Summer Lovin'





Άτε, μιας τζιαι εγέννησε τζιαι η Κέιτ, τζιαι τωρά έχουμε τον πραγματικό Half Blood Prince, εν τζιαιρός μας να αρχίσουμε τα πανήυρκα. 



Summer Nights

Τελευταία περνώ μια φάση "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου" ένα πράμα. 

Το καλό πράμα με το καλοτζαίρι εν η ξεγνοιασιά. Το πόσο λυτρωτικά άνεμελος μπορείς να είσαι. Με φίλους/ες, με λάιτ έρωτες και όμορφες αποδράσεις.

Τη περασμένη εφτομάδα, επορέφτηκα στην Πλατεία Ηρώων (άλλη Λεμεσσιανή Σούτσου -για να καταλάβουσσιν τζιαι οι Λευκωσιάτες φριέντς μας). Εφκάλαν έξω από το Ριάλτο μια γιγαντοθόνη τζιαι επαρουσιάσαν μουσικά ντοκυμαντέρ. Η 1η νύχτα ήταν αφιερωμένη στη Λισαβόνα τζιαι το λεγόμενο φάδο - μουσικό παραδοσιακό στοιχείο που εμπνέει πάθος και σπαραγμό στον τραγουδιστή αλλά και σ' αυτόν που ακούει το τραγούδι. Την επομένη είσhε μουσικό ντοκυμαντέρ για τη Μασσαλία. Μεσογειακή, πολύπλοκη τζιαι εργατική η Μασσαλία. Τη 2η νύχτα, επία συνοδευμένη τζιαι που τις κολλητές μου τζιαι τη μικρή μου Άριελ. Η Άριελ τύπος και υπογραμμός πάντως, έχω να το λέω: κοινωνικότατη τζιαι παιχνιδιάρα με το κόσμο τζιαι φρόνιμη όταν έπρεπε. Απολαύσαμε τζιαι οι δυο την βραδιά. 

Την επόμενη μέρα επαίξαμε το πιο ιν τζιαι ροκ τζιαι επίαμε για 1η φορά στο Route 66 - Rock bar κάπου μες τα στενοσόκακα της παλιάς Λεμεσού. Όμορφο κλίμα, υπέροχη ροκ μουσική των 60ς,70ς, 80ς...Στη καρδιά της πόλης βρίσκεται μια μικρή ροκ τρύπα που ξέρει να καλοπερνά. 

Τζιαι κάπου δαμέ, δε θα μπορούσε να λείψει τζιαι το μπαλέτο. Τώρα πεταγόμαστε σε άλλα είδη κουλτούρας. Ο Δήμος Λεμεσού, μαζί με το "πολυαγαπημένο" Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, έφεραν φέτος για 2 παραστάσεις στη Λεμεσό, το ρώσικο μπαλέτο "Κόκκινη Ζιζέλ". Η φεγγαράδα από πάνω να μας λούζει τζιαι το μπαλέτο από την Αγία Πετρούπολη να παρελαύνει σαν σκοτεινός μύθος από μπροστά μας. Δε μπορώ να πω ότι απόλαυσα την πλοκή. Άτσαλα χορευτικά, ειδικά στην 1η πράξη, αλλά μέχρι τη 2η ήβραν λίο τα πόθκια τους οι χορευτές. Οι χορευτές, γιατί οι μπαλαρίνες μια χαρά ήταν. Οι άντρες ήταν λες τζιαι μόλις είχαν αφήσει το μπουκάλι της βότκας κάτω. Το θεϊκότατο δε, ήταν η γκεστ εμφάνιση ενός αποσβολωμένου γάτου επί σκηνής την ώρα της παράστασης. Μπερδεμένος ο γάτος, βλέποντας τις μπαλαρίνες τζιαι του μπαλαρίνους εν ήξερε που να πάει. Έχασεν τα ο καημένος. Με τα πολλά, την έκανε για τα καμαρίνια. Τζίνο που πραγματικά όμως με εξέπληξε, αν μη τι άλλο μου κίνησε το ενδιαφέρον, ήταν το χορευτικό μεταξύ 2 αντρών, 2 "φίλων" τζιαι η απόρριψη του ενός προς την αγάπη της κακόμηρης της Μπαλαρίνας. Η χορευτική "εξερεύνηση" του ερωτικού στοιχείου μεταξύ 2 αντρών, ήταν κάτι το οποίο αντίκρυσα για πρώτη φορά σε κλασικό μπαλέτο. Βρε λες;;;;




Goodbye to Sandra Dee

Επήρα το λιο Grease φάση σήμερα. Περνώ μια πολλά μεταβάτική φάση στη ζωή μου. Που τη μια αντιλαμβάνουμαι κάποιες ανούσιες τζιαι παιδιάστικες καταστάσεις, οι οποίες προσπαθούν να εισβάλουν στη ζωή μου με το έτσι θέλω τζιαι θκιαλέω να τις κάμω πέρα, τζιαι που την άλλη διανύω μια πολλά γλυκιά τζιαι όμορφη φάση. 

