Ένα φθινοπωρινό παραμύθι...

Το 1989, ένα δειλινό στις αρχές του καλοκαιριού ένα τρίχρονο κοριτσάκι καθότανε με ανυπομονησία στη βεράντα του διαμερίσματος που διέμενε με τους γονείς της και περίμενε το πρώτο της κατοικίδιο να καταφθάσει. (ουυυυ εν αντέχω τα καλαμαρίστικα, θα πάω πίσω εις την κυπριακήν μου)

Τζίντο κοριτσάκι που λέτε, για πρώτη φορά θα είσhε ζωάκι μες το σπίτι. Εν φαντάζεστε με ήντα χαρά το υποδέχτηκε. Το κατοικίδιο ήταν ένα γατάκι 2 ετών περσικής ράτσας αλλά είχεν έρτει all the way from μάμα Ίνγκλαντ. Το όνομα της ήταν Φλάφι. (νόου σαπράιζ δέαρ).

Το κοριτσάκι έκαμνε πολύ παρέα με το γατάκι τζιαι μέσα από μαρτυρίες της μητέρας της έμαθε ότι επίσης ήταν λίο άταχτη γιατί ετυράννισε τζιαι νάκκο το γατάκι τα πρώτα  θκιο χρόνια γιατί έβλεπε το σα παιχνιδάκι. Αλλά ήσhε της απίστευτη αδυναμία τζιαι αγάπαν την Φλάφι σαν να ήταν αδελφούλα της.

Τα χρόνια επερνούσαν τζιαι το κοριτσάκι εμεγάλωνε μαζί με το γατάκι. Ένα καλοτζαίρι το κοριτσάκι επίε καλοκαιρινές διακοπές με τους γονείς της για δυο μέρες. Το γατάκι το αφήκασσιν στην φροντίδα της θείας σόου εν ανυσηχούσε κανένας.

Γυρνώντας από τις διακοπές επροσέξασσιν όμως ότι το γατάκι σάννα τζιαι εν εσυμπεριφέρετουν πολλά νορμάλ σόου αποφασίσαν να το πάρουν στο κτηνίατρο να δούσσιν τι εγίνετουν με την Φλάφι. Ο κτηνίατρος τους επληροφόρησε ότι μάλλον το γατάκι έπαθε κόλπο (εγκεφαλικό) ενώ μάλλον η οικογένεια έλειπε για διακοπές, αλλά ότι ήταν μια χαρά. Τζιαι έτσι η οικογένεια έφυε χωρίς ιδιαίτερες ανυσηχίες για τη Φλάφι τους.

Μέσα στις επόμενες μέρες όμως η Φλάφι ούτε έτρωε, ούτε εκινήτουν πολλά τζιαι έτσι η οικογένεια άρκεψε να ανυσηχεί σόου εξαναπήραν την στον κτηνίατρο. Τζίνος είπε τους ότι εθέλαν καθαρισμό τα δόγκια της (ιμίσh) τζιαι ότι θα έπρεπε να την ναρκώσουν, αλλά με καμία εγγύηση εάν θα επιζούσε της εγχείρησης γιατί ήταν αρκετά μεγάλη by then. Ήταν ήδη 11 χρονών.

Η Φλάφι όμως επέζησε της εγχείρησης. Αλλά δεν εκαλυττέρεψε. Αν μη τι άλλο εχειροτέρεψε. Ούτε φαγητό έτρωε, ούτε εμπορούσε να κινηθεί, ούτε εμπορούσε να πιει. Σόου η μάμα της οικογένειας την εφρόντιζε σαν να ήταν βρέφος.

Μια Κυριακή απόγευμα, η Φλάφι ήταν στα πολύ χάλια της. Η αναπνοή της εν ήταν κανονική, ανάπνεε πολλά γλίορα τζιαι τα μάθκια της είχαν ασπρίσει που μέσα. Εν επερπατούσε τίποτε τζιαι σάννα ήταν ήδη ένα ζόμπι.

Όλοι μες το σπίτι εκαταλάβασσιν ότι η Φλάφι δεν ήταν καλά τζιαι ότι μάλλον ήταν στα τελευταία της. Κάπου στις 8-9 το βράδυ το κοριτσάκι (που ήσhε ήδη γίνει έφηβη) επίε να την πιάσει στα σhέρκα της μιαν τελευταία φορά. Αμέσως άκουσε που το γατάκι να φκαίνει ένα βρόγχθος. Τζιαι εφκήκε τζιαι ένα άσπρο πράμα που το στόμα της. Τζιαι τζιαμέ στα σhέρκα της εξεψύσhισε η Φλάφι. Τζίντη Κυριακή νύχτα.

Το κοριτσάκι εκάθεντουν στην κουζίνα τζιαι εκράταν την στα σhέρκα της σάννα τζιαι εν εμπορούσε να πιστέψει ότι η φίλη της, η αδελφούλα της εν θα ήταν ποττέ ξανά μαζί της. Το τρίχωμα της Φλαφούλας ήταν άσπρο, τζιαι έτσι όταν έπρεπε να την ετοιμάσουν για την "ταφή" της, η μητέρα της οικογένειας την έβαλε πολλά προσεκτικά σε ένα κουτάκι, τζιαι της εφόρησε που πάνω ένα μικρό τούλι. Την έντυσε νυφούλα.

