I ♡ London

Πριν μερικές μέρες μια συναδέλφισσα μου, ανέβασε μου στο φατσοβιβλίο την φώτο πιο κάτω, τζιαι έκαμε μου την εξής ερώτηση:

‘Why do you love London?’

Χμμμ. Έβαλε με σε σκέψεις. Γιατί εν ξέρω αν αγαπώ μόνο το Λονδίνο per se. Η πρώτη επαφή που είχα λάικ έβερ με το Λονδίνο ήταν όταν ήμουν 18 τζιαι είχα κατεβεί για να ψηφίσω ιμίσh στις τότε φοιτητικές εκλογές στο Λονδίνο. Χάος, βαβούρα, κίνηση. Τίποτε εν εκατάλαβα. Άσε που το μονοήμερο, εν ήταν καν αρκετό να για να δούμε τζιαι τίποτε. Όι πως στις 10 μέρες που πιέννω προλαβαίνω αλλά λέμε τωρά. 

Δεύτερη φορά που επία, πάλε ακόμα στα 18, ήταν στο τέλος της 1ης μου ακαδημαϊκής χρονίας, όταν επία να επισκεφτώ την τσαρλούα φιλενάς στο Λονδίνο – είχαμε κανονίσει να πάμε να δούμε το Ρέμο (άκου κύριε μου) μαζί με τις Λονδρέζες (τζιαι τζίνες τσαρλούες) φίλες της. Επήρε με ποτζί, επήρε με ποδά. Όλα καλά κι’ ωραία. Όσο για το tube, μεν τα ρωτάτε, ένιωθα σαν τη μούγια μες το γάλα – τίποτε εν εκαταλάβαινα πάλε, αν δεν ήταν η φιλενάς να με στρατουρά δεξία τζι’ αριστερά, σίουρα θα εβρίσκουμουν κάπου χαμένη στο Brixton μες το γκέτο. 

Μετά που τζίνο αποφάσισα να επισκέπτομαι όσο πιο πολλά εμπορούσα το Λονδίνο, όταν ετύγχαινε τζιαι οι πτήσεις εβολέφκαν να πετώ στο Χίθροου παρά στο Μάντσεστερ, αν τζιαι στο Hull που εσπούδαζα τότε, ήταν πιο κοντά το Manchester Airport παρά το Heathrow. Τέσπα, να μην τα πολυλογώ, ετύγχαινε κάθε τόσο να πιέννω 2-3 μέρες να κάμνω την βολτούλα μου που το σπίτι της φιλενας. 

Όταν αποφοίτησα τζιαι που το Μάστερ μου τζιαι έψαχνα να ξενικήνσω μια «καινούργια» ζωή στο Λονδίνο, επία να συγκατοικήσω με την τσαρλούα φιλενάς. Το σπίτι της βρίσκετε στο Δυτικό Λονδίνο (Middlesex), σε μια πολλά όμορφη τζιαι σχετικά ήσυχη περιοχή. Αν τζιαι εν κάπου σχετικά στα προάστια του Λονδίνου (ζώνη 4 – για όσους ξέρουν το tube map) πάλε εμπορούσες μέσα σε 20-25mins να εβρίσκεσουν στην καρδιά του Λονδίνου: Oxford Circus/Piccadilly /Leicester Square. 

Λονδίνο έμεινα τζιαι έζησα καλά πάνω κάτω 1 ½ - 2 χρόνια. Εν θα σας πω ψέματα: Το Λονδίνο εν καλό να το απολαύσεις ΑΜΑΝ έσσιεις λεφτά. Ειδαλλιώς χέστο. 

Σόρρυ γκάις αλλά οι αλήθειες να λέγονται. Ναι εν ωραίο, εν καλό, εν κουλτουριάρικο, αλλά το Λονδίνο εν σκληρός, μονότονος τόπος να ζήσεις. Πρέπει να έχεις μιαν δουλειά που θα σε πληρώνει άνετα £2,500 το μήνα, μιας τζιαι έχεις να πληρώσεις εξίσου ψηλά ενοικία, αγώγεια, διατροφή, φόροι κλπ). Πρέπει να μην πέσσεις θύμα της ρουτίνας τζιαι της γκριζάδας, τζιαι αν τα καταφέρνεις οικονομικά, μπορείς τζιαι να ξεφεύγεις τζιαι να ακολουθάς μιαν πιο εύπορη τζιαι χλιδάτη ζωή (καλά όταν λέω χλιδάτη δεν εννοώ private jets τζιαι Fashion Week attendance αλλά να μπορείς βρε παιδί μου να πιέννεις να τρώεις once per month στο Soho ή στο  Hampstead Heath ή να ψουμνίζεις που το Jigsaw ή τουλάχιστον ένα κοτσινάδι που τα MAC). 

