθει, στη μορφή ενός μικροσκοπικού αγγέλου, κάπως τριχωτού, με μάτια αιώνιας αγάπης.
Σε αυτή τη βεράντα έκατσα πολλές φορές...μαζί με τη Σύσσι. Και έκλαψα, και τραγούδησα, και ονειρεύτηκα, και έγραψα, και αναστέναξα και χαμογέλασα.
Τώρα πλέον, σε αυτή τη βεράντα, δυστυχώς, δε μπορώ να κάτσω με τον έρωτα μου. Τουλάχιστον όχι σωματικά. Κάθομαι νοερά.
Εκείνη η βεράντα πλέον, κοιτάζει προς ένα και μοναδικό μέρος...το σημείο όπου ο μικρός μου άγγελος κοιμάται.
Πλέον, κάθομαι και αγναντεύω από εκείνη τη βεράντα τη θάλασσα, τους ανθρώπους, τα αστέρια, το φεγγάρι, με έναν άλλο άγγελο, που ακούει στο όνομα Άριελ...
Το μικροσκοπικό πλασματάκι, το οποίο ήρθε, όχι για να αναπληρώσει, αλλά για συμπληρώσει την οικογένεια μας. Τα γαλανά της ματάκια, η σκανταλιάρικη στάση της και η χαδιάρικη της φύση μας έκλεψαν την καρδιά. Κάποιος, είχε πετάξει αυτό τον άγγελο στα σκουπίδια, αλλά χάρη σ’ ένα από τα καταφύγια ζώων στη Λεμεσό, σώθηκε και έφθασε αισίως (θέλω να πιστεύω) στο σπιτάκι μας.
Σ’ αυτή τη βεράντα, κάθομαι πλέον με την Άριελ μου (και τη Σύσσι μου), και προσπαθώ να συνεχίσω να ζω. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η ζωή συνεχίζετε...
Ίσως με μια τρύπα στη καρδιά και στη ψυχή, αλλά συνεχίζετε...
Αλίκη Βουγιουκλάκη - Το κλωτσοσκούφι
(αφιερωμένο...ξέρεις ποιός είσαι, ευχαριστώ...)
το ξερω...πιστεψε με το ξερω...αυτην την τρυπα στην καρδια την εχω ακομα...ηταν το 2006 που εχασα και εγω τον μικρο μου...καλα εκαμες και πηρες αλλον αγγελο...εγω ακομα δεν το μπορεσα...τωρα φυσικα εχω μια τρυπα πιο μεγαλη στην καρδια,που χωρεσε μεσα και την παλια...δεν πειραζει ομως...οσο εχουμε την βεραντα και μπορουμε ακομα να βλεπουμε τα αστερια...εχουμε και ελπιδα...να τον χαιρεστε...
ReplyDeleteΈχεις δίκαιο θάλασσα μου. Η τρύπα δε κλείνει. Αλλά ελπίζω ότι ούτε και η ελπίδα πεθαίνει. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. Είσαι πολύ ευγενική. Και φυσικά θα συνεχίσουμε να κοιτούμε τ' αστέρια. Και οι 3 μαζί, τώρα. Να' σαι καλά. Σ' ευχαριστώ. xxxx
DeleteΤίποτε δεν αναπληρώνεται, ειδικά οι μεγάλες απώλειες. Άνοιξες όμως ένα παραθυράκι σε κάτι καινούργιο και χώρεσε μια όμορφη Άριελ που θα σε κάνει να χαμογελάς κάποιες στιγμές κι αυτό είναι σπουδαίο. Έτσι είναι... βήμα-βήμα. Η Σίσσυ θα είναι πάντα μέσα σου. Κανένας χρόνος και καμμιά απόσταση δεν μπορούν να σου την πάρουν.
ReplyDeleteΗ Άριελ είναι πανέμορφη και φαίνεται πολλά τρελλούτσικη :) Να την χαίρεσαι!
