You Lose Some, You Gain Some

Καθώς εψαχούλεφκα σήμερα το πρωί να έβρω κάτι notes για τον director (ναι! ζω, αν τζιαι άρκησα να γράψω ακόμα είμαι αλάιβ εντ θράιβινγκ), έπεσσα πάνω σε κάτι handouts που το πρώτο χρόνο του Πανεπιστημίου μου.

Εκάθουμουν μαζί με την Φιλελεύθερη (για more info on who this 'φιλελεύθερη' is look here) τζιαι πρέπει να κάμναμε lecture on Modernism στο English Lit course μου (γιατί έκαμνα 2 degrees in 1 εγώ - πως λέμε αγοράστε 1 πάρτε 2; εε κάτι έτσι) τζιαι εγάφαμε notes η μια στην άλλη:

Εγώ -- Λουκρέζια
She-- Φιλελεύθερη

Λου - Βαρκούμαι πολλά!
Φιλ - Me2!
Λου - Εβαρέθηκα τον!
Φιλ - Ελπίζω να μεν εν τζιαι το βιβλίο equally boring σαν τούτον.
Λου - Εν τζιαι τζίνο αρκετά slow όμως.
Φιλ - Εθκιέβασες το;
Λου - Γιάπ. Κάθε βασανιστηκή λέξη του.
Φιλ - Oh no!
Λου - Γιαπ.
Φιλ - Να μου πεις περίληψη μετά μπορείς;
Λου - Sure! If you don't die of boredom first. :P

Η συγκεκριμένη συζήτηση πρέπει να εγηνίσκετουν τον τζιαιρό που έπρεπε να θκιεβάσουμε το "A Passage to India" του E.M. Forster. Εξαιρετικό βιβλίο δε λέω τζιαι δεν αμφισβητώ τον Φόρστερ...αλλά τζίντον τζιαιρό ήμου τόταλι γυρισμένη επειδή εκάμναμε αβέρτα Μοντερνισμό τζιαι μιας τζιαι εγώ πάντα ήμουν παιδί της Αναγέννησης με έπληττε αφάνταστα η ασαφής μελαγχολία τον συγγραφέων/ποιητών τζίντης εποχής. Όταν αποφοίτησα όμως έδωκα έμφαση τζιαι αγάπησα τζιαι την Virginia Woolf τζιαι τον T.S. Eliot ακόμα τζιαι τον James Joyce που δεν τον είχα σε πολλά higher esteem πιο παλιά for some reason.

Τζιαι αν τζιαι εχαθήκαμε με την Φιλελεύθερη, τελευταία νιώθω ένα feeling of gratification. Εν λίο παράξενο τούτο που θα πω, αλλά νομίζω τελικά έχουν λόγο που γινήσκουνται κάποια πράγματα. Αν δεν ετέλειωνε η φιλία μου με τούτην εν θα άρκεφκε ποτέ η φιλία μου με την Εταίρα τζιαι ύστερα που τούτην έπεσε στο δρόμο μου κάτι άλλο...κάτι που ακόμα προσπαθώ να ξορκίσω, αλλά νιώθω πολλά...grateful.

Πως να το πω. Αν δεν εγινήσκουνταν έτσι όπως εγίναν τα πράματα, τότε εν θα είχα στην ζωή μου ούλους τούντους ανθρώπους τωρά που με περιτρυγυρίζουν με τόση αγάπη, τόση εμπιστοσύνη τζιαι εκτίμηση. Πραγματικά μερικές φορές νιώθω ότι είμαστε τόσο blessed τζιαι ούτε καν το αντιλαμβανόμαστε.

Πέρνουμε τα πράματα που έχουμε για δεδομένα τζιαι εν τα εκτιμούμε. Αλλά σήμερα, τζιαι για τον υπόλοιπο τζιαιρό που ξεδιπλώνετε μπροστά μας νιώθω ασφάλεια με τους ανθρώπους  που έχω τωρά στη ζωή μου. Αγαπούν με τζιαι εν άνθρωποι που θυσιάζουν για μένα, που εν κολλώνουν να μου δείξουν το τι σημαίνω για τζίνους τζιαι για το πόσο ψηλά με έχουν.

Χωρίς να θέλω να γρουσουζέψω τίποτε, απλά θέλω να πω ότι ναι, χάνεις κάποια άτομα. Κάποιοι έρκουνται, κάποιοι φέφκουν. Κάποιοι φέφκουν με ήρεμο τρόπο, κάποιοι φέφκουν τζι' αφήνουν ερείπια τζιαι στάχτες πίσω. Αλλά το πόσα αποκόμισα που άτομα που εθκιαλέξαν να φύουν τζίνοι που τη ζωή μου, δεν φαντάζεστε.

Έχασα έναν άνθρωπο, εκέρτισα 8! Εν εν συγκλονηστικό; . Απίστευτο!

Με τη δουλειά πάμε τα πόμπα. Είπαμε εν temp η δουλειά αλλά every day I feel like a million bucks, with my confidence sky high τζιαι με το θέατρο ακόμα καλύτερα μιας τζιαι έκρουνται ευκαιρίες I could never have dreamed of (or did I now?).

Έκληση σε όποιον θα ήθελε να ασχοληθεί με το θέατρο ας επικοινωνήσει. Χρειαζούμαστε άτομα που να θέλουν να παίξουν, μεν αγχώνεστε εν θέλουμε την επόμενη Λαμπέτη ή τον επόμενο Olivier, απλά κάποιον που να του αρέσκει το θέατρο τζιαι να θέλει να give it a go. Drop me an email in case you're intrested. We're based in Limassol.

Τζιαι σύντομα πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα μιας τζιαι εν η αγαπημένη μου γιορτή.

Εν σας γράφω συχνά τζιαι απολογούμαι για τούτο. Αλλά είμαι δαμέ τζιαι είμαι...ευγνώμων!

Να' στε ούλοι καλά. Enjoy your Sunday boys and girls!




Hurts - Sunday