Ρατσισμός. Μια λέξη που για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα ήξερα τι ήταν μέχρις ότου έκαμα σχέση με έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό 24/7. Γιατί φίλε, όταν πάεις σινεμά τζιαι βλέπεις ανθρώπους με το ίδιο χρώμα σαν το δικό σου ν' αντικατροπτίζονται μόνο ως κακοί, χαζοί, δολοπλόκοι, άπληστοι, ύπουλοι, κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκωμανείς και πολλά άλλα, τότε ναι, εν δύσκολο να μεν έσσιεις θυμό συνέχεια μέσα σου. Εν δύσκολο να σε κρίνουν μόνο βάση του χρώματος του δέρματος σου. Να σε ταμπελώνουν πάντα ως τον angry black man/woman γιατί απλά τούτη η κοινωνία που οι "λευκοί" εχτίσαν εν πάντα εναντίων σου, τζιαι με το που γενιέσσαι το παιχνίδι εν ήδη χαμένο, γιατί απλά έτυχε να είσαι μαύρος/καφέ/κίτρινος. Έγινα μέλος μιας κινηματογραφικής ομάδας πρόσφατα στο φουμπού (ελληνικό γκρουπ) τζιαι σ'΄ένα ποστ, κάποιος εζήτησε εισηγήσεις για καλές κωμωδίες. Μέσα στα εκατοντάδες σχόλια που έλαβε τούντο πόστ, μια που τις πιο δημοφιλής ταινίες που εισηγηθήκαν ήταν το 'The P...
Συλλυπητήρια...
ReplyDeleteΑπό φυσικά αίτια, έννεν;
ReplyDeleteΤουλάχιστον εν την εσκότωσεν κανένα τέρας με την απανθρωπιά του..
Εννα είναι ζωντανή στη μνήμη σου, Lu μου.. Ας ξεκουραστεί τωρά!
I am so sorry for your loss Lu. They are part of our families for ever.
ReplyDeleteΚλαίω...
ReplyDeleteΈζησε όμορφα μαζί σου κι αυτό θα το έχετε πάντα.
Καλό της ταξίδι
Συλλυπητήρια Λου μου...
ReplyDelete:(
ReplyDeleteso sorry..
τι έπαθε το σκυλάκι σου; συλλυπητήρια
ReplyDeleteΟύφου, εν πολλά μεγάλη η απώλεια, εν μέλος της οικογένειας μας όπως είπε και η Πρας!
ReplyDeleteοχι ρε γαμωτο :/
ReplyDeleteΣε νοιωθω. Εγω αναγκάστηκα να βάλω την ενεση του σκυλου μου επειδή δεν του την έβαλε ο γιατρός. Συλληπητήρια
ReplyDeleteShe was loved and cherished Lu, in the end that's all that matters.
ReplyDeleteFilia
sullhpitiria lou,eime sigourh oti htan eutuxismenh giati perase omorfa mazi sas.
ReplyDeleteopos eipe o tt eutuxos pou den thn skotose kanena apanthropo teras apo ta opoia eine gemath h kupros.
:(
ReplyDeleteΕίναι μεγάλη η απώλεια σου. Συλληπητήρια.
ReplyDeleteΠάντοτε θα είναι ζωντανή, ενόσω είναι στις σκέψεις και τις αναμνήσεις σου,.
Έχει ένα χρόνο που διαβάζω το μπόγκ σου "παράνομα" και χωρίς να μιλήσω ποτέ, αλλά σε τούτη την περίπτωση, επέτρεψέ μου να σπάσω την σιγή μου και να πώ κι εγώ λίγα πράγματα εις μνήμη της Σίσσης. Όταν έπιασα το μήνυμα σου είμουν Ακάμα πρακτική του κολλεγίου. Έπιασεν με το κλάμα μπροστά σε όλους και έχει 6 όρες που δεν εκατάφερα ακόμα να φκάλω λέξη που το στόμα μου.
ReplyDeleteΤζίνον τον σκύλο έζησα τον 1μιση χρόνο. Και παρόλο που, όπως ξέρεις, η σχέση μας δεν ξεκίνησε καλά, στο τέλος εκέρδισεν με, όπως άλλωστε και όλους όσους την εγνώρισαν. Επί πάνω που ένα χρόνο ετάισα την, επήρα την βόλτες, έβαλα την στο αυτοκίνητο μου (και που τότε δεν άφηκα κανένα σκύλο να ξαναμπεί στο καρ μου για να μεν χάσει την διάκριση η Σίσση), μέχρι και μαζί της εκοιμήθηκα. Το κυριότερο όμως είναι πως, παρόλο που κάποιες φορές εκαυγαδίσαμε, αγάπησα το σκυλί σου όπως δεν αγάπησα ποτέ άλλο ζώο. Θυμούμαι την μέρα που χωρίσαμε, το τελευταίο πράγμα που της είπα πριν σου την δώκω να φύγετε ήταν "να προσέχεις την Λου και ευχαριστώ για την αγάπη που μου έδειξες" (η Σίσση, βλέπετε αγαπητοί μπλόγκερς δεν ανοιγόταν εύκολα και στον καθένα, εχρειάστηκε πολλή προσπάθεια για να κερδίσω την εμπιστοσύνη της).
Για κανένα τετράμηνο ένας Ρουμάνος κάτω από το σπίτι μας είχεν ένα σκύλο φτυστό η Σίσση, ίδια ράτσα και θηλυκός. Δεν εμπορούσα να τον βλέπω μπροστά μου. εθύμηζεν μου την Σίσση πάρα πολλά και επεθυμούσα την.
Επολλολόγησα αλλά τελειώνω. Καταλαβαίνω πως θέλετε όλοι εδώ να παρηγορήσετε την Λου, αλλα επειδή τυγχάνει να την έζησα λίγο πιο βαθιά από τους παραπάνω άνθρωπους που ξέρουν, έχω να σας πω πως ότι και αν πούμε όλοι μας είναι πολύ λίγο για να απαλύνει τον πόνο που νιώθει. Δεν έχετε ιδέα πόσο στενά συνδεδεμένες ήταν οι δυο τους, έβλεπα τες μαζί και ενόμιζα πως έβλεπα ένα ον (παρντόν μαι εξαγκερεισιον αλλά δεν είναι καθόλου τράστ μι). Εξεριζώθηκεν ένα κομάτι της ψυχής σου σήμερα, Λου, ξέρουμεν το και οι 2, και το μόνο που μπόρω να σου πω είναι κουράγιο, εξαναπέρασες το πριν 14 χρόνια με την γατούλα και ενα το ξαναπεράσεις και τωρά. Που μένα όση συμπαράσταση θέλεις ζήτα την, θα την πάρεις.
Αν θέλεις επέτρεψε σε τούντο ποστ να δημοσιευτεί, αν θέλεις όχι, αλλά νιώθω πως έπρεπε να το στείλω, ανοικτά και χωρίς ανωνυμίες. Be brave.
The Friend
:(
ReplyDelete:( :(
ReplyDeleteαγαπημένη μου λου..τόσα χρόνια έζησε μια πολλά ωραία ζωή εξαιτίας σου..τούτο να θυμάσαι.. οτι έκαμες ένα πλάσμα τόσο ευτυχισμένο με την αγάπη και τη φροντίδα σου..ο πόνος εν νομίζω να φύει ποτέ.. ο,τι χρειαστείς είμαστε δαμέ.. χχ
ReplyDelete