Η Αμυγδαλιά

Ναι, ναι κάνω καμ-μπακ με ένα παιδικό παραμύθι από το βιβλίο 'Μύθοι των Λουλουδιών'. Αυτό ήταν ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν μικρή. Θα σας το γράψω μια φορά συγκεντρωτικά και μετά θα το ξαναγράψω με δικά μου σχόλια - γιατί αν δεν χλευάσουμε και λίγο τα πράγματα πως θα βρούμε χαρά στη ζωή μας...


Χιαρ γκόους...

Η Αμυγδαλιά 

   Η Αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη κόρη και κατοικούσε σ’ ένα μεγάλο πύργο. Η μητέρα της την είχε μονάκριβη, τη λάτρευε τόσο πολύ και δεν την άφηνε το χειμώνα να βγεί έξω ούτε μια φορά, για να μη κρυώσει. Έτσι, η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες μέρες πίσω από το τζάμι του παραθύρου της, μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της και από κει έβλεπε τη βροχή να πέφτει, τον άνεμο να λυσσομανάει και πολλές φορές να ξεριζώνει τα δέντρα, το χιόνι να στροβιλίζεται και να ντύνει κάτασπρη τη γη, τα σπουργιτάκια να ψάχνουν με κόπο να βρουν κάτι να τσιμπήσουν. 

  Μια μέρα ο Βοριάς, ο πιο ψυχρός από τους ανέμους που φυσάνε στη γη, έτυχε να περάσει έξω από το πύργο, είδε την Αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρο της, τον θάμπωσε τόσο πολύ η ομορφιά της, την αγάπησε κι’ έβαλε σκοπό να την παντρευτεί. Αλλά… ποια κοπέλα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο; Έτσι, ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Είχε μαγική δύναμη και το κατόρθωσε πολύ εύκολα. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σ’ ένα παλικάρι, σ’ έναν ιππότη και μια μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς. 

  Η όμορφη κόρη θαμπώθηκε κι’ αυτή από την ομορφιά του παλικαριού και δεν άργησε να τον αγαπήσει. 

-Γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρο σου να σε δω από κοντά; τη ρώτησε μια μέρα ο Βοριάς. 

-Δε μπορώ, του απάντησε η Αμυγδαλιά. Όσο κρατάει ο χειμώνας η μητέρα μου δε μ’ αφήνει  να βγω από το δωμάτιο μου, ούτε ν’ ανοίξω το παράθυρο, γιατί είμαι τόσο ντελικάτη και θα κρυώσω. Θα πρέπει να περιμένεις να’ ρθεί το καλοκαίρι.

-Το καλοκαίρι δε περνώ από αυτά τα μέρη, της είπε ο Βοριάς. Να πεις στη μητέρα σου πως θέλω να σε παντρευτώ και τότε θα σε αφήσει να βγεις από το δωμάτιο σου.

  Μίλησε την ίδια εκείνη μέρα η Αμυγδαλιά στη μητέρα της για τον όμορφο νέο που είχε γνωρίσει και την παρακάλεσε να της επιτρέψει να τον παντρευτεί.

-Μα… ποιος είναι αυτός ο νέος; τη ρώτησε η μητέρα της. Πώς να σε παντρέψω με έναν άγνωστο; Κι’ έπειτα… πως θα μπορέσεις να βγεις έξω μ’ αυτό το κρύο; Άφησε να ζεστάνει ο καιρός και τότε μπορείς να βγεις να γνωρίσεις από κοντά το νέο που αγαπάς. 

-Να βγω έστω και για λίγο, την παρακάλεσε η Αμυγδαλιά.

-Μην είσαι τόσο βιαστική κόρη μου, τη συμβούλεψε πάλι η μητέρα της. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι νέοι που θα ‘θελαν να σε παντρευτούν. Μη δίνει και τόση εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον άγνωστο. 

