A Wedding

Συνήθως όταν γράφω για χαρές αρέσκει μου να κάμνω χοχόηρο τζιαι καυστικά σχόλια. Αρέσκει μου να σατηρίζω τζιαι να διακωμωδώ το ακραίο τζιαι το υπερβολικό.

Πριν θκιο εφτομάδες (ορ σόου) επία σε έναν συγγενικό μου γάμο. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ούτε ακραίος, αλλά ούτε τζιαι υπερβολικός. Αλλά όπως κάθε γάμος τζιαι τούτος είχε τζιαι τα πάνω του τζιαι τα κάτω του, τα ιν τζιαι τα άουτ του.

(Σημείωση: Ακόμα τζιαι τα κάτω του, έστω τζι’ αν τα σχολιάσω ή τα διακωμωδήσω, πάλε νομίζω εκάμαν την όλην εμπειρία πιο σημαντική? – να το πω…Τέσπα. Είχαν τζιαι τούτα την σημασία τζιαι τη χάρη τους)

Λοκέισhon, Λοκέισhon, Λοκέισhon

Ο γάμος έγινε στην Αίγινα. Σε κλειστό κύκλο. Όπως καταλαβαίνετε εν εμπορούσε να πάει όλο το Ελληνικό σόι. Σόου, μόνον οι λίοι τζιαι θκιαλεχτοί (που ετύχαν κλήρον αλλόπως – όι ρε περιπέζω – ε?!?) εκαταφέραν να παραστούν.

Μες τζίντους τυχερούς που λαλείτε έτυχε να ήμουν τζι’ εγώ. Στην αρχή εν εμπήκα μες την κλήρωση, αλλά ποτζί τα φέραν ποδά τα φέραν, επείσαν με τζι’ αντάκωσα τζιαι επήα. Μιας τζιαι ήμουν μες το άμεσο συγγενικό περιβάλλον (1^η ξαφέλδη από την Μεγαλόνησο άλλη Μπανανία), μαζί με τον μπρο (ο οποίος απ’ όσα έμαθα εκ των υστέρων έλαβε 1^ος πρόσκληση τζιαι τα νέα του γάμου), αντιπροσωπεύσαμε την φαμίλια ολάκερη (καλά ήντα ολάκερη, έτο 4 πλάσματα είμαστε ποδά της οικογενείας τζιαι απλά επίαν τα παιθκιά αντί των γονιών).

Ένιχου. Ο γάμος ετελέστην εις την Αίγινα που λέτε. Αυτό εσήμαινε, ένα αεροπορικό εισητήριο, μια κούρσα με το ταξί από το Ελ. Βενιζέλος (ήταν τζιαι αργά που εφτάσαμε τα γέριμα, με τόσα κασh πάνω μας, αν εκατέβαινα κέντρο έτσι ώρα, εν κηδεία που θα έκαμναμε, όι γάμο), μια κούρσα με το αυτοκίνητο του Θείου προς τον Πειραιά, τζιαι μια βόλτα της ανάμισης ώρας ως την Αίγινα, τζιαι εφτάσαμε τζιαμέ.

Meeting the Family

Από νωρίς φυσικά, άρχισε να μαζέφκεται τζιαι η φαμίλια που την άλλην πάντα…εκ όμορφης Καρδίτσας. Πρρρρρρρρρρρρ ντέι, ντέι σι λέω!!!! Όπως εκαταλάβετε εδώ εγνώρισα τζιαι τον Γιιιάννιιιηη τουν υδραλικού απ’ την Κουζάνιιιιηηηη…μαζί με άλλους τόσους συγγενείς που δεν είχα γνωρίσει ποτέ στη ζωή μου, αλλά που όλως περιέργως τζίνοι όχι μόνο με ξέραν, αλλά με θυμόντουσαν κιόλας. Aaawwwwwwwwwwww…!!!

