Ωϊμέ, Αχ, Αχ!!!

Ντίαρ συν-βλόγκερς τζιαι συν-βλογκέρισσες,

Αγωνιστικούς σhαιρετισμούς που τη φίλη συμ-βλογκέρισσα εξ Πόλεως Χρυσοχούς (τούντην εφοτμάδα γιατί την άλλη θα είμαι και πάλι εις την Δρούσια).

Ουφ, εκατάφερα να έβρω νετ. Επιτέλους μετά που μιαν εξωφρενικά συναισθηματικά φορτισμένη εφτομάδα, ήβρα να κλέψω λιο ίντερνετ..Όπως καταλαβαίνετε επειδή η τεχνολογία εν τόσο υπερ-σύγχρονη δαπάνω δα (εδώ βήχουμε) γυρέφκουμε το ίντερνετ με το κουταλάκι. Ααααααααρρρρρρ ααααααρρρρρρρρρ. Καταραμένα κατσάβραχα που σας ήβρα.

Το λοιπόν, δαπάνω που είμαι τραβώ μεγάλο λούκι βρε συν-βλογκερς τζιαι θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ακούστε να δείτε το νταϊλίμμα μου τζιαι να μου πέψετε τη γνώμη σας για το τι νομίζετε ότι πρέπει να κάμω.

 Το ότι φοούμαι το σανίδι νομίζω το εξέφρασα τζιαι στο προηγούμενο ποστ, σόου ξέρετε ότι κάθε μέρα που θα εν η ώρα της πρόβας τρέμουν τα μπούθκια μου που το αγχός (αν τζιαι παραπάνω εν τα έντερα μου που τρώσσιν τη φατσιά γιατί άμαν αγχώνουμε εν τζιαμέ που πονώ παραπάνω αλλά ένιγουεϊς).

 Τζιαι επειδή μέσα που τη τραυματική αυτή σχέση που είχα για τους τελευταίους 16 μήνες επηρεάστηκα πολλά τζιαι με ποιού είδους ανθρώπους θα συναναστρέφουμε, ο οργανισμός μου κάθε φορά που θα βρεθεί υπό πίεση ή θα αισθανθώ αρνητικά για κάτι ή θα βουρήσω να φύω ή θα μπίξω τα κλάματα.

Δαπάνω έτυχε να υπάρχει ένας κύριος, ας τον αποκαλέσουμε τα Μπλε Μάτια. Τούντα ΜΜ που λέτε, στην αρχή έκαμνε κάποια αστειάκια που δεν εκαταλάβαινα αν ήταν αστεία ή εννώαν τα τζιαι πολλές φορές επαρεξηγούσα. Το πρόβλημα με τούντα ΜΜ, είναι ότι κάθε φορά που θα πούσιν κάτι πέρνω το πολλά προσωπικά τζιαι νιώθω έτσι όπως με έκαμνε να νιώθω ο πρώην. Με άλλα λόγια...σκατά!

Νιώθω πολλές φορές ότι προσπαθεί να με κάμει να αισθανθώ υπό του τζίνου, τζιαι ότι τζίνο που λέει εν τζίνο το σωστό. Τζιαι χιαρς αν εξάμπολ: Ενώ εκαθούμασταν να κάμουμε πρόβες τις προάλλες τζιαι επροσπάθαν να με βοηθήσει πάνω στο τονισμό μου τζιαι στο που έπρεπε να βάλω τες γέριμες τις παύσεις (μιας τζιαι όντας αγγλομαθής τα τελευταία 8 χρόνια τα ελληνικά μου είναι για κλάματα αρχαίας τραγωδίας), σε μια φάση που λέτε, εγύρισε τζιαι έκαμνε μου κόμμεντ πολλά έντονα για κάτι που έκαμνα λάθος, τζιαι με ένα υφάκι είπε μου «Δεν συνεργάζεστε δεσποινίς μου», στο όποίο ανταπάντησα, «Εαν δεν εσυναργάζουμουν δε θα ήμουν εδώ να σας άκουα ρε παπάρα», τζιαι εσυνέχισε ο Γραβιήλης με το κόμμεντ «Όχι δε συνεργάζεστε», τζιαι ένα ύφος πολλά δασκαλίστικο τζιαι Mr-know-it-all.

 Εεεε τζιαμέ επιάσαν με τα δίκια μου, ήρτε ένας κόμπος στο λαιμό μου τζιαι ένιωθα ότι τα δάκρυα ήταν καθοδών, τζιαι έτσι με πολύ αγγλική ευγένεια εγύρισσα τζιαι είπα «Screw you guys I’m going home, Συγγνώμη, αλλά δε μπορώ να συνεχίσω τη πρόβα τζιαι θέλω να αποχωρήσω». Τζιαι έτσι εμάζεψα τα πράγματα μου τζιαι έφυα.

