Σάκος του Μποξ

Κάποτε επέτρεπα στους ανθρώπους να μου συμπεριφέρονται πολλά άσσιημα. Θέλεις οι ανασφάλειες μου, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωνα που με έκαμναν ούλλοι που γυρώ μπούλινγκ. Στην τελική είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι μόνο τόσα μου αξίζουν. Επέτρεπα σε άτομα να με γράφουν όποτε τους καπνίσει, να μπαινοφκένουν μες τη ζωή μου όποτε τους καπνίσει, να μου μιλούν όπως του καπνίσει. Γενικά να κάμνουν ότι τους καπνίσει. Τζι' εγώ απλά ανέχουμουν. 

Επήρε μου καμπόσα χρόνια, τζιαι αρκετή απόσταση (σωματική τζιαι ψυχική) για να καταλάβω ότι κάποιοι ανθρώποι εν τόσο τοξικοί, που εν καλύτερα να μείνουν απλά στο παρελθόν, τζιαι αν όχι, τουλάχιστον να μπουν όρια και αποστάσεις, σωματικές, αλλά και ψυχολογικές/ συναισθηματικές. 

Εν εν πράμα έφκολο τούτο. Τζιαι επήρε μου καιρό να το καταλάβω, να το κατανοήσω τζιαι να το εφαρμώσω. Όπως μου επήρε καιρό να δω με άλλη οπτική γωνία τζιαι τα άτομα που θκιαλέουμε στη τελική να κρατήσουμε στη ζωή μας. 

Μια "πρώην" φίλη - έγινε πρώην - λόγω του ότι πάντα με εθυμάτουν μόνο όταν ένιωθε σκατά. Ήμουν τζίνη η φίλη της που έρκετουν μόνο άμα επίενε κάτι στραβά στη ζωή της. Ώσπου μια μέρα ρε φίλε, εν άντεξα τζιαι εξέσπασα. Η φιλία μας όμως πάντα εστηρίζετουν ότι τζίνη ήταν η πιο κυριλέ, η πιο σοφιστικέ, η πιο, η πιο, η πιο. Τζιαι πάντα έκαμνε με να νιώθω σαν την ηλίθια χωρκάτισσα, που ήρτε στη πόλη τζι εν ηξέρει πιο εν το πιρούνι της σαλατάς τζιαι πιο για το κυρίως (ακόμα εν ηξέρω, αλλά τέσπα, εν εν τζίνον το θέμα μας). 

Τέσπα να μην τα πολυλογώ, εξέσπασα. Άσσιημα. Τζιαι είδα τελικά ότι ίσως θέμας να υπήρξε τζιαι ζήλια που την πλευρά της, μιας τζιαι η δυναμική της φιλίας μας είχε αρχίσει ν' αλλάσσει τα τελευταία χρόνια. Αν και πάντα ήμουν η σιγκλ της παρέας. με το που εμπήκα σε μια ενίληκη (πλέον) σχέση, τζιαι είχα αρχίσει να έχω μια καλή οικονομική άνεση, ξαφνικά εν ήμουν, ή ίσως εν ένιωθα ότι πλέον ήμουν η χωρκάτισσα της παρέας τζιαι ενόχλαν με που έρκετουν μόνο σε μένα για να φκάλλει τα ανρητικά της σε μένα. 

Εν την εκάνε, εκατηγόραν μου τζιαι τις άλλες τις φιλενάες, αλλά τζιαμέ που εξέσπασα ήταν στο ότι όταν ήρτε η ώρα να βάλει κουμέρες, με έγραψε φυσικά κανονικότατα, τζιαι τζίνες που έθαφκε σε μένα, έβαλες τες πρώτες πρώτες. Τζιαμέ πλέον είπα, "όπα, δαμέ έσσιει ζουμί το πράμα", την εξέχεσα τζιαι εκατάλαβα ότι τελικά εν εν ούλοι για ούλους τζιαι ότι τελικά κάποιοι απλά πρέπει να μεινίσκουν στο παρελθόν, για κάποιους πολλά ευνόητους λόγους. 

Το ίδιο πράμα μου εσυνέβηκε την προηγούμενη εφτομάδα. Αλλά το έκοψα μασhαίρι πριν προλάβει να πάρει τις διαστάσεις που επήρε με την συγκεκριμένη πιο πάνω πρώην φίλη. 

Η κάζιν μου, άλλη Aqua, εσύστησε μου ονλάϊν ένα παλικάρι πέρυσι, το οποίο, σαν εμέ, έχει κάποια θέματα - και σωματικά και ψυχολογικά. Σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλούμε με το παλικάρι, τίποτε στα πονηρά, πάντα φιλικά. Η κάζιν μου τον ήξερε κάποια χρόνια, σόου είπα να του μιλώ, μιας τζιαι έβλεπα ότι ήταν νάκκο needy που λέμε τζιαι ήθελε ίσως τζιαι τζίνος υποστήριξη τζιαι ένα πλάσμα  να τον καταλαμβαίνει. Ώντας άτομο με παρόμοια θέματα, τον άκουα, τον εστήριζα, του είχα ξεκαθαρίσει φυσικά κάποια πράγματα για μένα που την αρχή, γιατί είπαμε οι καλές κουβ΄έντες κάμνουν τζιαι τους καλούς φίλους. 