Έτυχε μου σε πολλές φάσεις να έρκουντε πάνω μου διάφοροι, να μου μιλούν, να με αγκαλιάζουν, να με φιλούν, να μου λαλούν για τον παπά μου τζιαι τη μάμα μου, αλλά εγώ…τζίφος. Με να ξέρω κανέναν με τίποτε. Έπαιξε φάση να μου μιλά ένας θείος μου (ή συμπέθερός μου – ένας θεός ξέρει τι μου είναι) για δέκα λεπτά, να χαμογελώ σαν τον χασκιασμένο, τζιαι μόλις εφύαμε με τον μπρο να γυρίσω να ρωτήσω ποιος στο καλό ήταν τούτος. Ο δε μπρο να μου λαλεί «καλά, μα εμίλας του τόσην ώρα τζιαι εν ήξερες ποιος είναι;» - Γουέλ, ντααααααααααααα ας πούμε, πόθεν να τους ξέρω τούτους ούλους που παίζει να τους είδαν μιαν φορά στη ζωή μου τον καιρό που ακόμα ενόμιζα ότι ο Άης Βασίλης ήταν πραγματικό πρόσωπο;;;;;;;;;;;;; Can you blame me? Can you?!? I didn’t think so!

Φυσικά υπήρξαν και τα καλά. ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΣΟΚΑΡΩ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΙ…εγνώρισα και 3 τρις-χαριτωμένα (όταν κοιμούνται) κοριτσάκια που είναι παιδιά μιας – καλά τωρά εν ξέρω ακριβώς τζιαι τι μου είναι ακριβώς τα μωρά, δαμέ ούτε η μάνα τους εν ξέρω τι μου είναι καλά καλά, ίσως μακρινή συμπεθέρα, ίσως – τα οποία, όχι μόνον με αγαπήσαν – ποιάαααααααααααν????? εμένα – Ε, ναι κυρίες και κύριοι. ΜΩΡΑ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΛΟΥ. ΕΚΤΑΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ!!!! Να βουήξουν οι τόποι. Όχι πως δεν είμαι αγαπητή ανάμεσα στον παιδόκοσμο, αλλά όσο να’ ναι τον αποφεύγω για περισσότερο από μια ώρα. Εν τα αντέχει ο οργανισμός μου. 

Όλος περιέργως όμως, τούτα, όι μόνον άντεξα τα, αλλά έπαιζα τζιαι μαζί τους, τζιαι εκάμαμε καλή παρέα. Who? Me?????? Yes, ME!

Που την άλλη, εθυμούμουν τζιαι μερικά που τα Γκρικ ξαδέλφια μου, που την ηλικία της εφηβείας. Τωρά οι παραπάνω εν με κοππελούθκια τζιαι χάσμπαντς. Εν πολλά παράξενο φίλινγκ να τους βλέπω τωρά μεγαλωμένους, να εν τζίνοι γονιοί, ενώ την τελευταία φορά που τους είχα δει εδοκιμάζαν για πρώτη φορά τσιγάρο! Ντόινγκ!!!! Τζιαι τωρά να το έχουν κόψει, γιατί εν γονείς. Πολλά γουίαρντ φίλινγκ όμως.

Ακόμα πιο παράξενο είναι να βλέπεις την κάζιν σου να παντρεύεται και να λες τι κάνω εγώ με τη ζωή μου….χχχμμμμ όχι πως με τη ζωή μου θέλω τζίνο που θέλω να κάμω είναι η παντρειά αλλά λέμε τωρά. Το μόνο που μου λείπει εν ένας cinema/film buddy/junkie, αλλά anyway, that’s beside the point now.

The Dress(es)

Που τα πιο ωραία πράγματα σε ένα event σαν τον γάμο (γιατί let’s face it αγαπητοί μου, και ο γάμος ένα event είναι) εν τα φορέματα…or otherwise the wedding catwalk fashion show. Τζιαμέ να δεις τι γίνεται…της γάτας!!! Στην κυριολεξία.