Ευχαριστώ καλή μου. Είναι μια μικρή τρελλαμένη είναι η αλήθεια. Μας δαγκώνει συνεχώς, αλλά είναι κι' αυτή δώρο Θεού.
DeleteΌντως, η Συσσούλα μου θα είναι πάντα εδώ, θα ζεί πάντα μέσα μου.
Σ' ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια. Μου φέρνουν μεγάλη παρηγοριά.. xxxx
No pain makes sense but to the one who suffers it at that moment...i will not tell u i understand opws en perimenw j kanenan na katalavei ton diko mou.tha sou pw mono poso lucky and unbelievably blessed u were to have spent all those veranda moments with ur loved one.jai poso lucky u still are to be able to experience that again...egw en thelw na esheis nothing less than what u deserve...avoid gaps..embrace life!!!!j the new member does look promising :) dont miss out a single moment from such bliss.se kalinixtw lou mou.k u ll be just fine..ftanei na to afiseis na erthei!
ReplyDeleteThank you my darling dagger, τούτο προσπαθώ να κάμω. Να μεν χάνω στιγμές πλέον. Προσπαθώ να συνεχίσω, όπως τζιαι πρέπει βασικά. Αν τζιαι λίγο πιο μπρόουκεν αλλά τουλάχιστον με την γνώση ότι τώρα δίνω και ένα σπίτι σε ένα μικρό πλασματάκι. :)
DeleteΑτε κόρη Λου, εγεμωσαν τα μαθκια μου.....
ReplyDeleteΑτε κόρη Λου, εγεμωσαν τα μαθκια μου.....
ReplyDeleteΜάνα μου ρε Κολόνα μου. Έβλεπα σε όνειρο εχτές. Εν ξέρω πως εν δυνατόν, αλλά I did. Εκανονίσαμε γκετ τουγκέδερ οι μπλόγκερς ιμίσh τζιαι ήρταμε σπίτι του. Ήσουν ψηλή τζιαι σκίνι στο όνειρο μου. Εκαθούμασταν στην κουζίνα σου τζιαι επαίζαμε χαρτιά. Ήταν τζιαι η Πρασινάδα τζιαι ο Ίνβικτος τζιαμέ. Τζιαι καλά ότι τα μωρά σου ήταν πλέον μεγάλα, σόου εν εκαθάριζες τα πιάτα μες την βούρνα, τζιαι άρκεψα τζιαι έκαμνα τα εγώ...πράμα που αποδυκνύει ότι εν όνειρο γιατί ΠΟΤΕ μου εν κάμνω τα πιάτα!!! :P
DeleteΕίσαι πολλά καλή για το κόμεντ σου. Πολλά φιλούθκια xxxxx
χαχαχα! είμαι εδώ για να σου πραγματοποιήσω τα όνειρα, όποτε θέλεις! Θα αφήκω μια φτομάδα τα πιάτα μες τη βούρνα όμως! Την Πρασινάδα βρίσκω την, τον Ίνβικτο δε νομίζω, αλλά φέρνουμεν έναν να τον κάμνει.
DeleteΦυσικά για να πραγματοποιηθεί εντελώς το όνειρο πρέπει να γίνω τζιαι σκίνι. χμ, έλα σου πω, είμαι τζιαι έτσι καλή.
Ήσhε τζι' άλλους μπλόγκερς αλλά εν αθυμούμαι τωρά. Το σκίνι κανονίζετε. Χαρτιά ξέρεις να παίζεις;;;; Να κάμουμε το όνειρο κομπλέ άμα είναι.
DeleteΠάντως ήσhε πολλά πυρούνια η υπόθεση, τούτο αθυμμουμαι το σίουρα.
χα, φαίνεται εκαλοτάισα σας, χρωστάς τραπέζι κόρη. Τα χαρτιά ένεν το καλύτερο μου. Άτε εν θα σε περιπαίξω, βαρκούμαι τα απίστευτα.
Delete