Permission

 Εντάξει. Εν είμαι πολλά ειλικρινής. Ή μάλλον γράψε λάθος. Εν εν θέμα ειλικρίνειας αλλά θέμα του πόσα είμαι διαθέσιμη να γράψω. 

Γενικά επιάσσαν με τα υπαρξιακά μου. Πάλε. Υπερ-αναλύω τα ούλα, ο εγκέφαλος μου εξέφυγε εντελώς με τα σενάρια που κάμνει. Τάχα ούλοι εν ερωτευμένοι μαζί μου στο γραφείο, μόνο τζιαι μόνο επειδή μου μιλούν. Τζι' όταν λαλώ ούλοι, εννοώ ένας συγκεκριμένος, που επειδή μου ανοίχτηκε πέντε λέπτα ο άνθρωπος πριν κανά μήνα, ξαφνικά εφατσίηθηκα μαζί του τζιαι νομίζω ότι με γουστάρει. Τούτο πρέπει να το κοιτάξω πάντως α! Έκαμνα το τζιαι που μιτσιά. Πάντα μια ζωή εσύγχιζα τη σημασία που μου εδιούσε κάποιος με φλερτ. Ενόμιζα ότι για να μου μιλά κάποιος, πρέπει τζιαι συγχρόνως να με γουστάρει. 

Memo to self - θέμα προς συζήτηση: Μεν συγχίζεις την ευγένεια για συμπάθεια. Μεγάλη διαφορά. 

Εζήτησα άδεια. Τζιαμέ έφτασε η κατάσταση μεταξύ μας. Άδεια να με αφήκει να καλύψω την πιο φυσιολογική μου ανάγκη. Αφου τζίνος εν εν διαθετιμένος να προσπαθήσει. Θα ήθελα να τον δικαιολογήσω, να πω ότι ίσως εν θέμα ηλικίας, αλλά ξέρουμε καλά τζι οι θκιό μας ότι εν εν τζίνο που φταίει. 

Εκαταλήξαμε μαζί γιατί ίσως τότε να ήμασταν τζίνο που εχρειαζούμαστουν. Τωρά όι πλέον. Αν τζιαι επαλέψαμε το. Πολλά. Τζιαι οι θκιο. Σωματικά ξέρουμε ότι εν πρόκειται να πάει τζιαμέ ξανά το πράμα. Το βάρος μου, η συνεχείς χρήση, η αντιπάθεια του για τα πιο εύσωμα σώματα σαν το δικό μου. Είπε μου το, ότι εν εξαναπίε με plus size person πριν που μένα. Εν ήταν κάτι το οποίο τον έλκυσε ποττέ του. Τζιαμέ εκατάλαβα ότι απλά εβρέθηκα στη ζωή του τη στιγμή που απλά εχρειάζετουν ένα σωσίβιο. Να πιαστεί που κάπου. Που κάποιον. 

Ταλανίζουμε οι σκέψεις μου. Μερικές φορές νιώθω προδομένη. Όι μόνο που τζίνον. Που τους πάντες. Τα πάντα. Εν εν η ζωή που είχα ονειρευτεί για τον εαυτό μου. Πρακτικά παγιδευμένη λόγω οικονομικών. Αισθηματικά ανάπηρη. Να μεν αφήνω πλέον μέσα κανέναν. Να τους αφήνω ούλους σε απόσταση, γιατί απλά ξέρω ότι σε κάποια φάση θα πεθάνουν ούλοι. Θα χαθούν. 

Έτσι αφήνω τους πάντες σε μια "ασφαλή" για μένα απόσταση, Εκτός τζίνον. Τζίνον έδειξα του τα ΟΥΛΑ. Τα πιο άσσιημα. Τα πιο αηδιαστικά. Τα πιο παράξενα. Ίσως γι' αυτό να χάθηκε τζιαι το romance. Επειδή τα εδείξαμε ούλα ο ένας στον άλλο. 

Έτσι εχτές την ώρα που ήταν υπο την επήρρια ερώτησα τον. Είπα του ότι έσσιει τόσα χρόνια να με τζίξει. Ότι πρέπει να μου δώκει άδεια. Εφόσσων δεν πρόκειται να ξαναγίνει κάτι μεταξύ μας, ότι πρέπει να μου δώσει άδεια να κάμω τζίνο που έχω ανάγκη να κάμω. Να χωρίσουμε εν εν κάτι που επιιθυμούμε. Με ο ένας με ο άλλος. Είμαστε συντρόφοι. Σε όλα. Μείον τζίνο. 

Είπε μου έννα το σκεφτεί. 

Τουλάχιστον ήμαστουν πάντα ανοιχτοί ο ένας με τον άλλον όσων αφορά τα πάντα βασικά. Ήταν ένα που τα πράματα που του είχα ζητήσει όταν εκατάλαβα ότι το θηρίο ήταν πιο δυνατό που μένα. Όταν εκατάλαβα ότι εν θα ενικούσα τα τέρατα που τον βασανίζουν. Εζήτησα του αστείρευτη, ωμή ειλικρίνεια. Ήθελα να ξέρω. Εν με ένοιαζε όσο τζιαι να με πονούσε η αλήθκεια. Γιατί πάντα ήξερα ότι το ψέμα θα επονούσε περισσότερο. Τζιαι ότι εν θα το άντεχα. 

Έτσι αποφάσισα να κοιτάξω την αλήθκεια μες τα μάθκια, τζιαι να την αποδεχτώ. Έτσι όπως ήταν. Χωρίς να προσπαθήσω να την αλλάξω. Χωρίς να προσπαθήσω να τον αλλάξω. 

Ξέρω ότι ούλα τούτα ίσως να ακούουνται πελλά, αντισυμβατικά, πολλά εξυγχρόνισμένα τζιαι υπερβολικά πολιτισμένα. Αλλά ο καθένας δικαιούται να ζει με την πραγματικότητα που νιώθει τζίνος ανέτα. Εμείς βρίσκουμε τα μεταξύ μας. Λείπει μας τζίνο. Καθούμαστε τζιαι συζητούμε. Όσο άβολο τζαι να ναι. Αφήνουμε το ψέμα στην εξώπορτα. Τζιαι προσπαθούμε να επιβιώσουμε με όσες λιγότερες ουλές μπορούμε. Αρκετά γδαρσίματα δεχόμαστε που τη καθημερινότητα μας. 

Τζιαι τωρά περιμένω την απάντηση σου. Που όποια τζιαι να είναι, θα είναι σεβαστή τζιαι θα συζητηθεί.