Αν τζιαι αγαπητοί μου αναγνώσται, η αλήθκεια είναι ότι οι Ελληνίδες σάννα τζιαι εφανήκαν μου νάκκουρι πιο νάτσιουραλ πας την ενδυμασία τους. Φυσικά έπεσε πολύ (ΠΑΜΠΟΛΥ) λακ και φρου-φρου πας το μαλλί δεν λέω, αλλά με τα φορέματα, είδα γενικά μιαν ήπια στάση. Όχι τζίντο μπιχλιμπίδι που θωρείς μες τους γάμους δαμέσα, σίγουρα, αλλά όχι τζιαι τίποτε τσίπικο. Υπήρξε πολλά nude ανάμεσα στον γαμήλιο χρωματισμό, πράγμα που μου εφάνηκε αρκετά αναζογωνητικό, μιας τζιαι εν ήταν ούλα μες το στρας τζιαι το εξτραβαγκάνζα υπερπαραγωγή. Ωραίο, κομψό, μετρημένο. 

Το τακκούνι φυσικά, να δίνει και να παίρνει. Εεε είμαστε κοντή οικογένεια τ’ ανάθεμα, τι να κάμουμεντε. Πρέπει να ψηλώσουμε κάπως.

About Last Night

Όλη η οικογένεια έφτασε στο νησί την προηγούμενη νύχτα, φυσικά, τζιαι όσοι θα επαρεβρίσκουνταν, θα εδιανυκτερεύαν για ένα βράδυ τζιαμέ. Πολλά ωραίο το κόνσεπτ να μαζέφκεις την φαμίλια στο νησί. Υπήρξε καμπόσο χορκοήρισμα στα στενοσόκακα της Αίγινας, τζιαμέ στα κεντρικά, μεν φανταστείτε ότι εξομακρήσαμε τζιόλας. Εκάμαμε καμπόσους περιπάτους με τον μπρο τζιαι τον 1^ον κάζιν, αδελφό της νύφης. Καλή παρεούδα.

Την νύχτα πριν δε, εκάτσαμε τζιαι σε ταβέρνα να φάμε η ώρα 11μ.μ. – έτσι για να ανεβεί τζιαι νάκκον η χοληστερόλη μας τα γέριμα. Στην ταβερνούδα ήρτε ο νεαρόκοσμος μόνον. Ανάμεσα τους τζιαι η νύφη τζιαι ο γαμπρός – ξέρω ότι εν ξενοφερμένο το να μεν βλέπει ο γαμπρός τη νύφη πριν το γάμο, τζιαι επειδή γενικά μες τη συγκεκριμένη φαμίλια δεν υπάρχει τάση για ξενομανία, είπαν σκρου δατ, τζιαι εκάτσαμε όλοι μαζί για το φαγοπότι. Καλά, το αλαλούμ. Από κάτι άκυρες συζητήσεις περί veganism σε σχέδια μεταφοράς του ζεύγους στην εκκλησία για το γάμο την επομένη, μ’ αυτά και μ’ αυτά, όλοι μετά τις 2π.μ. επίαμεν για ύπνο.

Σήμερα Γα- Σημέρα Γάμος Γίνεταιιιιιιιιι

Έφτασεν η μέρα!!! Που το πρωί, κλάσσικά το μόνο που άκουες στα δωμάτια, εν πόρτες να ανοίουν, να κλείουν, μωρά να βουρούν πάνω κάτω, η λακ και το πιστολάκι να δίνει και να παίρνει – ουφ, τζιαμέ να δεις!!!!

Εμείς με τον ανέ μας – ο μπρο βασικά. Εξυπνήσαμε στις 10π.μ. – σημειοτέων ο γάμος θα εγινίσκετουν στις 12π.μ. – πφφφτττ ναι καλά. Σιγά μην! Ευτυχώς που εν νησί τζιαι ήξερε τζιαι το ζεύγος ο πάτερ αλλιώς ελάλουν σου εγώ.

Μες το σhιασhούρισμα όλος ο κόσμος να βουρούμε τέλος πάντων να σαστούμε. Καλά πιο απροετοίμαστη γενικά σε γάμο εν εξαναπία. Γενικά, επήρα το στυλ ότι θα επίενα σε κανένα event τζιαι εν έκαμα τζιαι ιδιαίτερο στόλισμα.

