Ελεύθερη Βούληση

-
Δεν είναι όλα μαύρα σ' αυτή τη ζωή...

Απλά πρέπει πάντα να κοιτάμε μπροστά.
Να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να συνεχίζουμε.

Τo γιατί κανείς δε θα στο πει ποτέ.
Μόνος σου θα το βρεις, εάν θέλεις να το βρεις.

Οι άνθρωποι δεν είναι διαμάντια...
Δεν είναι αντικείμενα,
Γι' αυτό δε πρέπει να τα κακομεταχειριζόμαστε.

Ο άνθρωπος που μισά τους άλλους,
Μισά τον ίδιο του τον εαυτό.

Είμαστε ένα εξωπραγματικό δώρο.
Γεμάτο με λάθη και κακές συνήθεις
Γεμάτο με πίκρα, θυμό και απληστία.

Παρ' όλα αυτά υπάρχει και η χαρά, η ευτυχία, η αισιοδοξία...
Η ελπίδα.

Το φως βρίσκεται μπροστά μας.
Αρκεί να θέλουμε εμείς να το δούμε.

Το σκοτάδι μας αγκαλιάζει κάθε στιγμή αμφιβολίας και αυταπάρνησης.
Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα προς την αλήθεια του καθενός...

Η δημιουργία μας είναι γεγονός.
Η ύπαρξη μας είναι επιλογή...

Ο καθένας έρχεται και φεύγει με τον ακριβώς ίδιο τρόπο.
Είναι επιλογή μας το πως διαλέγουμε να ζούμε.

"Ελεύθερη Βούληση"

Comments

  1. Phivos Nicolaides26 February 2010 at 23:15

    Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη στο μπλογκ μου και την εγγραφή σου στους Followers. Δεν έγραψες κάτι για τη Δουκάκη, μια και ασχολείσαι με τις θεατρικές τέχνες.
    Στα υπέροχα λόγια "Η δημιουργία μας είναι γεγονός. Η ύπαρξη μας είναι επιλογή...", θα πρόσθετα το εξής: "Λίγοι είναι οι άνθρωποι που ζουν, οι περισσότεροι απλώς υπάρχουν...". Πανέμορφο το σπιτικό σου και σου εύχομαι από καρδιάς κάθε επιτυχία στη ζωή σου.

    ReplyDelete
  2. Black Rose Dragon Lady12 April 2011 at 00:25

    Ευχαριστώ πολύ. Υπέροχο το σεμινάριο όντως με τη Δουκάκη. Μακάρι να'χε κι' άλλα τέτοια. Ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια. Θα χαρώ πολύ να συνεχίσει η ενδομπλόγκια φιλία..Καλή σου μέρα. =)

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Blackface / Brownface

-
Image
Ρατσισμός.  Μια λέξη που για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα ήξερα τι ήταν μέχρις ότου έκαμα σχέση με έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει τον ρατσισμό 24/7.  Γιατί φίλε, όταν πάεις σινεμά τζιαι βλέπεις ανθρώπους με το ίδιο χρώμα σαν το δικό σου ν' αντικατροπτίζονται μόνο ως κακοί, χαζοί, δολοπλόκοι, άπληστοι, ύπουλοι, κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκωμανείς και πολλά άλλα, τότε ναι, εν δύσκολο να μεν έσσιεις θυμό συνέχεια μέσα σου.  Εν δύσκολο να σε κρίνουν μόνο βάση του χρώματος του δέρματος σου. Να σε ταμπελώνουν πάντα ως τον angry black man/woman γιατί απλά τούτη η κοινωνία που οι "λευκοί" εχτίσαν εν πάντα εναντίων σου, τζιαι με το που γενιέσσαι το παιχνίδι εν ήδη χαμένο, γιατί απλά έτυχε να είσαι μαύρος/καφέ/κίτρινος.  Έγινα μέλος μιας κινηματογραφικής ομάδας πρόσφατα στο φουμπού (ελληνικό γκρουπ) τζιαι σ'΄ένα ποστ, κάποιος εζήτησε εισηγήσεις για καλές κωμωδίες. Μέσα στα εκατοντάδες σχόλια που έλαβε τούντο πόστ, μια που τις πιο δημοφιλής ταινίες που εισηγηθήκαν ήταν το 'The P...
Read more

Σάκος του Μποξ

-
Image
Κάποτε επέτρεπα στους ανθρώπους να μου συμπεριφέρονται πολλά άσσιημα. Θέλεις οι ανασφάλειες μου, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο εμεγάλωνα που με έκαμναν ούλλοι που γυρώ μπούλινγκ. Στην τελική είχα πείσει τον εαυτό μου, ότι μόνο τόσα μου αξίζουν. Επέτρεπα σε άτομα να με γράφουν όποτε τους καπνίσει, να μπαινοφκένουν μες τη ζωή μου όποτε τους καπνίσει, να μου μιλούν όπως του καπνίσει. Γενικά να κάμνουν ότι τους καπνίσει. Τζι' εγώ απλά ανέχουμουν.  Επήρε μου καμπόσα χρόνια, τζιαι αρκετή απόσταση (σωματική τζιαι ψυχική) για να καταλάβω ότι κάποιοι ανθρώποι εν τόσο τοξικοί, που εν καλύτερα να μείνουν απλά στο παρελθόν, τζιαι αν όχι, τουλάχιστον να μπουν όρια και αποστάσεις, σωματικές, αλλά και ψυχολογικές/ συναισθηματικές.  Εν εν πράμα έφκολο τούτο. Τζιαι επήρε μου καιρό να το καταλάβω, να το κατανοήσω τζιαι να το εφαρμώσω. Όπως μου επήρε καιρό να δω με άλλη οπτική γωνία τζιαι τα άτομα που θκιαλέουμε στη τελική να κρατήσουμε στη ζωή μας.  Μια "πρώην" φίλη - έγινε πρώην - λόγω τ...
Read more

8

-
 Έχουν να πουν εν τυχερός αριθμός.  Έχω τρια οχταράκια στην ημερομηνία γενεθλίων μου.  Σήμερα κλείνουμε 8 χρόνια... Οχτώ χρόνια.  Τι να πρωτοθυμηθώ.  Το πρώτο μας φιλί.  Τις λιγοστές φορές (πλέον) που κάναμε έρωτα.  Τους τσακωμούς και τις φωνές.  Τη χρήση.  Την αγωνία. Το άγχος. Το στρες.  Τη μοναξιά.  Αχ, αυτή η μοναξιά.  Γιατί περίμενα κάτι διαφορετικό;  Τι κι αν είσαι νηφάλιος για 4,5 μήνες.  Απλά γίναμε συνήθεια.  Η κατάσταση μας.  Είναι θαύμα.  Αυτό το ξέρουμε, κι' εσύ κι' εγώ.  Αλλά και πάλι.  Το στομάχι μου εν κόμπος.  Τα βλέπω τα δεύτερα άντα να έρχονται.  Πέντε χρόνια χωρίς ούτε ένα χάδι.  Ερωτικό χάδι.  Πέντε χρόνια μοναξιάς.  Κι ακόμα χιλιάδες μελαγχολίας.  Δε ξέρω γιατί είχα προσδοκίες.  Έπρεπε να είχα μάθει μέχρι τώρα.  Τίποτα δεν αλλάζει.  Όλα πονούν.  Ακόμα και η χαρά μου, πονάει.  Το γέλιο μου, που κλαίει.  Οι άλλοι όμ...
Read more