Should I Stay or should I Go?

Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου που βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι τζιαι εν ξέρεις που να πάεις. Ρωτούν με συνέχεια τι θέλω να κάμω...Πειράζει που εν έχω απάντηση;

Ακούω πως έρκεται η Τρόϊκα τζιαι κόφκω κούρβες...Ας πούμε το να είσαι σπουδασμένος νέος πλέον εν μειονέκτημα. Έτσι εκαταντήσαμε.Τζιαι να σε τρώσσιν οι ενοχές που ακόμα επιβαρύνεις τζιαι ταΐζουν σε οι γονιοί σου.

Έτυχε μια φάση με ένα σκηνοθέτη, καλό παιδί, έξυπνος, νέος, με όρεξη να κάμει πράματα. Πάμε τα πολλά καλά, συννενοούμαστε. Αλλά εν ένα πράμα που εν έσhιει άμεσα οικονομικούς πόρους.

Δηλαδή...πείνα. Δηλαδή ένταση με τους δικούς μου. Δηλαδή νιώθω πάλε ότι όταν έννα πάω να κάμω κάτι πας τον τομέα μου, επειδή εν θα μου δώκει λεφτά είμαι άχρηστη. Αν δεν υποκύψω δε τζιαι στο mass production που μας σερβίρουν οι κυπριακές τηλεοράσεις, τζιαμέ θα πεινάσω ακόμα παραπάνω.

Να διδάξω εν με προσλαμβάνουν ούτε τα φροντηστήρια ούτε τα ιδιωτικά γιατί εν έχω εμπειρία. Στα γραφειακά πάλε άμαν εν ηξέρεις Ρώσσικα (άλλη μόδα τζιαι τούτη) να πάεις ή να χωστείς ή να μάχεις. Πάντως να δουλέψεις εν παίζει. Εεε σόρρυ δηλαδή που έφκαλα Ελληνικό δημόσιο σχολείο τζιαι εν επία να σπουδάσω Ρώσσικη φιλολογία δηλαδή!!!

Είπαν μου για προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μα να σηκωστώ να πάω Βέλγιο τωρά; Γερμανία; Λουξεμβούργο; Τζιαι με την γλώσσα; Τι γίνετε με τη γλώσσα που εν την καέτουμε; Α;

Γενικά έβρεθηκα να είμαι στο σημείο είτε πιάνω τα μπαγκάζια μου τζιαι τις πενταροδεκάρες που έχω μες το μπανκ ακάουντ μου τζιαι πάω να δοκιμάσω (πάλε) εις την μάδερ Ίνγκλαντ (που εφ-γουάι-άι τζιαμέ έννα έχω να πληρώνω αμέσως ενοίκια, ρεύματα, μεταφωρικά κλπ κλπ χωρίς καμιά οικονομική υποστήριξη που κανέναν, για τον απλούστατο λόγο ότι εν έχω κανέναν να με βοηθήσει οικονομικά) είτε μεινίσκω δαμέ, σπαταλιούνται τζιαι τα λιγοστά λεφτουδάκια που μου απομείναν προσπαθώντας να έβρω κάτι απαξιωτικό, που ίσως τζιαι στο τέλος της ημέρας θα με κάμει να νιώθω even more rotten than before.

Γενικά βλέπω να έρχεται το απόλυτη χάος εις την νήσο τζιαι μόνο στη σκέψη ότι τα χειρότερα έπονται με πιάνει πανικός. Εικσοπέντε χρονών τζιαι να νιώθεις τόσο αναλώσιμη; Χμμμμ εν είμαι σίουρη για τη λέξη...Βασικά νιώθω ότι δαμέσα δα I'm wasting...

Τζι' αν φύω σημαίνει μπάι-μπάι φριέντς, μπάι-μπάι γονιοί τζιαι μπάι-μπάι Συσέγκιο :-(

Αλλά που την άλλη, αν φύω ίσως με ξανάβρω, ίσως να ξανάβρω την αυτοπεποίθηση που είχα τζιαι έχασα...να ξαναπάρω τη ζωή στα σhέρκα μου. Τζιαι να αφήκω τα "κακά" που εγίνσασσιν. Πλας, έννα φύω μια για πάντα τζιαι που το φάντασμα του πρώην που κάμνει συνέχει γκεστ εμφανίσεις μες την ζωή μου (όι το φάντασμα - ο κανονικός - δυστυχώς) - (τούτο εν το κακό με τις κοινές παρέες) τζιαι σπάζουν τα νεύρα μου. Έφυες, έφυες, ήντα εμφανίζεσε σαν τον Φάντη Μπαστούνι ομπρός μου λες τζιαι εν έσhιεις άλλη δουλειά να κάμεις γιέ μου; Πάενε να παίξεις με τα παθχνιδούθκια σου, τα βίντεο γκέιμς σου τζιαι άισμας το πεδίο μας ελεύθερο σιορ.

Φρίντοοοοοοοοοοοοοοοοοοομ!!!!! (αμάν, έχασα τον τέλεια)

Αλλά μια απόφαση πρέπει να παρθεί λίαν συντόμως. Γι' αυτό να ετοιμάζεστε. Μπορεί να ξεριζωθώ σούνερ δαν εξπέκτιτ. Άτιμη κοινωνία που με έφερες να ζήσω!

Τζιαι διαβάζωντας ποστ σαν της Eolica ας πούμε λαλείς, ,μα σε τι ττοππουζοχώρα ζούμε πλέον;

Δε ξέρω τι να κάμω πιον...τι να πω...που να ψάξω...ποιες κατουρημένες ποθκιές να φιλήσω...

Πάω να συνεχίσω το τζομπ απλικέισhιονινγκ...(χαχαχαχα εδώ γελάμε) :-/




The Clash - Should I Stay or Should I Go?