Tyrone The Terrible

-



Νομίζω η εβδομάδα θ' αρχίσει κάπως στενάχωρα, με ενα αρκετά επίκαιρο - και συνάμα λυπητερό -  μήνυμα. 

Σήμερα είναι λίγο παιδιάστικη/παιδική η ιστορία που θα βάλω αλλά το θέμα είναι αρκετά επίκαιρο. Ενάντια στον τραμπουκισμό/εκφοβισμό. 

Μετά τα θλιβερά νέα του καημένου του νεαρού Βαγγέλη Γιακουμάκη που βρέθηκε νεκρός χθες, είδα και ένα βιντεάκι σήμερα το πρωί το οποίο έγινε για μια καμπάνια ενάντια στο cyberbullying. Υπάρχουν χιλιάδες άρθρα ήδη στο διαδύκτιο για τον Γιακουμάκη, και πολλά από τα σενάρια του αν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία, οδηγούν μόνο στον τρόμο ότι δεν γίνετε τίποτα κατά της αντιμετώπισης του bullying γενικότερα. Δεν είναι καιρός να σταματήσουν να πεθαίνουν νέα παιδιά γιατί απλά δεν είναι αποδεκτοί σε αυτή την κωλοκοινωνία μας; Αυτήν την υπερφίαλη κοινωνία που εκθειάζουμε και εξιδανικεύουμε; Δεν είναι καιρός να σταματήσουμε να ανταγωνιζόμαστε και να τσακωνόμαστε, και απλά να αγωνιζόμαστε για τα παιδιά μας; 


"Δε θέλω να πεθάνω για να με αγαπάς. Δε θέλω να γίνω ήρωας για να μ’ αγαπάς. Δε θέλω να γίνω κάτι για να μ’ αγαπάς." - Πέτρος Κουμπλής

Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν. Να μην γίνονται "ήρωες" για να αγαπιούνται όλα τα παιδιά. Απλά να γίνονται αποδεκτοί, όπως είναι. Όπως είμαστε. Άνθρωποι. Και όχι απ-άνθρωποι. 

Είχα σκοπό να βάλω ένα άλλο παραμύθι, αλλά αντί αυτού βρήκα μια πολύ απλή ιστορία για τον εκφοβισμό. 

Tyrone The Terrible



















Κρίμα μας...
Και ντροπή μας...
Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα του τουλάχιστον. 




Kids Read Mean Tweets




Comments

  1. Moonlight16 March 2015 at 04:27

    Δυσκολεύκω σε, αλλά θα μπορούσες να μας το γράψεις κιόλας για να μην χρειάζεται να ανοίγω εικόνες για να το διαβάσω;
    Αν δεν, δεν πειράζει, θα το διαβάσω όταν έχω περισσότερο χρόνο!

    (Λες και αν ήταν αυτοκτονία, δεν τον σκότωσαν πάλι...)

    ReplyDelete
  2. Mana16 March 2015 at 05:59

    Με εκπλήσσουν κάθε φορά τα παραμύθια σου. Μπράβο σου και σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες.

    ReplyDelete
  3. Moonlight16 March 2015 at 10:06

    Οκ, το διάβασα.
    Ξεκινά το καλά, αλλά πάλε εν πιάνω το δίδαγμα, το point.
    Να μεν προσπαθάς να βάλεις νου του πελλού με καλό τρόπο;
    Γιατί στο τέλος παίρνει το στο οφθαλμόν αντί οφθαλμού θα έλεγα...

    ReplyDelete
  4. Mademoiselle Hyde17 March 2015 at 05:33

    Τέλειο παραμυθάκι. Thnx for sharing!!!!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Blackface / Brownface