Αφού ετοιμαστήκαμε – κατά τις 11.30π.μ., αντιναχτήκαμε στα διαμερίσματα της νύφης να φωτογραφηθούμε, να ευχηθούμε κουλουπού κουλουπού. Πολλά όμοργη η κάζιν, έχω να το πω. Πολλά όμορφο με δαντέλα το φόρεμα, απλό, αλλά συνάμα θεϊκότατο.

Ο κάζιν-αδερφός της εκτέλεσε καθήκοντα τάξι ντάιβερ τζίντην ημέρα, γιατί ελειφτήκαμε τα αμάξια τζιαι στην τελική έπρεπε να πάρει τζιαι το γαμπρό τζιαι τη νύφη στο ξωκλήσσι – ξεχωριστά οφ κορς.

Τέσπα. Ώστε να καταφέρουμε να πάμε – damn heels επεθάναν με όσπου να πάμε μπάι δε μπάι – εγίνηκε ήδη 12.30μ.μ. – μουάχαχαχαχαχα – ήξερα το ότι θα αρκούσαμε! ΛΟΛ

Ένα μικρό ξωκλήσσι, στην άκρυα του νησhιού. Η τελετή εγίνηκε έξω από την εκκλησίτσα. Πολλά καλό τούτο γιατί ήταν τζιαι κουφόβραση τζίντην μέρα τζιαι εν έξερες αν έπρεπε να καλυφτείς με καμιάν ομπρέλλα ή να έχεις το μαγιό σου σπέαρ στο καπό.

Σύντομη η τελετή, είπε τζιαι δυο-τρία λογάκια ο πάτερ για το ζεύγος, τζιαι αντί να κλάψει η νύφη, έκλαψε ο γαμπρός – καλάν, εν επειδή εσυγκίνησεν τον ο πάτερ μιας τζιαι δυστυχώς πριν κανένα χρόνο ο καημένος έχασε τη μητέρα του – σόου ένιγουεϊ, πέραν τούτου, ήταν μια απλή λειτουργία γάμου, σύντομη, τζιαι καλή – ευτυχώς γιατί τα πόθκια μου εγίνασσιν νερό ώστε να πάμε στο ξενοδοχείο!!! – αφού δεν τα αντέχεις καλή μου, τι τα φοράς τα γέριμα??? – ε, μα εν γίνετε να πάμε κοντές στον γάμος μπροστά στο σόι, δεν λέει. Τέσπα.

Το Τσιμπούσι

Στην κυριολεξία!! Ευτυχώς έτυχε τζιαι εγνώρισα την κοπελιά του κάζιν-ξαδέλφου, τζιαι ήντα πολλά ενδιαφέρον άτομο τζιαι εμιλούσα. Ήταν η παρέα μου η κοπέλα τζίνη ούλο το σ/κ. Ώστε να έρτει η νύφη τζιαι ο γαμπρός που το φότο-σέσhιον τους στην εκκλησία μετά εις το ξενοδοχείον, εκαρτερούσαμε τουλάχιστον ώρα. Εεεε καταλαβαίνεις, έπρεπε να κάμουμε τζιαι εμείς κάτι να σκοτώσουμε νάκκον την ώρα μας. Εεεε εσυζητοπελλαρίζαμε ποτζί ποδά. Κάτι συζητήσεις περί γιόγκα, τσιάκρας, μεντιτέισhον, υγιεινής διατροφής κουλουπού..Επέρασεν η ώρα. Ο άλλος ο αρφός μου..Άλλη ντίβα τζιαι τζίνος. Μαζί με τον κάζιν, εμείναν μανιχά πίσω να ταννίσουν στο ζεύγος τζιαι εφκάλαν τζιαι τζίνοι φωτογραφίες – ψωνιάαααααααααααααα!!!!