Αλλά για όσο το έζησα το Λονδίνο για μένα εν εν απλά ένα πράμα. Εν το αγαπώ για τα καλά του, αλλά τζιαι για τα κακά του. Σόου είπα να κάμω μια μίνι λιστούδα (note to self , if you will) of the reasons WHY I LOVE LONDON:


I love London because....

1. Σου προσφέρει μιαν ανεξήγητη ελευθερία. Μεν με ρωτήσετε πως τζιαι γιατί. Όσοι μπορούν να ταυτίσουν την Αθήνα με την ελευθερία, ακριβώς το ίδιο είναι τζιαι για μένα το Λονδίνο. 
2. Ο κρύος αέρας που ρουφούν τα ρουθούνια σου τα πρωινά εν απόλυτα αναζωογονητικός, believe me. Άσε που θέλεις εθέλεις ξυπνά σε. 
3. Βουράς συνέχεια να προλάβεις κάτι, έστω τζι' αν δεν βιάζεσαι (το bus ή το tube, εν έσσιει σχέση, αρκεί να το προλάβεις) 
4. Τα ατελείωτα queues. Απλά θεϊκά. Αλλά δεν έχω ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να περιμένω, γιατί ξέρω ότι στο τέλος σε κάποια φάση θα είμαι πρώτη στη σειρά. 
5. Rush hour makes you feel alive...and disgusted at the same time - αν τζιαι ασφυχτιάς που ούλοι κολλούν πάνω σου σαν τις βδέλλες, είσαι ακόμα ένα πρόβατο που προσπαθεί to go about its business - get on with the day.
6. Every corner has its own Tesco - το marketing team του Tesco πάντως έκαμε ακριβώς το ίδιο πράμα με το La Croissanderie στην Λεμεσό - κάθε γωνία, τζιαι ένας σταθμός. Έτσι κάμνεις το business. 
7. The lights - are simply glorious, by night or by dawn, εν έχει σχέση εν απλά πανέμορφο το Λονδίνο να το θωρείς είτε στο sunrise or at twilight τα χρώματα του εν απλά μαγευτικά. 
8. Ο βρώμικος Τάμεσης - or any other dirty river nearby for that matter - ακόμα τζιαι στα προάστια, πάντα οι ποταμοί θα εν ξιμαρισμένοι. Παρ' όλα αυτά εν πολλά καλύτεροι γιατί έχουν τζιαι νάκκο πράσινο γυρώ τους τζιαι μπορείς να απολαύσεις τζιαι καμιά βόλτα. 
9. Τα πάρκα - εν έσσιει σχέση σε ήντα γειτονιά ζεις, πάρκα πάντα θα υπάρχουν. τζιαι το πιο πιθανόν να εν τα 10πλασια των "πάρκων" που έχουμε στη νήσον, τζιαι με άφθονο πράσινο.
10. Όταν μπεις στο γραφείο/σπίτι/διαμέρισμα ακόμα καν πριν ανάψεις το φως ανάφκεις το kettle first. Το τσάι είναι πάντα ο 1ος και ο τελευταίος σταθμός της ημέρας σου - a cup of tea makes everything better. 
11. Τα στέκια. Αρνούμαι ότι το αγγλικό φαΐ εν εν καλό. Ναι εν νερόβραστο, ναι μπορεί να βάλουν gravy για σως τζιαι να μεν ακολουθούν τον λεμόνι/λάδι/αλάτι συνδυασμό, αλλά όταν πιάσσεις να μαειρέψεις τζίντα στέκια τους, εν πολλά πιο υγιεινά τζιαι χορταστικά παρά τούτα ούλα που τρώμε δακάτω (i.e. βλέπε χοιρινό/αρνί)
12. You always stand on the right hand side of the escalators, IF you don't want to get stepped on - έτυχε να είμαι παρών μια συζήτησης με άγγλους μια φορά τζιαι ελέαν το πόσο ενοχλητικό είναι όταν τουρίστες ή out-of-towners cannot stick to the 'stand on the right hand side' rule, ο οποίος ισχύει για το tube. YES PEOPLE, ακόμα τζιαι εγώ που μπορεί να μεν είμαι Λονδρέζα, επειδή έζησα, το βρίσκω υπερβολικά ενοχλητικό να προσπαθώ να σε τσαλαπατήσω γιατί βιάζουμε τζιαι εσύ επειδή είσαι τουρίστας ή εχάθηκες να κάθεσαι να κοιτάζεις το tube map τζιαι να χάσκεις τζιαι να μας καθυστεράς. Ή όταν προσπαθείς να κατεβείς που τα αριστερά τις κυλιόμενες σκάλες τζιαι να μεν ταράσσεις γιατί εν ξέρεις ότι πρέπει να στέκεσαι ΜΟΝΟ στα δεξία. LEARN THE TUBE RULES!!!
13. Πολλά που που τα πράματα για τα οποία με κάνουν να αγαπώ το Λονδίνο εν πράματα που αφορούν το tube - να βάλεις τα headphones σου, να χάσκεις πας την Metro or Evening Standard τζιαι να περιμένεις πότε θα φτάσεις home at last. Να ψάχνεις μιαν θέση (εγώ πάντα έπιανα τις άκριες) για να κάτσεις, τζιαι να προσέχεις να μεν μιλάς κανενού, όσο πελλός ή ότι τζιαι να σου πει ο άλλος. Πάνω απ' όλα εν πρέπει να μπερτέψεις. So keep your distance. Sounds alienating (it is), αλλά εν τόσο London-like attitude. 
14. Walking around Piccadilly Circus/Shaftesbury Avenue/Leicester Sq τζιαι να θωρείς τις ταπέλλες που τα διάφορα μιούζικαλς ή θέατρα. Εν απλά τόσο inspiring για κάποιο ανεξήγητο λόγο.