Είμαι ευγνόμων για την οικογένεια, τους μικρούς μου άγγελους (ο ένας με κοιτάζει που ψηλά τζιαι ο άλλος με δαγκώνει επί γης), για τους φίλους - που χωρίς τούτους εν θα επιβίωνα κάποιες πολλά "αρρωστημένες" καταστάσεις, τζιαι τέλος τον απόλυτο έρωτα...ο οποίος έρωτας έρκεται που το πουθενά τζιαι τραβά σε σα μαγνήτης...ο έρωτας της ζωής...η ελπίδα στο κάτω μέρος του κουθκιού της Πανδόρας. 

Κάποια κομμάτια μέσα μου έχουν, όι μόνο πλέον παγώσει τζιαι αποστασιωποιηθεί, αλλά εξ' αιτίας των, εκατάφερα να βρω ξανά ένα κομμάτι φωτός μέσα μου. 

Μπορεί να μεν εν ούλα μέλι γάλα πάντοτε, αλλά σίουρα είμαι ευγνόμων για όι όλα όσα εν έχω ή θα ήθελα να έχω, αλλά για ούλα όσα ΗΔΗ έχω. 

Ανθρώποι που εχαθήκαν, λόγια που εν ειπώθηκαν, στιγμές που εν υπήρξαν τζιαι πράξεις που εν έγιναν, ανήκουν πλέον ούλα στο παρελθόν. Τώρα κοιτάζουμε ΜΟΝΟ μπροστά. Η ζωή συνεχίζεται. Τζιαι εν προτιμότερο να αφιερώνεις το χρόνο σου αγαπόντας άτομα που θέλεις να έσhιεις στη ζωή σου, παρά να ξοδεύκεις ενέργεια στο μίσος τζιαι το ψέμα. 

Είμαι νάκκο seize the day, αλλά αρέσκει μου. Spices things up. 








You're the One I Want

Θέλω σε, θέλω σε, θέλω σε...

Τζιαι σε θέλω τωρά, έτσι όπως είσαι. Με τα καλά τζιαι τα κακά. Με τα όμορφα τζιαι τα άσχημα. Με τα στραβά τζιαι τα ανάποδα. Με τα ψαγμένα τζιαι τα κουλτουριάρικα. Με τα γλυκά τζιαι τα αλλόκοτα. Σε θέλω τζιαι δε ντρέπομαι. Σε θέλω τζιαι το λέω. Τολμώ να το πω. Απλά τζιαι λιτά. Σε θέλω...

Εν εν όμορφο όταν υπάρχει αμοιβαιότητα σε τούντο "θέλω";;;;


We go Together

Το καλοτζαίρι φαίρνει κοντά όμορφες στιγμές με πολύ κόσμο. Φέρνει φυσικά τζιαι πολλές οδυνηρές στιγμές. Αλλά στο τέλος της ημέρας, τζίνο που μετρά πάνω που ούλα εν η αγάπη. Χωρίς τζίνην τίποτε εν γίνεται, λετς φέις ιτ. Τζιαι αν είσαι τολμηρός να την δεχτείς τζιαι να την κρατήσεις, τότε ίβεν μπέτερ.







Grease - Megamix


Comments

  1. εν το πιο ωραίο το αμοιβαίο ;)

    ReplyDelete
  2. Grease... πάω να το κατεβάσω να το ξαναδώ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Hahahaha είναι ότι πρέπει για το καλοκαίρι. =D

      Delete
  3. Τούτες οι καλοκαιρινές οι αγάπες έχουν μεγάλη δύναμη μέσα τους. Enjoy!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μακάρι Σμιλί μου. Ευχαριστώ καλή μου. :)

      Delete
  4. θα σου έκαμνα κόμμεντ "Summer Lovin' το καλοκαίρι στη Λεμεσό" αλλά μετά είδα ότι έσιεις το στον τίτλο :-)))

    ReplyDelete
  5. Χαχαχα θανκ γιου ντίαρ. Ναι είμαι τέλεια Grease φάση. =D

    ReplyDelete
  6. Wraio to neo post sou, endiaferon 8ema... To ideal 8a htan na zeis kati pou einai kai megalh kai swsth agaph alla ola auta se ena idaniko kosmo...

    Kala na peraseis Lou mou.

    xxxx

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαχαχαχ νομίζω το σχόλιο ήθελες να το γράψεις στο νέο ποστ μου;

      Ναι το πιο ιδανικό θα ήταν να βρεις και τα δυο σε έναν άνθρωπο. Αλλά επειδή δε ζούμε σε ένα ουτοπικό κόσμο, πόσο συχνά πετυγχαίνει να βρει κάποιος και τα 2?

      Ευχαριστώ Ίνα μου. Να είσαι πάντα καλά.

      Φιλάκια xo xo

      Delete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Blackface / Brownface

Σάκος του Μποξ

Μπούκσταγκραμ