Voice(less)

Ας πούμε γουότ δε φακ!!!! Σόρρυ που ξεκινώ με τόση αθυροστομία την εφτομάδα μου αλλά πραγματικά κάποιος πρέπει να με μισά τζιπάνω τζικάτω (ντιπένς πως έννα το δει ο καθένας).

Ντάξει ξέρω ότι ο τζιαιρός μας επέλλανε τζιαι θέλει πλέον να το παίζει "εναλλακτικός" (μη χε), αλλά επαρατράβησε το. Τον φταίω, ναι, τον φταίω και τον κατηγορώ. Γιατί εν μπορείς κύριος να κανονίζεις να πιέννεις έξω με τες φιλενάς σου τζιαι να σου χτυπά το αγερούδι τζιαι τσουπ με το που πατάς σπίτι να χάνετε η φωνούλα σου.

Ας πούμε Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!!! Να μου σύρεις κανένα συναχάκι; Να πω στ' ανάθεμα, να το δεχτώ, θα το αντέξω. Να μου δώκεςι ιγμορίτιδα (που μου διας αρκετά τον τελευταίο χρόνο) να πω πάλε αστο πάρει τζιαι τούτο το ποτάμι. Όκεϊ. Αλλά ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ???????????????????? Βροχόασθμα?????????????????????Μα επέλλανες τέλεια σιορ; Πόθεν σε πέψαν. Γριστός.

Και ναι αγαπητοί συν-βλογκερς. Είμαι μια Λου 'άφωνη', στην κυριολεξία, και με αρκετό φλέγμα να γεμώσω τον φράχτη της Γερμασόγειας (σόρρυ για τες ανακατσιαστικές λεπτομέριες, εν για να καταλάβετε το "μέγεθος" της κατάστασης).

Όπως θα εκαταλάβετε είμαι υπό χάουζ αρέστ που το Σ/Κ΄. Βασικά που τη Παρασκευή τη νύχτα. Εχάσαμε τζιαι θκιο μεροκάματα (ας όψουντε) τζιαι μαζί με τα μεροκάματα επίε πάι-πάι τζιαι η ευδομαδιαία βόλτα στην Σέιντ Νάπα. Θα γίνει, αλλά όχι σήμερα όπως είχαν προβλέψει τα πουλιά.

Το μόνο, ΜΟΝΟ, καλό που ούλη τούντη κατάσταση είναι ότι μεινίσκω σπίτι τζιαι λιώνω πας τες σειρές, ταινίες τζιαι διαβάσματα. Τίποτε άλλο. Γιατί για τα υπόλοιπα, έλιωσα/ έλυσα πας το τσάι θκιόσμι/χαμομήλι/μέντα (εναλλάξ), αναγκάστηκα να χάσω εξόδους, μαθήματα τζιαι προγραμματισμένα ραντευού, τζιαι ο ύπνος μου εν ανυπόφορος επειδή εν μπορώ να αναπνεύσω.

Οι Ρώσοι λαλούν μου ότι τζίνοι τείνουν να θεραπεύουν τους εαυτούς τους με γιατροσόφκια του σπιθκιού τζιαι βότανα. Ντάξει, τώρα να πεταχτώ δαμέ στο χωράφι πιο πάνω στην Μακεδονίας να αρκέψω να συνάω ότι έβρω. Πάντως λουΐζα τζιαι τσουκνίδα εν πρόκειτε να έβρω. Κανένα ξινούι να φάω ίσως. Αλλά βότανα να με γιατρέψουν, θα το αφήκω πας την αντιβίωση της γιάτραινας, για την οποία έχω να πω το εξής: 4 ώρες, 2 μπουκάλια συρόπι τζιαι 1 πακετούδι αντιβιωτικά μετά, είπαν μου το πλέον ειρωνικό "να πάεις σπίτι να ξεκουραστείς, αφού σου εφκάλαμε πρώτα εμείς τον αδόξαστο" .

Έλεος τζιαι τούτη η "δωρεάν" ιατρική περίθαλψη μας. Αχχχ Ίνγλαντ αί μις γου, τζιαι εσένα τζιαι το NHS σου. Τουλάχιστον τζιαμέ ήβρα πλάσματα να με προσέχουν. Δαμέσα λαλείς του γιατρού, "ευχαριστώ γιατρέ μου" τζιαι αντί να ανταπωδόσει, έστω να χαμογελάσει βρε παιδί μου, μουγκρίζει σου (τι είσαι, μπουλντόγκ τζιαι μουγκρίζεις μου;;;;;;;).

Η άρρωστη Λου σήμερα θα δει "Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας". Εν πολλά απρόπριετ νομίζω, ειδικά άμαν σκεφτείς ότι εν έχω φωνή. Θα σαλιαρίσω για μια ακόμα φορά μπροστά που το Richard Chamberlain (δε με κόφτει αν εν γκέι, μ' ακούτε; δε με κόφτει, αρνούμαι να δω τούντον άνθρωπο γκέι, για μένα θα εν πάντα ο "φάδερ" που το 'Thorn Birds', end of discussion).

Τζιαι κάπου δαμέ θα σταματήσω να γράφω γιατί νομίζω μου εχτύπησε η αντιβίωση κατακούτελα τζιαι λαλώ αρλούμπες.

Υ.Γ. Επόμενο ποστ (κάμινγκ απ): τι θα ντυθούμε φέτος?!?

Καλές απόκρεω έβριουαν!