15. "Central Line is partially closed due to man under a train". Το άκρο άωτο της κυνικότητας - 'Πάλε θα αρκήσω στην δουλειά. Σήμερα ήβρε να πεθάνει ο ευλοημένος.' Oh yes, το είπαμε κι' αυτό. 
16. Να συζητάς trash/reality TV εξελίξεις στην δουλειά. Να κρούζεις εγκεφαλικά αλλά να το απολαμβάνεις. Τζιαι μετά λαλούν σου ότι στον δυτικό κόσμο υπάρχει πιο λίη παραπληροφόρηση. Χχχμμμ, εν που εν είδετε αδαής Λονδρέζους, εν γι΄αυτό που μιλάτε. "Eeerrmmm, where is Cyprus exactly? In Turkey?" Ναι μάνα μου, μεν έσσιες έννοια, αλλάξαμε γεωγραφία για σένα. Ντουόντ γουόρι.
17. Ο ρατσισμός - μα ποιός σας είπε ότι εν υπάρχει??????? Χαχαχαχαχα. They're lying little shits. Οι Λονδρέζοι εν πιο ρατσιστές τζιαι που την γιαγιά που μεινίσκει στα Πάνω Λεύκαρα. They hate the Indians, they hate the Chinese, the Soviets, the Americans, the Jews, they hate everyone. Εν όλοι αρχοντοχωριάτες για τζίνους. Naturally, να μεν τα εισοπεδόνουμε ούλα υπάρχει τζιαι ο απλός ο κόσμος - όπως την γιαγούλα της πρώην γειτονιάς μου που μου επούλαν χόρτα τζιαι αγρέλια τζιαι raspberries τζιαι που με αγάπαν πολλά - που για τζίνους το μόνο που αρκεί είναι να είσαι καλός άνθρωπος. Οι γέννημα θρέμα posh-Londoners όμως, σε μισούν θανάσιμα, τζιαι πάντοτε θα σε βλέπουν ως κατώτερο ον που τζίνους (στο κώλο τους ρεπάνι). 
18. We love the Queen and Country no matter what - όσο άχρηστοι τζι' αν είναι πλέον όλοι οι ευγενείς τζιαι η βασιλική οικογένεια, όσο τζι' αν ο κόσμος τους πληρώνει κάθε χρόνο ridicilous amounts of money for their existence - πρέπει να τους αγαπούμε γιατί αντιπροσωπεύουν ένα που τα καλύτερα "αξιοθέτα" της χώρας. Εκάμαν τους merchandise τους ανθρώπους τζιαι τους πουλούν για τουρισμό. Τζιαι σε αντάλλαγμα οι πολίτες την πληρώνουν με τις βαριές φορολογίες για να μπορούν τζιαι κάποια που τζίντα έσοδα να τους συντηρούν. But nonetheless, we love Queen and Country. 
19. There's always something to do, somewhere to go, something to see - το Λονδίνο ποττέ εν λείφκει. Πάντα θα έσσιει κάτι να κάμεις. Τζιαι ποττέ τίποτε εν σταματά - εχτός αν έσσιει tube strike που σε τζίντην περίπτωση ούλα σταματούν τζιαι ο κόσμος αφηνιάζει, αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να συνεχίσουν κανονικά. The show always goes on.
20. H ευγένεια - μπορεί πίσω που τη ράσσιη σου να θέλουν να σε μασhαιρώσουν, αλλά η ευγένεια είναι ένα πράμα που ποττέ δεν θα λείψει από παντού. Aκόμα τζιαι ο λεφωριατζής της γειτονιάς μου πάντα με το 'hiya love', 'you alright love' μες το στόμα. Πάντα τζίντο χαμόγελο (ακόμα τζι' αν εν fake) να σε καλωσορίσει. 
21. O χαμηλός τόνος τζιαι η εξυπηρέτηση στις υπηρεσίες - είτε σε δημόσιες υπηρεσίες είσαι είτε κάπου private δεν έχει σχέση που είσαι, σπάνια των σπανιοτήτων θα ακούσεις πλάσμα να υψώσει τη φωνή του, τζι' αν ακούσεις σημαίνει ότι πρέπει να εν ξένος. Ακόμα τζιαι όταν πεθανίσκουν θα μιλούν χαμηλόφωνα τζιαι δε θα φωνάζουν, ή θα αναζητούν κανένα τσάι για να πιούσσιν. 
22. The rules - υπάρχουν παντού. Από το tube στο σούπερ-μάρκετ στην βιβλιοθήκη της γειτονιάς. Ακόμα τζιαι την ώρα που περπατάς στο πάρκο. Αλλά εν σε κόφτει γιατί ξέρεις ότι αν είσαι νομοταγής, δεν έσσιει κανέναν να σου πει τίποτε. 
23. The atmosphere - συνήθως τείνω να επισκέπτομαι το Λονδίνο τα Χριστούγεννα, γιατί εν απλά μαγικά - που τα φώτα, στα δώρα τζιαι τις μουσικές εν απλά dreamland. Αλλά γενικά, ακόμα τζιαι ένα γκρίζο πρωινό του Νιόμβρη ή μιαν ηλιόλουστη μέρα του Μάρτη κάπου στο Hyde Park, εν απλά αρκετό για να σε κάμει να νιώσεις όμορφα. 
24. Η κουλτούρα - μπορεί να εν ούλη κλεμμένη (καλά η πλείστη) αλλά εν πολλά ωραία να πιέννεις στα κάστρα, στα μουσεία τζιαι στους δημόσιους κήπους αν και όποτε έχεις την ευκαιρία. Τζιαι ποτέ δεν μπορείς να τα δεις όλα, γι' αυτό πάντα θα έσσιει κάτι.