Με τα πολλά άρκεψε τζιαι η μάσα. Καλάν, εν εγίναμε ρεζίλι. Εκρατήσαμε το μόνο στο 1 πιάτο. Τα εδέσματα αρκετά ωραία μπορώ να πω. Ήπιες γεύσεις, χωρίς πολλές σάλτσες τζιαι παραξενίες. Καλύτερα!

So you think you can dance?

Φίλε μου, αν δεν εξαναέκαμες dance off με Καρδιτσιώτη, δεν ηξέρεις τι εστί να πει χωρέφκω till I drop – or in this case, till you drop!!! Να το ξεκαθαρίσουμε. Εν έχω τίποτε ενάντια στο να χωρέφκω. Αν μη τι άλλο, λατρεύω τον χορό, ειδικά λάτιν. Αλλά τσάμικα, καλαμθκιανούς τζιαι τσιφτετέλια – εεεε, τζιαμέ πάω πάσο.

Όι μόνο εχωρέφκαν λαλώ σας, αλλά εκουράστηκε τζιαι ο ντι-τζέι μετά που 6 ώρες playlist! Ε γιακκά γιέ μου. Πόσο τσάμικο να χορέψεις. Φυσικά θα μου πεις, μιαν φορά παντρέφκεται το παιδί σου – well, στις μέρες μας εν τούτο που εύχεται κάθε γονιός, να είναι όντως μιαν φορά που θα παντρεφτεί – τζιαι θέλεις να το απολαύσεις στο έπακρον, αλλά σαστζίην την κόρη μου. Κάτσε τζιαι λίο το κώλο σου κάτω τα γέριμα.

Τρεις φορές επροσπάθησε ο καημένος ο ντι-τζέι να τους αλλάξει ρυθμό με αγγλικά πέρκει καηλήσουν τζιαι σταματήσουν, τίποτε, ατού ο Γαβρίηλης. Τζιαμέ τζίνες, τον χαβά τους. Ε αφού είδε τζι’ απόειδεν ο άνθρωπος, άφηκε τζιαμέ το τσάμικο να παίζει ώστε να παραιτήσουν μόνες του. Εχωρέφκαν που τις 2μ.μ. ως τες 7.30μ.μ. Χαράς την αντοχή. Τζιαι μετά λαλείς μου για μπολσόι τζιαι μαλακίες. Πάενε γιε μου που δαμέ. Να έρτεις να δεις πως το κάνουν στην Καρδίτσα σε λέω!!!

At Last

Ο γάμος έγινε, οι νεόνυμφοι εχωρέψαν, εφιληθήκαν, εφάσιν, εκάμαν τους γυρούς τους. Σιγά σιγά το “happening” επήρε το δρόμο του. Κάπου μετά τις 6.30μ.μ. άρκεψαν οι Αθηναίοι να αποχωρούν, να πιάνουν το τελευταίο καράβι του γυρισμού. Έτσι στο τέλος εμείναμε εμείς τζι’ εμείς. Τα ξαδελφάκια. Τζιαμέ ήταν πολλά ωραία. Γλυτζιά ώρα. Επειδή εν ούλοι ξεπατωμένοι, τζιαι ούλοι ειλικρινής τζιαι αγαπημένοι. Εν πολλά ωραίο φίλινγκ. Ποττέ εν έμεινα μέχρι το τέλος ενός γάμου. Σόου ήταν κάτι το όμορφο. Η ξαδελφούλα-νύμφη άντεξε την τρεχάλα της ημέρας τζιαι ακόμα τζιαι μέχρι το τέλος εχαμογέλαν. Τι όμορφο!

