Αντώνης Ρέμος - Ποιος να συγκριθεί μαζί σου

-

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Σάκος του Μποξ

-
Image
Κάποτε επέτρεπα στους ανθρώπους να μου συμπεριφέρονται πολλά άσσιημα. Θέλεις οι ανασφάλειες μου, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωνα που με έκαμναν ούλλοι που γυρώ μπούλινγκ. Στην τελική είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι μόνο τόσα μου αξίζουν. Επέτρεπα σε άτομα να με γράφουν όποτε τους καπνίσει, να μπαινοφκένουν μες τη ζωή μου όποτε τους καπνίσει, να μου μιλούν όπως του καπνίσει. Γενικά να κάμνουν ότι τους καπνίσει. Τζι' εγώ απλά ανέχουμουν.  Επήρε μου καμπόσα χρόνια, τζιαι αρκετή απόσταση (σωματική τζιαι ψυχική) για να καταλάβω ότι κάποιοι ανθρώποι εν τόσο τοξικοί, που εν καλύτερα να μείνουν απλά στο παρελθόν, τζιαι αν όχι, τουλάχιστον να μπουν όρια και αποστάσεις, σωματικές, αλλά και ψυχολογικές/ συναισθηματικές.  Εν εν πράμα έφκολο τούτο. Τζιαι επήρε μου καιρό να το καταλάβω, να το κατανοήσω τζιαι να το εφαρμώσω. Όπως μου επήρε καιρό να δω με άλλη οπτική γωνία τζιαι τα άτομα που θκιαλέουμε στη τελική να κρατήσουμε στη ζωή μας.  Μια "πρώην" φίλη - έγινε πρώην - λόγω τ...
Read more

8

-
 Έχουν να πουν εν τυχερός αριθμός.  Έχω τρια οχταράκια στην ημερομηνία γενεθλίων μου.  Σήμερα κλείνουμε 8 χρόνια... Οχτώ χρόνια.  Τι να πρωτοθυμηθώ.  Το πρώτο μας φιλί.  Τις λιγοστές φορές (πλέον) που κάναμε έρωτα.  Τους τσακωμούς και τις φωνές.  Τη χρήση.  Την αγωνία. Το άγχος. Το στρες.  Τη μοναξιά.  Αχ, αυτή η μοναξιά.  Γιατί περίμενα κάτι διαφορετικό;  Τι κι αν είσαι νηφάλιος για 4,5 μήνες.  Απλά γίναμε συνήθεια.  Η κατάσταση μας.  Είναι θαύμα.  Αυτό το ξέρουμε, κι' εσύ κι' εγώ.  Αλλά και πάλι.  Το στομάχι μου εν κόμπος.  Τα βλέπω τα δεύτερα άντα να έρχονται.  Πέντε χρόνια χωρίς ούτε ένα χάδι.  Ερωτικό χάδι.  Πέντε χρόνια μοναξιάς.  Κι ακόμα χιλιάδες μελαγχολίας.  Δε ξέρω γιατί είχα προσδοκίες.  Έπρεπε να είχα μάθει μέχρι τώρα.  Τίποτα δεν αλλάζει.  Όλα πονούν.  Ακόμα και η χαρά μου, πονάει.  Το γέλιο μου, που κλαίει.  Οι άλλοι όμ...
Read more

Blackface / Brownface

-
Image
Ρατσισμός.  Μια λέξη που για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα ήξερα τι ήταν μέχρις ότου έκαμα σχέση με έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό 24/7.  Γιατί φίλε, όταν πάεις σινεμά τζιαι βλέπεις ανθρώπους με το ίδιο χρώμα σαν το δικό σου ν' αντικατροπτίζονται μόνο ως κακοί, χαζοί, δολοπλόκοι, άπληστοι, ύπουλοι, κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκωμανείς και πολλά άλλα, τότε ναι, εν δύσκολο να μεν έσσιεις θυμό συνέχεια μέσα σου.  Εν δύσκολο να σε κρίνουν μόνο βάση του χρώματος του δέρματος σου. Να σε ταμπελώνουν πάντα ως τον angry black man/woman γιατί απλά τούτη η κοινωνία που οι "λευκοί" εχτίσαν εν πάντα εναντίων σου, τζιαι με το που γενιέσσαι το παιχνίδι εν ήδη χαμένο, γιατί απλά έτυχε να είσαι μαύρος/καφέ/κίτρινος.  Έγινα μέλος μιας κινηματογραφικής ομάδας πρόσφατα στο φουμπού (ελληνικό γκρουπ) τζιαι σ'΄ένα ποστ, κάποιος εζήτησε εισηγήσεις για καλές κωμωδίες. Μέσα στα εκατοντάδες σχόλια που έλαβε τούντο πόστ, μια που τις πιο δημοφιλής ταινίες που εισηγηθήκαν ήταν το 'The P...
Read more