About a Boy

Πριν έξι μήνες περίπου (τζιαι κάτι ψιλά - δικά σας οφ κορς, μιας τζιαι εν κρίση διω σας τα πίσω) καθώς επενθούσα έναν χωρισμό, στο καπάκι ήρτε ένα γινγκ-γιανγκ για να μας τα γυρίσει ούλα.

Το Σάββατο που μας επέρασε το μικρό μας γιανγκ...ο Άγγελος μας, εβαφτήστικε σε ένα μικρό ξωκλησάκι στην περιοχή του Ύψωνα στην Λεμεσό.

Τα βαφτήσια εν ένα που τα μυστήρια της Εκκλησίας μας που δεν ξέρω τζιαι πολλά πως λειτουργεί (όι πως ξέρω για τα υπόλοιπα αλλά λέμε τωρά). Εγώ σαν ιμμίντιετ φάμιλι έπρεπε να παρεβρεθώ στο σπίτι του...Άγγελου από νωρίς για να τα ετοιμάσουμε όλα
τζιαι να πορεφτούμε εις την τσέρτσ.

Ποττέ μου δεν εκατάλαβα γιατί πρέπει να τσαλαβουτούν το καημένο το βρέφος μες την κολημβήθρα σαν να εν κανέναν μαρούλι που εν γεμάτο χώματα τζιαι χρειάζετε ξέπλυμμα. Εν τζιαι εν ότι έννα κρίνω τη μέθοδο, απλά νομίζω έναν απλό μικρό βρεξιματάκι με λίγο νερό στο κεφαλάκι του μωρού θα ήταν υπέρ-αρκετό. Τα καημένα τα μωρά δεινοπαθούν...άσε το γεγονός ότι δεν καταλάβουν τζιαι που βρίσκονται τζιαι τι γίνετε γυρώ τους. Βλέπουν σε χασκιασμένα με τα γουρλωμένα τους ματούθκια τζιαι είμαι σίουρη ότι που μέσα τους θα μας σύρνουν του κόσμου το βρισίδι.

Εξεντύσαμε τον μπέμπη που λέτε...όι εγώ, οι άλλοι, εγώ ετράβουν κάμερα...αμ πως, έκαστος στο είδος τους...εξεντήσαν τον μπέμπη, επασάλλειψεν τον ο πάτερ με το λαδάκι, εσταύρωσε τον τζιαι η νονά, τζιαι άρπαξε τον ο φάδερ της Εκκλησhιάς τζιαι μπλουμ....εκολύμπησε ο μικρός μας Έιντζελ.

Το λοιπόν...να σταθώ στο θέμα του φάδερ της Εκκλησίας...εχτός που τον έβλεπες ότι ελάλε τα πάσα-πάσα γιατί κάθε μισή ώρα είσhε άλλη βάφτηση τζιαι εβιάζετουν να μας ξεπετάξει...έμοιαζε καταπληκτικά...παιθκιά εν αστειεύκω δαμέ...του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ναι ξέρω θα με πείτε πελλή, αλλά στο σταυρό που σας κάμνω ασχέτως αν δε με θωρείτε για να πιστέψετε ότι τον κάμνω ήταν φτύμα κόλλημα ο ίδιος. Καλά μιλούμε επαλάβωσα όταν τον είδα. Ειδικά τζίνη η μούτη του που εν σαν πατάτα...δύδιμος με τον Ντε Νίρο.

Άσχετο...πόσα φκάλλουσιν που κάθε βάφτηση οι παπάδες; Όι για να ξέρω να μεν τους λυπούμαι αν χρειάζετε να κάμνουν μυστήρια τα Σ/Κ.

Πίσω στα του μπέμπη...μια χαρά ο μάγκας...με έκλαψε που ελούθηκε με τίποτε. Ήντα άρεσε του. Το μόνο εζωρίσαν τον λιο στο ντύσιμο πάλε...αλλά τζίνος εκαταευχαριστήθκε το μπαθ του νομίζω. Ασχέτως ότι εγήνικε ιν πάμπλικ βιού, τζίνος μια χαρά εστροτζυλλοκάθισε μες την κολυμβύθρα.

Στο ρέστοραντ ήταν απλά μια μικρή οικογενειακή συνεστίαση, ευτυχώς γιατί εν θα το άντεχα το πολύ συγγενολόι, ούτε τζιαι ο μπέμπης νομίζω φορ δατ μάτερ, ο οποίος μπέμπης έμεινε τζιαι όξυπνος ως τις 10 τη νύχτα που το διαλύσαμε.

Άτε τζιαι του χρόνου πάλε...τζιαι εν εν τυχαία που το λέω τούτο, μιας τζιαι προχτές εγέννησε αλλή μια φίλη μου ένα υγιέστατο κοριτσάκι...σόου θα έχουμε τζι' αλλα βαφτήσια να παρεβρεθούμε σε έξι μήνες ορ σόου.

Αααα! Εν τζιαι είπα σας...εβάλαν με να κουβαλήσω ΤΖΙΑΙ την λαμπάδα. Εν ήξερα τι να κάμω...αλλά σαμ χάου εκατάφερα τα.

Τζιαι πέραν των οικογενειακών...είμαι καλά. Βουρώ πολλά με τα θεατρικά μου, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα...Θα σας γράψω σουν τα πως, που, γιατί τζιαι με ποιόν. Προς το παρών εν λαλώ για να μεν τα γρουσουζέψω λιο. Αλλά πέραν που κάτι μικρές "παραφωνίες" που είχαμε που το παρελθόν...είμαι καλά.

Αν τζιαι εν εξεκουράστηκα σήμερα που ήταν αργία...είμαι thankful για το γεγονός ότι κάμνω κάτι που αγαπώ με άτομα που με εκτιμούν έτσι όπως είμαι τζιαι για το ποια είμαι.

Καλήν ευδομάδα σας εύχομαι ούλους. Υπομονή στη δουλειά!!!

P.S. Να με συγχωράτε που εξαφανίστηκα λιο που το μπλόγκερ. Θκιεβάζω σας αλλά εν έχω πολύν χρόνο για να σχολιάζω. Πεχυμώ σας όμως πολλά! Μπι γουέλ έβριουαν! :-)
P.S. 2 (παναγιά μου εκατέντησα σαν τον Νόνη, εν φοητσιάρικο) Εξίχασα να σας πω...Καλό μήνα έβριουαν! :-) 



The Who - Baba O'Riley