Λυκόφως

Εφκήκα στο δρόμο αναγκαστηκά. Πρέπει, είπαν. Το απαιτεί η δουλειά, είπαν. Τζιαι βάλλεις τη κκελλέ μέσα, σhιήφκεις κάτω τζιαι παίρνεις το δρόμο για τη χώρα με τον οικονομικό διευθυντή της εταιρείας.  Πόση ψιλοκουβεντούλα να κάμεις με έναν οικονομικό διευθυντή, όταν εσένα ο νους σου εν στον Στάνλι Κούμπρικ τζιαι τον Σπίμπλεργκ τζιαι τζίνου πας τον Πούτιν;  Άτε να μιλήσεις για τα κοππελλούθκια, την οικογένεια, την οικονομία, την σ κατάσταση. Τζιαι ειδικά όταν σε κάθε του αγγλική κουβέντα σκουντουφλά ο άλλος, εε πόσο να μιλήσεις;;;; Πόσα να πεις; Πάντως φιλοσοφική συζήτηση αποκλείεται να ανοίξεις. Τούτο εν το σίουρο. Τζιαι τζιαμέ που χάνεις κάθε ελπίδα για διάλογο πλέον μεταξύ σας, έρχεται η μουσική (και πάλι) για να γεμίσει το απόλυτο κενό. Μπορεί να μεν εκαταλάβαινα τους στίχους αλλά εμίλαν μου η μουσική. Τζιαι τούτο εν πιο όμορφο τζιαι που κάθε "ψαγμένη" συζήτηση.  Σε κάθε μου ταξίδι, είτε αυτό είναι στη χώρα είτε σε πιο μακρινούς τόπους, η μουσική εν ο σύντροφ...

Σαν να μη πέρασε μια μέρα... “Love is not a relationship, love is a state of being; it has nothing to do with anybody else. One is not "in love", one is love. And of course when one is love, one is in love – but that is an outcome, a by-product, that is not the source. The source is that one is love.”  ~Osho~ P.S. I miss you ... Henry Mancini - Moon River "...my huckleberry friend..."

Pablo Neruda + Andy Garcia... 'Nough said. Write, for example,'The night is shattered and the blue stars shiver in the distance.' The night wind revolves in the sky and sings. Tonight I can write the saddest lines. I loved her, and sometimes she loved me too. Through nights like this one I held her in my arms I kissed her again and again under the endless sky. She loved me sometimes, and I loved her too. How could one not have loved her great still eyes. Tonight I can write the saddest lines. To think that I do not have her. To feel that I have lost her. To hear the immense night, still more immense without her. And the verse falls to the soul like dew to the pasture. What does it matter that my love could not keep her. The night is shattered and she is not with me. This is all. In the distance someone is singing. In the distance. My soul is not satisfied that it has lost her. My sight searches for her as though to go to her. My heart l...

Εχτές ήταν το 8ο Κυπρορωσικό Φεστιβάλ στο Δημοτικό Κήπο Λεμεσού.  Εσκέφτηκα να προσκαλέσω όλη τη μπλογκόσφαιρα, αλλά δεν το έκαμα για τον απλούστατο λόγο ότι εν βλέπω το μπλογκ μου σαν χώρο διαφήμισης ( τουλάχιστον όχι εξ' ολοκλήρου ) τζιαι επίσης εν επρολάβαινα καν να κάμω κάποιαν αναφορά επειδή εβούρουν ούλη μέρα. Για εκείνα τα οποία έχω να διω κρέντιτ στον εαυτό μου είναι ότι την προηγούμενη εβδομάδα εκατάφερα να διοργανώσω μιαν εξαιρετική Διάσκεψη Τύπου, με αρκετά κανάλια και δημοσιογράφους παρών και αυτή την εβδομάδα εκατάφερα να παρευρεθούν ο " Εξοχότατος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κος. Νίκος Αναστασιάδης " , ο Ιώννης Κασουλίδης, ο Φώτης Φωτίου, οι Πρέσβεις της Ρωσίας, Ουγγαρίας, Τσεχίας, Κίνας και Ινδίας, ο κος. Δημήτρης Χριστόφιας και ο κος. Γιώργος Βασιλείου, ανάμεσα και σε πολλούς άλλους φύσικα. Ο Φωτίου, όταν τον εκαλοσώρισα τζιαι έσφιξα του το σhέρι ( συνοδευόμενος από την γυναίκα του - πολλά σκίνι βρε παιδί μου τζίνη η γυναίκα ) ή...

Στο πίσω μέρος του διαμερίσματος όπου διαμένουμε έχουμε μια βεράντα. Εκείνη η βεράντα για μένα ήταν εκεί σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Από το καιρό που ήμουν μικρή, θυμάμαι ότι καθόμουν με τις ώρες και χάζευα τ’ αστέρια, την θάλασσα ( το ελάχιστο της δηλαδή που μπορούσα να διακρίνω από τη βεράντα ), το κόσμο που περπατούσε στον πιο κάτω δρόμο.  Σαν μικρό κοριτσάκι, στεκόμουν με τους φανταστικούς μου φίλους στη βεράντα και τραγουδούσα. Τραγουδούσα Αλίκη κυρίως. Βλέπετε, δεν είχα κάποια άλλα παιδιά γύρω μου που να τους άρεσε να παίζουν θέατρο και να τραγουδούν το « Μια περιπέτεια στη Νότιο Καρολίνα » ή το « Μέσ’ αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή, κι’ έχω συντροφιά μου κάτασπρο πανί »....Έτσι ανέβαζα "παραστάσεις" στην βεράντα μας. Μερικά χρόνια αργότερα, σε εκείνη τη βεράντα καθόμουν τα βράδυα του καλοκαιριού μαζί με τη Σύσσι. Στα 14 μου χρόνια, η Σύσσι ήταν περίπου ενός χρονού. Και καθόμασταν στην πίσω βεράντα του διαμερίσματος μας και κοιτάγαμε τα πεφταστέρια, τις λεγόμενες ...