Η κάθε χώρα έσσιει τζιαι τα καλά τζιαι τα κακά. Το Λονδίνο όμως, αγαπώ το ξεχωριστά με το πως αγαπώ την υπόλοιπη Αγγλία. Για μένα Λονδίνο εν ξεχωριστή χώρα. Μπορεί να μεν καταλαβαίνεται ακριβώς τι εννοώ αλλά όντως τζιαμέ εν εντελώς άλλος αέρας τζιαι περιβάλλον. Εν εν ότι πιο όμορφο θα δεις στην Αγγλία, τζιαι προσωπικά το Λονδίνο είναι η απόλυτη προσωποποίηση της μοναξιάς τζιαι της πλύσης εγκεφάλου. Ο κόσμος δεν ζει πραγματικά, απλά υπάρχει. Τζιαι όλα εν μια μεγάλη ανακύκλωση. Γι' αυτό τζι' αν δεν είσαι πλάσμα που κυνηγά με μανία τον κόσμο του business, μεν πατήσεις το πόι σου για ζωή στο Λονδίνο, εχτός τζι' αν είσαι trust-fund kid τζιαι απλά έσσιεις τόσα λεφτά που εν ξέρεις τι να τα κάμεις τζι' απλά θέλεις να ξοδέφκεις αβέρτα. 

Το Λονδίνο εν τέλεια gothic, bleak and impersonal. Αλλά εν όμορφο με μια σκοτεινή πλευρά. Εν μπορώ ακριβώς να το εξηγήσω. Τζιαι για καλύτερη κατανόηση το μόνο που μπορώ να κάμω είναι να σας παραπέμψω στην English Gothic Literature, που βασικά εν τζίνο που έκαμε the dark side of London so romantic (in a way), τζιαι γι' αυτό το Λονδίνο is what it is today. Bleak and beautiful. 

And on that happy note, μετά από 2 χρόνια, έκλεισα επιτέλους να πάω το καλοτζαίρι 2 weeks Αγγλία για να πάρω τζιαι εγώ τη δόση μου η γενέκα γιατί εφάλλαρα. 

          


                                        Pharrell Williams - Happy