Μούχλα

Εν εν ότι σε ξέχασα. Μερικές φορές πέφτουν πολλά μαζεμένα. Μερικές φορές καλά. Άλλα πιο γλυκόπικρα. 

Αμαρτία μου εξομολογημένη, βρίσκω το δύσκολο να ανοιχτώ. Ακόμα τζιαι δαμέ. Σε σένα. 

Γιατί για να είμαστε ειλικρινής τίποτε πλέον εν εν μια ευθεία γραμμή. Μερικές φορές τα γεγονότα έρκουνται με σκαμπανεβάσματα. Μέσα στο καλό, τσουπ να τζιαι το κακό. 

Το πιο δύσκολο μάθημα που έμαθα τα τελευταία χρόνια είναι η συγχώρεση. 

Καμιά φορά χρειάζεται πολλή περισσότερο δύναμη να συγχωρέσεις τζίνους που σε πληγώσαν ή που σε αδικήσαν, παρά να κρατάς τζίνον ούλο το θυμό μέσα σου τζιαι να τον κουβαλάς μαζί σου επί χρόνια, ή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα τζιαι δεκαετίες. 

Στο τέλος τι έννα έσσιεις να θυμάσαι; Τον θυμό; 

Εν σου λέω να είσαι θύμα τζιαι να γυρίζεις τζιαι την άλλη ββούκκα όπως είπε τζιαι ο Τζίζους. Αλλά πιστέφκω πως η συγχώρεση είναι πραγματικά ένα προσωπικό ταξίδι, που ο καθένας μας πρέπει να το κάμει μόνος του. Εν εν κάτι που μαθαίνεται ή διδάσκεται. 

Πρόσφατα ένας πολλά δικός μου άνθρωπος έλαβε ένα πολλά σκληρό μήνυμα που ένα δικό του συγγενικό άτομο. Το μήνυμα του καταλογούσε πολλά. Τζιαι όι αδίκως. Άλλωστε, ας είμαστε ειλικρινείς ποττέ εν φταίει πάντα ένας σε καταστάσεις. Πάντα υπάρχουν πράγματα που ίσως η αντίθετη πλευρά να μεν γνωρίζει, τζιαι που ίσως αν γνώριζε, να άφηνε κάποια ελαφρυντικά προς τον κατηγορούμενο. Ίσως τζιαι όι. Κάποια πράγματα δημιουργούν τέτοιες βαθίες πληγές, που ακόμα τζιαι να υπήρχε η γνώση κάποιων καταστάσεων, το άτομο να μεν εμπορούσε τζιαι πάλε να πρχωρήσει ή να μπορέσει να δώσει άφεση αμαρτιών στο εν λόγω άτομο που τους επλήγωσε. 

Απλά με τα χρόνια καταλαμβαίνω ότι το ταξίδι του κάθε ανθρώπου εν προσωπική υπόθεση. Τζιαι όπως θκιαλέουμε να κάμουμε τζι' εμείς τις δικές μας επιλογές, το μόνο που μπορούμε να κάμουμε, είναι να σεβαστούμε τζιαι τις επιλογές των άλλων. 

Ο καθένας προσπαθεί  να σώσει τον εαυτό του. Με τον ένα ή τον άλλο τρ΄΄οπο. Τζιαι εν πράμα αξιέπαινο τούτο. Ειδικά εαν έσσιεις τζιαι το νεαρό της ηλικίας σου, τζιαι την ωριμότητα να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τζιαι να δουλέψεις μέσα σου τις διάφορες ψυχοφρθόρες καταστάσεις που έζησες. 

Κανε΄νας δε μπορεί να κατηγορήσει τον άλλον για τις επιλογές του, ούτε ακόμα τζιαι να τις καταλάβει. Το μόνο που μπορείς να κάμεις είναι να σεβαστείς τις επιλογές των άλλων, τζιαι όπως πρσπαθείς τζι' εσύ να προστατέψεις το τομάρι σου με τους διάφορους τρόπους χηρισμού που έμαθες, τότε τούτε θέλεις τζιαι' συ που τους άλλους. Απλά σεβασμό. 

Ακόμα τζιαι η κατανόηση εν εν υποχρεωτική. Ούτε καν η αποδοχή κάποιων πραμάτων εν χρειάζεται πολλές φορές. Ο σεβασμός όμως προς τον άλλο, είναι η στοιχειώδες ανθρώπινη πράξη που μπορούμε να προσφέρουμε προς τον άλλο. Ακόμα τζι' αν τζίνος ο άλλος μας εδημιούργησε τραύματα ζωής. 

Όπως δε θα κατηγορήσω εσένα για τις επιλογές που έκαμες, τότε τουλάχιστον, σεβάστου τζιαι τις δικές μου. Ειδικά ότι υπάρχει μια ουσιαστική άγνοια για μια αλυσίδα καταστάσεων που οδήγησε στις συγκεκριμένες επιλογές. Μπορεί ΄΄οχι εθελημένα, να υπάρχει αυτή η άγνοια, αλλά και πάλι είναι άγνοια. 

Τζιαι τζίντο ρητό που λαλείς μεν κρίνεις τον άλλον αν δεν περπατήσεις στα παπούτσια τους, πόσες αλήθκειες κρύφκει μέσα του. 

Εμείς οι ανθρώποι είμαστε μουχλιασμένοι. Το μεγαλύτερο δώρο που μας έδωκε ο Θεός, εν η ικανότητα μας να αγαπήσουμε. Εν τέλει, το χρησιμοποιούμε μόνο για να πληγώνουμε. 

Δυστυχώς...