  Η Αμυγδαλιά όμως δεν άκουσε τη συμβουλή της μητέρας της και μια μέρα που εκείνη έλειπε από τον πύργο, ντύθηκε στα λευκά, σα νύφη, άνοιξε την πόρτα κι’ έτρεξε να συναντήσει τον ιππότη της και να φύγει μαζί του…

  Ο Βοριάς την έσφιξε στην αγκαλιά του μα… ήταν τόσο παγωμένος κι’ η Αμυγδαλιά ήταν τόσο άμαθη στο κρύο. Έτσι, δεν άργησε να παγώσει το σώμα της, να παγώσει η καρδιά της και να ξεψυχήσει… Δε μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ο νέος που αγαπούσε ήταν ο Βοριάς, που παγώνει το κάθε τι στο πέρασμα του.

  Ο θεός λυπήθηκε πολύ για το θάνατο της Αμυγδαλιάς και πάνω από το τάφο της έκανε να φυτρώσει ένα δέντρο που πήρε το όνομα της. Από τότε, ακόμα και μέσα στο βαρύ χειμώνα, η αμυγδαλιά βιάζεται ν’ ανθίσει. Τα λευκά της λουλούδια μοιάζουν με νυφικό πέπλο. Βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά και να τον παντρευτεί. Κι’ εκείνος, όπως έκανε στη ζωντανή Αμυγδαλιά, παγώνει και μαραίνει χωρίς να το θέλει τα λουλούδια της… 

Η Αμυγδαλιά 

   Η Αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη κόρη και κατοικούσε σ’ ένα μεγάλο πύργο. (aka πλούσια and entitled) Η μητέρα της την είχε μονάκριβη, τη λάτρευε τόσο πολύ και δεν την άφηνε το χειμώνα να βγεί έξω ούτε μια φορά, για να μη κρυώσει. (μάνα μου τζιαι χαρώ σε, το μωρό μου, άγου του, το μονάκριβο μου) Έτσι, η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες μέρες πίσω από το τζάμι του παραθύρου της, μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της και από κει έβλεπε τη βροχή να πέφτει, τον άνεμο να λυσσομανάει και πολλές φορές να ξεριζώνει τα δέντρα, το χιόνι να στροβιλίζεται και να ντύνει κάτασπρη τη γη, τα σπουργιτάκια να ψάχνουν με κόπο να βρουν κάτι να τσιμπήσουν. (καλάν κόρη μου, κανένα βιβλίο γιατί εν άνοιες, γιατί φαντάζομαι τζίντην εποχή εν είχεν Game of Thrones ή Outlander να θωρείς, αλλά οκέι, κάτσε θκιάβασε τουλάχιστον, όι να κάθεσαι με τες ώρες να μετράς μια μια τις βροχούλες, ήμαρτον Παναγία μου, ΜΠΟΟΥΡΙΝΓΚ!!!!) 

  Μια μέρα ο Βοριάς, ο πιο ψυχρός από τους ανέμους που φυσάνε στη γη, έτυχε να περάσει έξω από το πύργο, είδε την Αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρο της, τον θάμπωσε τόσο πολύ η ομορφιά της, την αγάπησε κι’ έβαλε σκοπό να την παντρευτεί. (με λίγα λόγια και για μην πολυλογούμε...ο  αέρας εκάβλωσε και θέλησε να τα γαμήσει όλα στο διάβα του, στην κυριολεξία)
  Αλλά… ποια κοπέλα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο; Έτσι, ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Είχε μαγική δύναμη και το κατόρθωσε πολύ εύκολα. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σ’ ένα παλικάρι, σ’ έναν ιππότη και μια μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς. (ατς το παλικάρι.... ξέρετε τον αγγλικό ορισμό για τη λέξη παλικάρι...άσχετο αλλά γουτοέβερ....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...ένιγουεϊ, το γεγονός και μόνο ότι εθκιάλεξε να γίνει ιππότης τζιαι όι επιστάτης να πούμε λέει πολλά για μένα...καταρχάς πρέπει να ήταν ψωροπερήφανος τζιαι στέκεται στην επιφάνεια των πραμάτων)

  Η όμορφη κόρη θαμπώθηκε κι’ αυτή από την ομορφιά του παλικαριού και δεν άργησε να τον αγαπήσει. (άλλη επιφανειακή τζιαι τούτη. τη κόρη μου τα γέριμα, βλέπεις τον άλλον και γυαλίζει σου, και ντανγκ 'αγάπησες' τον;;;;; πόθεν ως τα πόθεν ας πούμε;;;; εν με την ομορφκιά που αγαπάτε εσείς;;;; εν γι' αυτό που εκαταντήσαμε έτσι. Beauty: Screwing the world since...ever!)

-Γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρο σου να σε δω από κοντά; τη ρώτησε μια μέρα ο Βοριάς. 

-Δε μπορώ, του απάντησε η Αμυγδαλιά. Όσο κρατάει ο χειμώνας η μητέρα μου δε μ’ αφήνει  να βγω από το δωμάτιο μου, ούτε ν’ ανοίξω το παράθυρο, γιατί είμαι τόσο ντελικάτη και θα κρυώσω. (μάνα μου την ντελικάτη μου, μεν μου λιώσεις γιατί είσαι που ζάχαρη) Θα πρέπει να περιμένεις να’ ρθεί το καλοκαίρι. (τουλάχιστον she's standing her ground...for now)

-Το καλοκαίρι δε περνώ από αυτά τα μέρη (το καλοκαίρι πάω Super Paradise), της είπε ο Βοριάς. Να πεις στη μητέρα σου πως θέλω να σε παντρευτώ και τότε θα σε αφήσει να βγεις από το δωμάτιο σου. (να πεις ψέματα με άλλα λόγια, να πιάσω το κοκό και μετά όποιον πάρει ο χάρος...που δεν τίθεται θέμα, εν εσένα πόννα πάρει αλλά τέσπα)

  Μίλησε την ίδια εκείνη μέρα η Αμυγδαλιά στη μητέρα της για τον όμορφο νέο που είχε γνωρίσει και την παρακάλεσε να της επιτρέψει να τον παντρευτεί. 

-Μα… ποιος είναι αυτός ο νέος; τη ρώτησε η μητέρα της. Πώς να σε παντρέψω με έναν άγνωστο; (βρααα εν σου είπα σhίλιες φορές να μεν μιλάς σε κόσμο πον ηξέρεις;;;) Κι’ έπειτα… πως θα μπορέσεις να βγεις έξω μ’ αυτό το κρύο; (έτσι ντελικάτη που είσαι;;;; εν γίνεται) Άφησε να ζεστάνει ο καιρός (να πάμε τζιαι καμιάν ΑγιάΝαπα) και τότε μπορείς να βγεις να γνωρίσεις από κοντά το νέο που αγαπάς. (πιέννεται τζιαι παραλία εν με κόφτει, αρκεί να σφύξουν οι ζέστες)

-Να βγω έστω και για λίγο, την παρακάλεσε η Αμυγδαλιά. (άτε μαμάαααα, άτε, άτε, άτε, εν είμαι καθόλου κακομαθημένη, αλλά άτε αησμέ να φκω νάκκον έξω!!!! πλιζζζζζζ!!!!)

-Μην είσαι τόσο βιαστική κόρη μου (ε πόκκαμε τα γέριμα τζιαι σου, βιάζεσαι να δεις χαρά στα σhέλια σου τζιαι εν αντέχεις 5-6 μήνες;;;;;) , τη συμβούλεψε πάλι η μητέρα της. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι νέοι που θα ‘θελαν να σε παντρευτούν. (άδε, ούλοι βερεσέ που μας διούν γάλα τζιαι ψουμί γιατί είσαι έτσι όμορφη. ως τζιαι ο γιος του κάσαπη είπε μου ότι σε θέλει για γάμο. ατς τυχερούλαα....έννα τρώεις κρέας δωρεάν αν τον πάρεις τζίνον...) Μη δίνει και τόση εμπιστοσύνη σ’ αυτόν τον άγνωστο. (τζιαι επιτέλους, είπαμεν τα τούτα....don't talk to strangers....unless they have "candy", then always talk to them, get their candy and leave) 