Άγιος Νεκτάριος της Αίγινας

Την επομένη, μιας τζιαι ήταν η μέρα του γυρισμού, πριν να φύουμε είπαμε να πάμε για προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο – μιαν ΟΓΚΩΔΕΣ, τεράστια, εκκλησία κάπου στα περίχωρα της Αίγινας – την οποία μας είπε ο ντόπακας γαμπρός ότι οι νησιώτες επενδύουν ολοένα και περισσότερο στην συντήρηση του γιατί τραβά πολύ τουρισμό τζιαι εν που τις πιο εκμεταλλευμένες τοποθεσίες στο νησί. Εν λογικό όμως, κάτι πρέπει να έχουν να πλασσάρουν τζιαι στον τουρίστα εν εν; Πολλά όμορφη εκκλησία όμως δεν λέω. Επροσκυνήσαμε τζιαι τα οστά του Αγίου, ο οποίος έμαθα την ιστορία του, ότι σαν γέρος επερπάταν με ένα μπαστουνάκι τζιαι ότι καμιά φορά μέσα που τον τάφο μπορείς να ακούσεις τζίντο κλατ κλατ του μπαστουνιού του. Καλάν, μυθοπλασίες μπορεί να πει κάποιος. Αλλά, δεν ξέρω, δεν γνωρίζω, γι’ αυτό δεν μιλώ.

Άγιος Νεκτάριος (Αίγινα)

The Island

Η Αίγινα σαν νησί εθύμησε μου πάρα πολλά τα χωρκούθκια της μεγαλόνησου μας. Πολλά γραφική τζιαι όμορφη στα σίγουρα. Φυσικά, ξέρω ότι η Ελλάδα έχει πολλά πολλά πιο όμορφα νησάκια, αλλά τζιαι η Αίγινα ήταν αρκετά όμορφη στην προκειμένη περίπτωση.

Everytime We Say Goodbye

Αχ βρε Ella, αχ βρε Ella, πως τα λες! Ναι, ήταν κάπως γλυκόπικρο το αντίο, που την άποψη ότι εν βλέπω τα ξαδέλφια μου συχνά. Με την δικαιολογία που είχα πέρσι για την συναυλία του Roger Water’s τζιαι φέτος το γάμο, είδα τους τζιαι νάκκο, γιατί πριν που τούτα είχα κάμει κάπου στα 8 χρόνια να τους δω, σόου πεθυμώ τους εν η αλήθκεια. Σαν μωρά επειράζαν με τζιαι εκάμναν μου καψώνια, μιας τζιαι είμαι το μικρότερο ξαδελφάκι ηλικιακά, αλλά τωρά σαν ενήλικας πειράζει μες που εν τους ξέρω τζιαι εν έχω περισσότερο χρόνο να τους μάθω. Ας όψετε η μάνα Ίνγκλαντ, τζιαι η αγάπη που της έχω αλλιώς ελάλουν σου εγώ.

Παρ’ όλα αυτά, το σύντομο, πλυν αρκετά επεισοδιακό τετραήμερο στέφθηκε με επιτυχία. Επία σε διάστημα μιας εφτομάδας από μιαν κηδεία σε ένα γάμο – όχι, δεν έζησα την ταινία με τον Hugh Grant, αλλά το δικό μου βέρζιον of it – τζιαι σίγουρα τούτη η εναλλαγή του γινκ-γιάνγκ σε βάζει σε σκέψεις.

You lose some, you gain some, isn’t this right?!?

Βίον ανθόσπαρτον λοιπόν. Ας του ευλογήσει ο Θεός τζιαι πλιζ πλιζ πλιζ….να μεν ξανακούσω τζιαι στα δικά μου γιατί θα αναγκαστώ να διαολοστείλω κάποιον, τζιαι μετά θα με τρώει η αγωνία…έφτασε;δεν έφτασε…καταλαβαίνετε.

My Best Friend's Wedding - Wishing and Hoping

AOB

Soon to come: EPIC TV GUIDE 2014 – ο όσο πιο πληρέστερος τηλεοπτικός οδηγός για την χρονιά 2014/15. Με απίστευτα καυστικά ριβιούς τζιαι επίσης καμπόσους κοιλιακούς – αφού εν τζιαι βλέπω τίποτε την σήμερον ημέρα – μόνο να προσέχω τους καλύττερους abs.

Καρτεράτε μανιχά τζιαι σας έρχεται προσεχώς στα βλογκ σας…