(Ένα που τα πράγματα πλέον που φροντίζω να τονίζω στους άλλους όταν τους γνωρρίζω τζιαι αρχίζω να κάμνω παρέα μαζί τους, είτε σωματικά είτε διαδυκτιακά, είναι ότι, λόγω κάποιον ψυχικών μου θεμάτων, πολλές φορές έχω την τάση - πλέον - να "χάνομαι". Δε σημαίνει ότι δεν είμαι δαμέ για τζίνους, απλά ότι πολλές φορές δεν ε΄χω το ψυχικό σθένος τζιαι την ψυχική ενέργεια για να ανταποδώσω όπως - ίσως - να θέλαν. Μου εσυνέβηκε πολλές φορές. Ξέρεις πόσες φορές μπορεί να κάμω ΜΗΝΕΣ να μιλήσω με την καλύτερη μου φίλη, τζιαι ξαφνικά μιαν μέρα να πιάσουμε τη κουβέντα λες τζιαι εμιλήσαμε την πρηγούμενη, λες τζιαι εν επέρασε μια μέρα. ΜΗΝΕΣ! 

Ο άλλος - όι το παιδί που πάνω, αλλά ο χρίεντ - η πρώτη μου σχέση, έκαμε καμ-πακ πριν κανα θκιο χρόνια τζιαι εμιλούσαμε μέσω βάιμπερ για μερικούς μήνες ώσπου, λόγου εργασίας μιαν ημέρα, εχάθηκα για 10 μέρες. Τζιαι εμφανίστηκα την ημέρα των γενεθλίων μου. Τζιαι τι δε μου σουρε! Τζιαι ότι τζιαι καλά τον έγραψα, τζιαι ότι ο μόνος λόγος που εξαναεμφανίστηκα ήταν απλά για να μου πει 'Χρόνια Πολλά'. 

Τελικά, εδιέκοψα το μασhαίρι τζιαι τζίνο. ΕΓΩ! Που κα΄ποτε τον εβούρουν, στην κυριολεξία που τα πισών. Ναι εγώ! Είπα του - "φίλε, πλέον έτσι είμαι, τζιαι τό΄σα μπορώ να δώκω. Αν θέλεις να μείνεις καλώς, αν όχι, πάλε καλώς. Εν κρατώ κατζία. Εν χρειάζετε ούτε κακός να γίνεσαι με τους άλλους, ούτε σου πέφτει λόγος  να με κρίνεις, ούτε τίποτε. Αν δεν μπορείς να το χειριστείς, πάσο. Όκεϊ, καταλάβω σου. Πάμε πάρακατώ. Απλά σταματούμε, τζιαι ως δαμέ." 

Τζιαι είπαμε αντίο (και πάλι). Ίσως οριστικά. Μεταξύ μας, τζιαι εν χωρίς κατζία που έννα το πω τούτο, αλλά ΧΕΣΤΗΚΑ παιθκιά. Πραγματικά. Η ζωή εν τόσο φρικιαστικά μιτσιά, που το θεωρώ χαζό εως ηλίθιο να σπαταλούμε τη ζωη μας με ανθρώπους που εν θέλουμε.)

Πίσω στο παλικάρι που σας έλεα πριν. Να τον πούμε Κότσιο. Ο Κότσιος που λέτε, πολλά needy. Φαντάστου ποιός το λαλεί τούτο! ΕΓΩ! Που κάποτε με είχε κυρήξει ο χρίεντ, σαν το πιο needy άτομο που ήσhιε γνωρίσει EVER! Αλλά ξεφεύγω. Γιατί ότι μας σούρουν οι άλλοι, εν σημαίνει ότι πρέπει να το εσωτερικεύουμε τζιαι να το κάμουμε δικό μας τζιαι μέρος της προσωπικότητας μας. Συνήθως όταν σου λέσσιν κάτι οι άλλοι κάμνουν τζιαι κάμποσο projection του εαυτού τους πάνω σου, so, πλέον, I take everything with a pinch of salt, που λέσσιν τζιαι οι Άγγλοι. 

Ο Κ΄΄οτσιος όμως, πιστέφκω ότι βασικά ήθελε τζίνο που θέλουμε ούλοι - αγάπη τζιαι σημασία (τζιαι προδέρμ). Τζιαι επειδή τυγχαίνει να ζει τζιαι τζίνος σ' ένα παρόμοιο τοξικό περιβάλλον, σαν τζίνο που εμείνισκα εγώ, ως πριν μια δεκαετία, εν τα ΄ήσhε. Ούτε την αγάπη, ούτε τη σημασία (ούτε το προδέρμ). Έτσι έρκετουν σε μένα τζιαι τη κάζιν για υποστήριξη. On occassion, υπήρξε τζιαι κάποιον ενδιαφέρον προς το άλλο φύλο, απο μερίας του κυρίως, χωρίς ανταπόκριση. 

