Περί Σχέσεων

Disclaimer: Λίο άσχετο το πόστ με το πασχαλινό πνεύμα. Εγράφτηκε πριν κάτι μέρες. Εξακολουθεί να ισχύει. Έπρεπε να γίνει δημοσίευση όμως. Όλα τα θέματα εν συζητήσεις με την ξαδέλφη. Δεν είναι όλα προσωπικά δικά μου, αλλά partially mine. All rights reserved to her. 




Ο Άνθρωπος της Ζωής μου (σου/του)

Κατά τη γνώμη μου ΕΝ υπάρχει έτσι πράμα. Προσωπικά πιστέφκω ότι είναι μια καθαρή βλακεία να πιστεύφκουμε/περιμένουμε/λέμε ότι ήβραμε τον άνθρωπο της ζωής μας. Ποττέ τζιαι για κανέναν δε μπορείς να είσαι σίουρος, ούτε ακόμα τζιαι για την ίδια σου τη μάνα. Είδα περιπτώσεις που μου επιβεβαιώνουν ότι στη ζωή πάνω απ' όλα πρέπει να μπαίνει ο εαυτός μας. Καλά, εν μιλώ για φάσεις ζωής τζιαι θανάτου (τζιαι εξαρτάται για τι ζωή τζιαι τι θάνατο μιλούμε, έτσι;). Αλλά πραγματικά εν υπάρχει ο άνθρωπος της ζωή μας. 

Εγύρισσε η κάζιν σήμερα τζιαι είπε μου το εξής: "τελικά, ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ" τζιαι είπα της "είσαι τζιαι ο άντρας, είσαι τζιαι η γυναίκα, τζιαι ούλα. στη ζωή μόνοι ερχόμαστε, τζιαι μόνοι φέφκουμε". Μπορεί ναι, να έρκουντε άτομα ιν μπιτουίν, αλλά στην αρκή τζιαι στο τέλος (οποιοδήποτε τζιαι να εν τούτο) είμαστε πάντα μόνοι. 

Ο άντρας/γυναίκα/άνθρωπος της ζωής μας εν υπάρχει. Εν φίξιον, μια μυθοπλασία βγαλμένη από τις ιστορίες των παλιών τζιαιρών, τζιαι τωρά με τη σύγχρονη εποχή βγαλμένη που τη μουσική, τα μίντια, τις ταινίες, τα βιβλία (pop-culture). Υπάρχει η σύνδεση ναι, αλλά σε όλες τις φάσεις της ζωής σου το μοναδικό πλάσμα που είναι δίπλα σου, είναι ο εαυτός σου. ΕΣΥ!!!

Φρόντιστον καλό!


Μου τη σπάει/σπας

• Όταν προσπαθώ να σου πιάσω κουβέντα τζιαι αγνοείς με. Χαλόου, είμαι τζιαι εγώ δαμε!!!! Ακνόλεϊτζ μιιιιιι! Εν τζιαι είμαι φκιόρο να μεν μου διας σημασία. Ήντα ως τζιαι στα φκιόρα διας παραπάνω σημασία. 
• Όταν πάω σε πάρτι, την πέφτεις πρώτα στη φίλη μου (ενώ εγώ το αγνοώ τούτο), ύτσερα έρκεσε σε μένα (αγνοώντας το τζίνη ότι μου την πέφτεις) , ύστερα πάεις πίσω στη φίλη μου, φιλάς της τζιαι ματσιουλίζεις την ομπρώς μου τζιαι στο τέλος φέφκετε μαζί. Ότσα ρε φίλε, ποιός νομίζεις ότι είσαι τζιαι παίζεις το τζιαι πλέιερ...Κάτσε τη μάππα χαμε. Μιαν μιαν τες γενέτζιες δίπλα σου. Τζιαι κανόνισε να πληγώσεις την φίλη μου, τζιαι ένα σου τα φκάλω τα μάθκια κόψω τα αρ*****, γκε γκε;;;;
• Να σου δείχνω ότι με κόφτει, ότι ενδιαφέρεις με τζιαι να μεν φακκάς πεννιά. Να σου στέλλω μήνυμα, να ξέρω ότι το είδες τζιαι να μεν απαντάς πίσω. Εεε, ασιχτιρίζω σε οξά;;;;; 
• Να επιστρέφεις ΟΠΟΤΕ σου καβλώσει δόξει. Είπε σου κανένας ότι θέλω να αναπτύξω καμιά συναισθηματική σχέση με τον νότιο-κεφάλι σου;;;; 
• Να θέλεις, να θέλω, να ξέρω ότι θέλεις, να ξέρεις τζιαι εσύ ότι θέλεις, τζιαι να μεν γίνετε τίποτε. Ας πούμε λύσιμο νεύρων οξά;;; Να θέλω να αφεθώ τζιαι να μεν μπορώ. 
• Να με πονείς τζιαι να μεν το ξέρεις. Να το ξέρω τζιαι να συνεχίζω. Τόσο μαζό να είμαι πλέον;;;;;

Εμπιστοσύνη

Εν την είχα ποττέ μου. Που πάντα έμαθα να ασκώ την φράση "κράτα πισινή". Ευτυχώς ή δυστυχώς...τούτο άφηκε μου βλάβες. Εν δύσκολο να πιστέψω κάποιον για τον οποίο εν κάμνει βήματα για να μου δείξει ότι θέλει να μάθει για μένα, ότι τον κόφτει. Εν τζίνο που λέμε...make the big gesture. Εν χρειάζεται κατ' ανάγκη να εν μεγάλο, μόνο τζιαι μόνο να με κάμνει να νιώθω...ασφάλεια. Εν το αισθάνθηκα ποττέ μου. Γιατί να εν τόσο δύσκολο να το έβρω...;

Υπομονή = Αρετή

Θέλω να το πιστέψω. Κατατρώει με τα βράδυα. Λαλώ "λιο ακόμα, που θα πάει, τροχός έννι, κάτι καλό πρέπει να γίνει, μετά που ΤΟΣΑ σκατά, πρέπει να έρτει κάτι καλό...ίσως να έρτει...καρτέρα τζι' αλλο". Τζιαι μετά έρκετε ο Μορφέας τζιαι πάμε αγκαλιά μαζί στο κρεβάτι. Τζίνος αγαπά με. Εν με κριτικάρει. Εκτιμά με όπως είμαι. Τζιαι με τη κυτταρίτιδα (χα! γενέκα που είπε ότι εν έσσιει εν ψεύτρα). Τζιαι αφήνει με να τζοιμούμαι όπως θέλω. Όπως ασυνείδητα θκιαλέω να τζοιμούμαι. Σε ούλο το κρεβάτι. Ανακατωμένα. Πασανάκατα. Τζιαι όταν με ξυπνά λαλεί μου "άτε, εξημέρωσε ακόμα μια μέρα, είδες που έκαμες υπομονή τελικά...". 

Άτε, τελικά ξημερώνει μια άλλη μέρα...ωχ!

             Pink Floyd - High Hopes