Monday Haters

-


Προς όλους όσους μισούν , τρέμουν τζιαι αγανκτούν με τις Δευτέρες! This one's for you...



Τζιαι κλασσικότατα ο πιο γκρινιάρης της παρέας...







Καλή σας ευδομάδα, έβριουαν! 
  







Slowly Moving Millie's - Please, Please, Please, Let me Get What I Want

Comments

  1. Rania12 November 2012 at 02:11

    hehe...they suck indeed!!!
    καλή βδομάδα:)

    ReplyDelete
  2. Daydreamer12 November 2012 at 02:24

    Mην παραπονιέσαι! Καλύτερα να έχουμε κάτι να μας ταΐζει εδώ που φτάσαμε, and be thankful! ;)

    ReplyDelete
  3. Black Rose Dragon Lady12 November 2012 at 02:50

    @Rania: Yup, indeed they do.Have a lovely week darling! xxxx

    @Daydreamer: Yeh, so? They still suck. En to class to apogeuma pou skeftoume oksa elea sou ego! I don't mind my job. :D

    ReplyDelete
  4. Nonis12 November 2012 at 23:17

    every day sucks if you don't have something to look for...
    everyday is black until you put some colour in it... :)

    i hate mondays cause of work...
    but i dislike sundays cause they are more blue than usual days...

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Blackface / Brownface

-
Image
Ρατσισμός.  Μια λέξη που για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα ήξερα τι ήταν μέχρις ότου έκαμα σχέση με έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό 24/7.  Γιατί φίλε, όταν πάεις σινεμά τζιαι βλέπεις ανθρώπους με το ίδιο χρώμα σαν το δικό σου ν' αντικατροπτίζονται μόνο ως κακοί, χαζοί, δολοπλόκοι, άπληστοι, ύπουλοι, κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκωμανείς και πολλά άλλα, τότε ναι, εν δύσκολο να μεν έσσιεις θυμό συνέχεια μέσα σου.  Εν δύσκολο να σε κρίνουν μόνο βάση του χρώματος του δέρματος σου. Να σε ταμπελώνουν πάντα ως τον angry black man/woman γιατί απλά τούτη η κοινωνία που οι "λευκοί" εχτίσαν εν πάντα εναντίων σου, τζιαι με το που γενιέσσαι το παιχνίδι εν ήδη χαμένο, γιατί απλά έτυχε να είσαι μαύρος/καφέ/κίτρινος.  Έγινα μέλος μιας κινηματογραφικής ομάδας πρόσφατα στο φουμπού (ελληνικό γκρουπ) τζιαι σ'΄ένα ποστ, κάποιος εζήτησε εισηγήσεις για καλές κωμωδίες. Μέσα στα εκατοντάδες σχόλια που έλαβε τούντο πόστ, μια που τις πιο δημοφιλής ταινίες που εισηγηθήκαν ήταν το 'The P
Read more

Σάκος του Μποξ

-
Image
Κάποτε επέτρεπα στους ανθρώπους να μου συμπεριφέρονται πολλά άσσιημα. Θέλεις οι ανασφάλειες μου, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωνα που με έκαμναν ούλλοι που γυρώ μπούλινγκ. Στην τελική είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι μόνο τόσα μου αξίζουν. Επέτρεπα σε άτομα να με γράφουν όποτε τους καπνίσει, να μπαινοφκένουν μες τη ζωή μου όποτε τους καπνίσει, να μου μιλούν όπως του καπνίσει. Γενικά να κάμνουν ότι τους καπνίσει. Τζι' εγώ απλά ανέχουμουν.  Επήρε μου καμπόσα χρόνια, τζιαι αρκετή απόσταση (σωματική τζιαι ψυχική) για να καταλάβω ότι κάποιοι ανθρώποι εν τόσο τοξικοί, που εν καλύτερα να μείνουν απλά στο παρελθόν, τζιαι αν όχι, τουλάχιστον να μπουν όρια και αποστάσεις, σωματικές, αλλά και ψυχολογικές/ συναισθηματικές.  Εν εν πράμα έφκολο τούτο. Τζιαι επήρε μου καιρό να το καταλάβω, να το κατανοήσω τζιαι να το εφαρμώσω. Όπως μου επήρε καιρό να δω με άλλη οπτική γωνία τζιαι τα άτομα που θκιαλέουμε στη τελική να κρατήσουμε στη ζωή μας.  Μια "πρώην" φίλη - έγινε πρώην - λόγω τ
Read more

8

-
 Έχουν να πουν εν τυχερός αριθμός.  Έχω τρια οχταράκια στην ημερομηνία γενεθλίων μου.  Σήμερα κλείνουμε 8 χρόνια... Οχτώ χρόνια.  Τι να πρωτοθυμηθώ.  Το πρώτο μας φιλί.  Τις λιγοστές φορές (πλέον) που κάναμε έρωτα.  Τους τσακωμούς και τις φωνές.  Τη χρήση.  Την αγωνία. Το άγχος. Το στρες.  Τη μοναξιά.  Αχ, αυτή η μοναξιά.  Γιατί περίμενα κάτι διαφορετικό;  Τι κι αν είσαι νηφάλιος για 4,5 μήνες.  Απλά γίναμε συνήθεια.  Η κατάσταση μας.  Είναι θαύμα.  Αυτό το ξέρουμε, κι' εσύ κι' εγώ.  Αλλά και πάλι.  Το στομάχι μου εν κόμπος.  Τα βλέπω τα δεύτερα άντα να έρχονται.  Πέντε χρόνια χωρίς ούτε ένα χάδι.  Ερωτικό χάδι.  Πέντε χρόνια μοναξιάς.  Κι ακόμα χιλιάδες μελαγχολίας.  Δε ξέρω γιατί είχα προσδοκίες.  Έπρεπε να είχα μάθει μέχρι τώρα.  Τίποτα δεν αλλάζει.  Όλα πονούν.  Ακόμα και η χαρά μου, πονάει.  Το γέλιο μου, που κλαίει.  Οι άλλοι όμως βλέπουν χαμόγελο.  Τι να τους εξηγείς. Λες και θα καταλάβουν.  Οχτώ χρόνια μετά.  Μετά τα πυροτεχνήματα.  Η μόνη μου γαλήνη Τέσσερα ποδαράκια κ
Read more