-
Image
Ρατσισμός.  Μια λέξη που για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα ήξερα τι ήταν μέχρις ότου έκαμα σχέση με έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό 24/7.  Γιατί φίλε, όταν πάεις σινεμά τζιαι βλέπεις ανθρώπους με το ίδιο χρώμα σαν το δικό σου ν' αντικατροπτίζονται μόνο ως κακοί, χαζοί, δολοπλόκοι, άπληστοι, ύπουλοι, κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκωμανείς και πολλά άλλα, τότε ναι, εν δύσκολο να μεν έσσιεις θυμό συνέχεια μέσα σου.  Εν δύσκολο να σε κρίνουν μόνο βάση του χρώματος του δέρματος σου. Να σε ταμπελώνουν πάντα ως τον angry black man/woman γιατί απλά τούτη η κοινωνία που οι "λευκοί" εχτίσαν εν πάντα εναντίων σου, τζιαι με το που γενιέσσαι το παιχνίδι εν ήδη χαμένο, γιατί απλά έτυχε να είσαι μαύρος/καφέ/κίτρινος.  Έγινα μέλος μιας κινηματογραφικής ομάδας πρόσφατα στο φουμπού (ελληνικό γκρουπ) τζιαι σ'΄ένα ποστ, κάποιος εζήτησε εισηγήσεις για καλές κωμωδίες. Μέσα στα εκατοντάδες σχόλια που έλαβε τούντο πόστ, μια που τις πιο δημοφιλής ταινίες που εισηγηθήκαν ήταν το 'The P...
Read more

Σάκος του Μποξ

-
Image
Κάποτε επέτρεπα στους ανθρώπους να μου συμπεριφέρονται πολλά άσσιημα. Θέλεις οι ανασφάλειες μου, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωνα που με έκαμναν ούλλοι που γυρώ μπούλινγκ. Στην τελική είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι μόνο τόσα μου αξίζουν. Επέτρεπα σε άτομα να με γράφουν όποτε τους καπνίσει, να μπαινοφκένουν μες τη ζωή μου όποτε τους καπνίσει, να μου μιλούν όπως του καπνίσει. Γενικά να κάμνουν ότι τους καπνίσει. Τζι' εγώ απλά ανέχουμουν.  Επήρε μου καμπόσα χρόνια, τζιαι αρκετή απόσταση (σωματική τζιαι ψυχική) για να καταλάβω ότι κάποιοι ανθρώποι εν τόσο τοξικοί, που εν καλύτερα να μείνουν απλά στο παρελθόν, τζιαι αν όχι, τουλάχιστον να μπουν όρια και αποστάσεις, σωματικές, αλλά και ψυχολογικές/ συναισθηματικές.  Εν εν πράμα έφκολο τούτο. Τζιαι επήρε μου καιρό να το καταλάβω, να το κατανοήσω τζιαι να το εφαρμώσω. Όπως μου επήρε καιρό να δω με άλλη οπτική γωνία τζιαι τα άτομα που θκιαλέουμε στη τελική να κρατήσουμε στη ζωή μας.  Μια "πρώην" φίλη - έγινε πρώην - λόγω τ...
Read more

8

-
 Έχουν να πουν εν τυχερός αριθμός.  Έχω τρια οχταράκια στην ημερομηνία γενεθλίων μου.  Σήμερα κλείνουμε 8 χρόνια... Οχτώ χρόνια.  Τι να πρωτοθυμηθώ.  Το πρώτο μας φιλί.  Τις λιγοστές φορές (πλέον) που κάναμε έρωτα.  Τους τσακωμούς και τις φωνές.  Τη χρήση.  Την αγωνία. Το άγχος. Το στρες.  Τη μοναξιά.  Αχ, αυτή η μοναξιά.  Γιατί περίμενα κάτι διαφορετικό;  Τι κι αν είσαι νηφάλιος για 4,5 μήνες.  Απλά γίναμε συνήθεια.  Η κατάσταση μας.  Είναι θαύμα.  Αυτό το ξέρουμε, κι' εσύ κι' εγώ.  Αλλά και πάλι.  Το στομάχι μου εν κόμπος.  Τα βλέπω τα δεύτερα άντα να έρχονται.  Πέντε χρόνια χωρίς ούτε ένα χάδι.  Ερωτικό χάδι.  Πέντε χρόνια μοναξιάς.  Κι ακόμα χιλιάδες μελαγχολίας.  Δε ξέρω γιατί είχα προσδοκίες.  Έπρεπε να είχα μάθει μέχρι τώρα.  Τίποτα δεν αλλάζει.  Όλα πονούν.  Ακόμα και η χαρά μου, πονάει.  Το γέλιο μου, που κλαίει.  Οι άλλοι όμ...
Read more