Τζίντην νύχτα το κοριτσάκι εν εμπορούσε να τζοιμηθεί τζιαι επίε τζιαι εχώθηκε στην αγκαλιά της μάμας της. Την επομένη, επίε η μάμα με τον μπαμπά τζιαι την εθάψασσιν κάπου εκτός της Λεμεσού, σ' ένα χωριουδάκι.

Για μερικές μέρες το κοριτσάκι ελειτουργούσε μηχανικά. Μιαν Πέμπτη βράδυ, καθώς είσhε τελειώσει το μάθημα του Σολφέζ της, ήρταν να την παραλάβουσσιν οι γονείς της. Μπαίνει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου τζιαι τζιαμέ για πρώτη φορά είδε ένα μικρό ασπρουλιάρικο κουταβάκι να κάθεται φοβισμένο τζιαι κουλουριασμένο.

Ο ενθουσιασμός για το νέο κατοικίδιο ήταν τεράστιος. Τζιαι δεν εμπορούσε να ήσhε έρτει σε καλύτερη περίοδο τούτο το κουταβάκι. Αμέσως εγήνικε το νιού μπεστ φριέντ της. Την επρόσεχε, την έπερνε βό-λτα, την ετάιζε με το μπιμπερό (στην αρχή). Μέχρι που την έβαλε τζιαι μέσα στη μπανιέρα τζιαι εβάφτισεν την θέμας...η μικρή μας Πριγκήπισσα...Σύσσι.

Το πρώτο διάστημα, εν αλήθκεια ότι το κοριτσάκι ακόμα εθρηνούσε το χαμό της Φλάφις τζιαι δεν ήταν πολλά κολλητή με τη Σύσσι. Κάθε νύχτα άκουε τούτο τζιαι τούτο το τραγούδι προσπαθώντας να την ξεχάσει. (σόορυ για τις άθλιες ποπ-ικες προτιμήσεις, ήταν τζιαιροί τζιαι επίασσιν)

Με το καιρό όμως, τζιαι αφού επεράσασσιν κανένα θκιο χρόνια, το κοριτσάκι άρκεψε να δια παραπάνω σημασία στη Σύσσι τζιαι εφρόντιζε την σαν να ήταν κάτι ακόμα από αδελφή της...σαν να ήταν το παιδάκι της. Ήταν εξ' ολοκλήρου δική της ευθύνη. Τζιαι με το καιρό εγήνικε η ζωή της ολόκληρη. Εκάμναν τα πάντα μαζί.

Η Σύσσι εβοήθησε το κοριτσάκι να ξεπεράσει το χαμό του προηγούμενου της κατοικίδιου τζιαι μέχρι σήμερα είναι το πιο γλυκό τζιαι το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή εκείνου του κοριτσιού...που έχει γίνει τώρα πλέον...γυναίκα.

Σήμερα μαζί, κλείνουμε 13 χρόνια....δηλαδή τη μισή μου ζωή την επέρασα με ένα υπέροχο, αξιαγάπητο σκυλάκι, που κάθε μέρα ύπαρξης της δια μου την υπέρτατη ανιδιοτελή αγάπη που δεν εβρήκα πουθενά αλλού.

Ο κόσμος μου δε θα μπορούσε να είναι ποτέ ο ίδιος χωρίς τούτο το πλασματάκι. Την αγαπώ για πάντα τζιαι μακάρι να μας έσhιει καλά ο πλάστης μας να έχουμε τζι' άλλο τόσο χρόνο μαζί. Το Συσάκι μου είναι ήδη 13, αλλά η ενέργεια της κοτζιακαρούας μου εν ακόμα (δόξα ο Θεός) αρκετά high.

Σε όσους έχουν ζωάκια...να τα αγαπάτε γιατί εν τα πλάσματα που ότι μα ότι τζιαι να γίνετε, όσες σκοτούρες τζιαι ασχίημιες σας φέρει η ζωή, την ώρα που κλαίτε ή γελάτε θα εν τζιαμέ να σας δώκουν την αγάπη τους τζιαι την κατανόηση τους (τζιαι μπιλίβ μι καταλάβουν μόουρ δαν γουί νόου) χωρίς να ζητήσουν τίποτε ιν ριτέρν.

Πριν 13 χρόνια έκλαια τζιαι επεθυμούσα τη Φλάφι μου. Τζιαι ως σήμερα δεν την ηξιχάνω. Αλλά τη Συσούλα μου, δεν την αλάσσω (ότι χαρακτήρα τζι' αν ανέπτυξε, τούτο ιτς ον μι εντ μι όνλι) ούτε για τα περισσότερα πλούτη του κόσμου ούτε για την αγάπη κανενού ανθρώπου (πλυν της οικογένειας μου).

Χρόνια μας καλά, χρόνια μας πολλά...χρόνια γεμάτα αγάπη τζιαι υγεία!

Γκοντ μπλες γιου έβριουαν. Καλό Σαββατοκυρίακο!




Josh Groban - You Raise Me Up