Breaking Dawn - Part II (It's all over...)

-CAN I GET AN HALLELUJIA!!!

-HALLELUJIA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αχχχ ευτυχώς. Πάει τζιαι τούτο το κακό. Κακό τζι' εξόριστο να μείνει. Καλά, πέραν του αστείου, θα σας κάμω μια μίνι κριτική για το φαινόμενο 'THE TWILIGHT SAGA' που μας τυραννά εδώ τζιαι πέντε εξοντωτικά χρόνια (ακούουνται στο μπάγκκραουντ φωνές να λαλούν με παραπονεμένο τόνο "oh, jeez, do we have to???, εν κάνει τα όσα επεράσαμε με τις βαμπιρο-νεράιδες τζιαι τα λυκάκια-παιδόφιλους;;;;;;)

Εν θα σας κουράσω πολλά, πρόμις.

Το φαινόμενο Twilight για μένα άρκεψε το καιρό που εσπούδαζα το μεταπτυχιακό μου στον κινηματογράφο κάπου μεταξύ τέλη 2007 τζιαι αρχές 2008. Λίον πριν φκει στην εξουσία της νήσου μας ο Τζιμέλος (άσχετο αλλά ένιγουεϊς), τον καιρό εκείνο επρωτογνώρισα τις βρικολακο-νεράιδες. Είχα στον όροφο που εμείνισκα τζιαμέ στα χολ του γιούνι, μιαν αμερικανίδα συγκάτοικο, αρκετά χρόνια μεγαλύτερη μου, που επειδή δεν είσhε με λάπτοπ με τίποτε, το μόνο που έκαμνε ούλη μέρα ήταν να θκιεβάζει. Τζίνη εσπούδαζε Ιστορία της Τέχνης, τζιαι τζίνη μεταπτυχιακό.

Μιαν καλήν ημέρα ήρτε ενθουσιασμένη στην κουζίνα, τζιαι αρκέφκει να μου μιλά τζιαι να μου λαλεί για τούντο υπέροχο βιβλίο, πόσο καλογραμμένο ήταν (χμμμ χμμμ εδώ βήχουμε και κοιτάμε αδιάφορα το ταβάνι προσπαθώντας να μεν βήξουμε για να μεν προσβάλουμε την Στέφανι Μάγιερ), τζιαι πόσο ρομαντικό τζιαι μπλα μπλα μπλα τζιαι μπλου μπλου μπλου....λονγκ στόρυ σhόρτ, έπεισε με η αμερικανίδα να το πιάσω που το άμαζον να το θκιεβάσω. Τζιαι έτσι εθκιέβασα τζιαι τα 4 βιβλία μέσα σε 2 ευδομάδες. Τζιαι εκαλοσωρίστηκα στο λογοτεχνικό (ο Θεός να το κάμει) φαινόμενο του Twilight.

Ομολογώ ότι τα βιβλία εκαταβρόχθησα τα εν η αλήθκεια, αλλά ιν μάι ντιφενς, αρέσκαν μου πολλά του τύπου νόβελ λαβ στόρυ μπακ δεν. Αλλά την επόμενη χρονία τζιόλας μόλις αρκέψαν τζιαι ανακοινώναν το κάστιν, όι μόνο έπεσε η μασσέλα μου που τον 6ο όροφο, αλλά εκαταπογοητεύτικα τόσο πολλά που εβάλασσιν την πολλά "ταλαντούχα" τζίνη ηθοποιό για πρωταγωνήστρια, που ορκίστηκα να μεν μου αρέσει...όι πως είσhε τσιανς να μου αρέσει αλλά τέσπα.

Η πρώτη ταινία μπορώ να πω εν ήταν χαλφ μπαντ...αλλά τούτα ούλα ήταν αποτέλεσμα μιας indie παραγωγής που έμφαση έδωκε στον να εφκαθιδρήσει την ατμόσφαιρα τζιαι την διάθεση του όλου βιβλίου...τζιαι νομίζω για λίγο εκατάφερε να το επιτεύξει. Μετά...ήρτε το Χόλυγουντ (οφ κορς) τζιαι εμπήκε στη μέση τζιαι τζιαμέ εσκατώσαν ούλα. Ήταν που ήταν οι πρωταγωνιστές το χάλι τους το μαύρο, με ένα πολλά κλισέ-βαρετό λαβ στόρυ, το Χόλυγουντ απλά έκαμε το όλο σκηνικό να φαίνετε εξωπραγματικό τζιαι απλά ένα μπιγκ-μπάτζεντ φιάσκο που στόχο είσhε να φκάλει όσα παραπάνω εμπορούσε που τα τίνεϊτζ γκερλς, παρά να μιλήσει για τους βρικόλακες.

Την περασμένη Παρασκευή, η επίσημη πρεμιέρα της τελευταίας (ευτυχώς) ταινίας του franchise, επίαμε ένα τσούρμο γενέτζιες να δούμε το last installment της βρικολακίστικης παρωδίας ταινίας.

Εν θα το καταδικάσω, ούτε θα σας πω, μπουυυυυυυ ήταν απαίσιο. Απλά έννα σας πω, όκει, μεν σπαταλήσετε τα λεφτά σας, εν προτιμότερο να περιμένετε να φκει το DVD, ή ακόμα καλύτερα περιμένετε να το κάμετε download online.

Meaning...όκει, έσhιει κάποιες φάσεις που εν λάικ 'γουάου, όκει εν το επερίμενα τούτο' αλλά στο σύνολο του δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μπιγκ-μπάτζεντ Χολλυγουντιανή ταινία που στόχο έχει το εύκολο χρήμα τζιαι όι την ποιότητα. Όσο για το λαβ στόρυ...εεε καλά, I've seen better, ή όπως λαλεί τζιαι μια εικόνα που ήβρα να γίνετε circulate on the web (look below)

too true, too true!!!

Anws, όκει, μπράβο στο καστ εντ κρου, εκάμασσιν ότι καλύτερο (τζιαι με όσα ταλέντα εδιάθετε ο καθένας τους) εμπορούσαν. Αλλά έσhιει φυσικά καλύτερες ταινίες άουτ δέαρ να δείτε. 

Όσοι είστε φαν, τότε απολαύστε το μοντάζ τζιαι το μιξάρισμα του ήχου. Εν πολλά καλό. Πας τα τεχνικά εδουλέψε το crew, εν μπορώ να πω. Αλλά πας τα υπόλοιπα....εεε, κάποιες φορές πρέπει να υπομένουμε τζιαι τη λίγη επιφάνεια στη ζωή. 

"-So the Lion fell in Love with the Lamb.

            -What a stupid lamb.

- What a sick, masochistic lion."

Christina Perri - A Thousand Years
(εν μπορώ να πω, το τραγούδι εν πολλά καλό έννε;)

P.S. Το όνομα του μπλογκ μου, ουδεμία σχέση και συσχέτιση έχει με το φαινόμενο Twlight των βιβλίων ή των ταινιών...απλά αρέσκει μου το Λυκαυγές χρώμα.