Εεε μετά απλά επία τζιαι ήβρα τον σκηνοθέτη τζιαι έμπηξα τα κλάματα σε τζίνον, αφού του είπα το και το. Το πρόμπλεμ μου με τον συγκεκριμένο κύριο είναι επειδή θυμίζει μου πολλά το τόνο τζιαι το ύφος του πρώην τζιαι νιώθω ότι κάθε τι που θα με κάμει να αισθανθώ άσhιημα, δεν το ανέχουμαι τζιαι αντιδρώ. Φυσικά η πιο συνηθισμένη μου αντίδραση είναι η φυγή, αν τζιαι λάθος μου, αλλά δε ξέρω πως αλλιώς να το κοντρολάρω. Σόου απλά I flee, aka βουρώ τζιαι φεύκω σαννα τζιαι εβάλαν μου νέφτη μες τον πισινό.

Τζίντην μέρα που λαλείτε ήμουν έτοιμη τζιαι αποφασισμένη να παραιτήσω το πρόγραμμα τζιαι να σηκωστώ να φύω. Αλλά....εν το έκαμα. Κι’ όμως είμ’ ακόμα εδώ, κι’ αυτό το καλοκαίρι, λιωμένο παγωτό, κολάει στο χέρι, ένα πράμα.

Τωρά με αυτά τα ΜΜ, δεν πολλο-μιλώ τζιαι αποφεύγω τον εν η αλήθκεια γιατί ένιωσα πολλά άσhιημα αφού μετά τούντο περιστατικό, απολογήθηκα μέσω μηνύματος για την απότομη συμπεριφορά μου, τζιαι η απολογία μου δεν εγίνηκε δεχτεί (κατά τα λεγόμενα του κύριου) αφού εδώ δεν ήρταμε για να ζητούμε 'συγγνώμη «δεσποινίς» μου αλλά για να περάσουμε καλά'. Εεε τζιαι άτε μετά να του ξανακοντέψεις.

Αυτή τη στιγμή που σας μιλώ, ο εν λόγο κύριος κάθεται απέναντι μου, μιας τζιαι για το γουικ-εντ (κατά διαβολική σύμπτωση – την τύχη μου μέσα) θα είμαστε οι μόνοι ένοικοι που το πρόγραμμα που θα μείνουσσιν δαπάνω δα μες τα κατσάβραχα. Δε ξέρω τι θα κάμω, πλας κλέφκει μου συνέχεια το νετ, γιατί ένα σύρμα είναι τζιαι εκοτσιάνασε το τζίνος σόου απλά μοιρολοώ τη τύχη μου. Γαμώτο αρχαίο μου δράμα μέσα.

Τζιαι εν με εκανούσαν τούτα ούλα, να τα που εφανήκασσιν τζιαι τα μπλάντι περιοδικά μου μέσα τζιαι άτε τωρά να κοπανιέσαι πάνω κάτω στις πρόβες τζιαι να σε τσιλούν τζιαι τα περιοδικά που την άλλη.

Άσε το γεγονός ότι έχω να μάθω τζιαι ένα καταραμένο λόγια, τζιαι δε μπορώ να μπω στη ψυχοσύνθεση της βασίλισσας με τίποτε όμως. Ο σκηνοθέτης παραπέμπει με στην Αλισαβού (Βασίλισσα Ελισάβετ) γιατί ξέρει πόσο τη συμπαθώ (την πρώτη Ελισάβετ όι την τωρασινή που μοιάζει με τον Τουίτι).

Ένιγουεϊς, εχτές εδούλεψα μόνη μου το μονόλογο μου λιο με το σκηνοθέτη τζιαι τούτο έκαμε λιο μπουστ το κόνφιντες μου. Άτε πέρκι πάρουμε τα πάνω μας γιατί ως τωρά είμαι ακόμα πίντα στο άγχος τζιαι το κλάμα.

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, επεθύμησα λιο πολιτισμό, επεθύμησα το Συσέγκιο τζιαι το Μουφάσα μου (η φιλενάς εξ Δανίας), επεθύμησα τες Σταρμπαξιακές μου φίλες...επεθύμησα τη σιγαλιά του δωματίου μου τζιαι τις γαουροφωνάρες του σπιθκιού μου. Γενικά...άι μις χόουμ.

Εν πολλά παθέτικ; 

Χόουπ να είσαστε ούλοι καλά, να περάσετε ένα ξεκούραστο και μη-καυσωνικό γουικ-εντ με τις φαμίλιες σας ή τους χριέντς σας (όι σαν εμένα που έννα κουπανιούμαι πάνω κάτω με τις πρόβες) τζιαι ελπίζω να τα πούμε σούν...όποτε έβρω νετ δηλαδή γιατί δαπάνω...εν χλωμά τα πράματα...πολλά χλωμά!

Πι. Ες. Θα πάω να πνίξω το πόνο μου στο πανυήρι του κρομμυθκιού, γιαπ, καλά ακούσετε, δαπάνω κάμνουσσιν τζιαι πανυήρι για τα κρομμύθκια, κύριε ελέεισον πιον έννε; Άι νόου!

Ατούταλερ ντουντς εντ ντούντεσσες! :)



Νικόλας Άσιμος - Ωϊμέ