  Η Αμυγδαλιά όμως δεν άκουσε τη συμβουλή της μητέρας της και μια μέρα που εκείνη έλειπε από τον πύργο (ΧΟΛΝΤ ΟΝ - έλειπε η μάνα της;;;;; γιατί έλειπε η μάνα της;;;;; που επίεν;;;; τζιαι γιατί η μάνα της εν ανθεκτική να φκαίνει τζιαι τη Αμυγδαλιά εν εννί;;;; όπας τζιαι δαμέ γινίσκουνται μεγάλα φάουλ τζιαι αδικίες), ντύθηκε στα λευκά, σα νύφη, άνοιξε την πόρτα κι’ έτρεξε να συναντήσει τον ιππότη της και να φύγει μαζί του… (ε αφού έτσι ηλίθια είσαι, τζιαι εσύ τζιαι ούλες οι γενέτζιες....γενέεεετζιεεεεςςς....στο μπουκάλι να τις κλείσεις, με το φελό...θα κάθονται και θα τα πίνουν...)

  
Ο Βοριάς την έσφιξε στην αγκαλιά του μα… ήταν τόσο παγωμένος κι’ η Αμυγδαλιά ήταν τόσο άμαθη στο κρύο.  Έτσι, δεν άργησε να παγώσει το σώμα της, να παγώσει η καρδιά της και να ξεψυχήσει… Δε μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ο νέος που αγαπούσε ήταν ο Βοριάς, που παγώνει το κάθε τι στο πέρασμα του. (εεεε είδετε τωρά τι έγινε που εν εκρόστηκε της μάνας της;;; ενώ αν την έφκαλε νάκκουρουδι τζιαι τούτη η μάνα της πόξω, μισήν ώραν την ημέρα, τωρά εν θα είχαμε έτσι προβλήματα, έτα τωρά, έγυρε τζιαι επέθανεν η άλλη τζιαι η μάνα της χαπάρι εν θα πάρει)

  Ο θεός λυπήθηκε πολύ για το θάνατο της Αμυγδαλιάς (ναι μάνα μου τον, τωρά την ελυπήθηκε τζιαι τζίνος λες τζιαι εν ήξερε ήντα "ψυχρός" και αδίστακτος δολοφόνος είναι....μόλις εν επήρε κοκό, αμέσως ελυπήθηκε....ωωωωωω poor thing....να σου κάμω και κανένα κέικ να φάεις να πάσσιν τα φαρμάτζια κάτω....βρε ουστ!!!!) και πάνω από το τάφο της έκανε να φυτρώσει ένα δέντρο που πήρε το όνομα της. Από τότε, ακόμα και μέσα στο βαρύ χειμώνα, η αμυγδαλιά βιάζεται ν’ ανθίσει. Τα λευκά της λουλούδια μοιάζουν με νυφικό πέπλο. (μια ζωή τούτη η κοπελλούα να βιάζεται, είδες τι έπαθες αλλά νουν εν τζιαι βάλλεις) Βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά και να τον παντρευτεί. Κι’ εκείνος, όπως έκανε στη ζωντανή Αμυγδαλιά, παγώνει και μαραίνει χωρίς να το θέλει τα λουλούδια της… (οφ κορς, ψυχρός και αδίστακτος όπως πάντα, τζιαι νομίζει ότι με έναν φκιόρο θα γίνουν ούλα καλά...άντρες μάνα μου, πεταμένα λεφτά....έσhιε χάρην που εν ωραίον άνθος η αμυγδαλιά αλλιώς ελάλλουν σου εγώ)

Το λοιπόν...μετά από μια δίμηνη αποχή θα σας επανέλθω. Δριμήτερη, με περισσότερα ψυχολογικά και κρίσης ηλικίας, με περισσότερα ορθογραφικά λάθη, και με ιδιαίτερα πιο πλούσιο και φαντασιόπλυκτο συναισθηματικό κόσμο....

Ελπίζω να είσαστε όλοι καλά health-wise, να κάμνετε άφθονο σεξ και να τρώτε υγιεινά, να λέτε σ' αγαπώ πιο συχνά, να ταξιδεύετε ακόμα πιο συχνά και γενικά να ζείτε σαν να μην υπάρχει αύριο...

Καλήν εβδομάδα, καλό Μάρτη να έχουμε, καλό μας μήνα...και κατ' ευδοκία Θεού όλα να μας πάνε...

Peace ☮

Soko - We Might Be Dead Tomorrow