Μέχρι πριν λίγο καιρό, που άρχισε, μετά απο πολλούς μήνες, και ξανά δουλειά. Κατ' αρχάς, να πούμε τζιαι να ξεκαθαρίσουμε, ότι πλέον ο καθένας κάμνει ότι γουστάρει τζιαι εν χρειάζεται να δια εξηγήσεις σε κανέναν. Γκε γκε; 

Όκεϊ, πάμ' παρακάτω. Αυτό δε σημαίνει ότι τους άλλους τους έχουμε δίπλα μας μέχρις ώτου εξηπυρετούν κάποιο σκοπό τζιαι μετά στα @ρχίδι@ μας. Τζιαι ασυνείδητα να το κάμεις, εν εν ωραίο πράμα. Όχι όταν ο άλλος ο μαλάκας σου στέκεται επι μήνες, ακόμα τζιαι όταν εν θέλει,τζιαι εν μπορεί άλλο ψυχικά να δώκει πιο πολλά, τζιαι να οι εικονικές αγκα΄λιτσες τζιαι τα φιλάκια, αλλά όταν πλέον βρεθεί κάτι άλλο, παν περίπατο τζιαι οι εικονικές αγκαλίτσες τζιαι τα φιλάκια. Μπάι μπάι όλα τα needy λογάκια. Εμείς ήμαστουν δαμέ μόνο για τις καταθλιψάρες. Τω΄ρα που εβρέθηκε άτομο να μας δώκει τζιαι την "αγάπη" τζιαι την σημάσια (τζιαι το προδέρμ) που μας έλειπε, παν περίπατο οι άλλοι. 

Αλλά παν περίπατο όλοι οι άλλοι, ή μήπως πάει περίπατο, μόνο ένα άτομο; Στην συγκεκριμένη περίπτωση, μου εδώθηκε μια εξήγηση "δεν βρήκα χρόνο και ακόμα και στην Aqua έτσι πεταχτά το είπα". Ναι, είναι όντως πολύ χρονοβόρο να μοιραστείς με τον άλλο τη χαρά σου. Φαντάζεσαι πόση ω΄ρα θα σου πάρει να γράψεις "γνώρισα μια κοπέλα, και θα βγω ραντεβού" ή "έκανα σεξ", ειδικά όταν μας τα είχες κάνει καρπούζια επι μήνες για το ότι δεν είχες γαμήσει;;; 

Πες τε με σκληρή. Πες τε με σκύλα. Πες τε με στραβή τζιαι αμείλικτή. Χέστηκα. Το έκοψα και πάλι φίλε. Γιατί κατάλαβα ότι, είχα αρχίσει, και πάλι, να μεταμορφώνομαι σε σάκο του μποξ. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Όταν σε έχουν ανάγκκη, πρώτος πρώτος να στηθεί ο άλλος στη γραμμή. Αλλά όταν πλέον δεν εξυπηρετείς, είσαι το τελευταίο άτομο. 

"Έκανα λάθος, κανείς δεν είναι τέλειος και ακόμα δεν έχω μάθει να χειρίζομαι καταστάσεις". 

Δεκτό. 

Αλλά τι να τα κάνεις βρε Κ΄ότσιο. Εγώ εν τζιαι ήρτα σε τούντη ζωή για να γίνω η δσκάλα σου. Είμαι τζι' εγώ άνθρωπος τζιαι πονώ. Τζιαι πολλά μάλιστα, τις παραπάνω φορές. Τζιαι επειδή άφηκα πολύ κόσμο να με εκμεταλλευτεί για πολλά χρόνια, εν έχω άλλη υπομονή γιέ μου. 

Κάπου εδώ να σημειώσω ότι ο Κότσιος εν τζιαι μια δεκαετία πιο μιτσίης. Αν τζιαι για μένα η ηλικία εν σχετική. Εν εν θέμα ηλικίας η συναισθηματική ωριμότητα. Παρ' όλα αυτά. Θα του δώκω ελαφρυντικά. 

Γιατί ούτε εγώ είμαι τέλεια. Τζιαι φυσικά έκαμα τζι εγώ τις μαλακίες μου. Αλλά πρέπει τζιαι εγώ να προστατευτώ. Έμαθα τουλάχιστον ν' αναγνωρίζω ότι όταν κάτι μας πληγώνει, δεν χρειάζεται να καθόμαστε και να το υπομένουμε. Και επειδή, όπως λένε και στο AA - people, places, things - δεν μπορείς ν' αλλάξεις ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις, και ότι το μόνο πράγμα για το οποίο έχεις έλεγχο είναι ο εαυτούλης σου, έτσι κι' εγω διάλεξα ν' απομακρυνθρώ. Άμεσα και στα ίσια. 

Γιατί μπορεί να είμαστε σκύλες, αλλά τουλάχιστον, τα λέμε σταράτα, τζι' έξω που τα δόγκια. 

Και κάπως έτσι...onwards and upwards μάι χρεντ!