About Today

Έτσι θα χαθώ από τούτη τη ζωή - άχρωμη, άοσμη, αόρατη. Λες και δεν υπήρξα ποτέ. Η ευχή του πατέρα μου όλα αυτά τα χρόνια θα βγει αληθινή. Δε θα υπήρξα ποτέ. Απλά πέρασα, πόνεσα, πληγώθηκα και έφυγα. 

Το χοντρό μου σώμα θα το φάνε τα σκουλήκια σαν μια άλλη κοινή σάρκα. Το χοντρό μου σώμα δε το αγάπησε κανείς άντρας. Με έμαθαν να το σιχαίνομαι. Με έμαθαν ότι μόνο αυτό με καθόριζε ποια είμαι σαν άνθρωπος. Όχι η λάμψη των ματιών μου και η καλοσύνη της καρδιάς μου. Πάντα έβλεπαν το βάρος μου. Και όχι εμένα. 

Έτσι, το σώμα μίσησε το μυαλό και το μυαλό μίσησε το σώμα ακόμα περισσότερο. Και ο καθρέφτης υπήρξε σκληρός κριτής του είναι μου. Ο καθρέφτης δεν έβλεπε τη ψυχή μου. Έβλεπε μόνο την έκταση της σάρκας μου. Τύραννος σαν τον πατέρα και τους εραστές μου. Που όλοι κάτι άλλο ήθελαν από μένα. Κάτι που δεν ήμουν. Θελαν μια άλλη πραγματικότητα του εαυτού μου, που δε μπόρεσα ποτέ να τους δώσω. Μια πραγματικότητα που υπήρχε μόνο στη φαντασία του μυαλού τους. Μια αυταπάτη. 

Και έτσι ούτε εγώ έμαθα ποτέ να αγαπώ ούτε το από μέσα μου αλλά ούτε και το απόξω μου. Έμαθα να με κρίνω όπως ο καθρέφτης, ο πατέρας και οι εραστές μου. 

Ποσό θα ήθελα να έβλεπα τι έβλεπαν/ βλέπουν οι σκύλοι μου. Μακάρι να με αγαπούσα όπως με αγαπούσαν αυτές οι ψυχούλες. 

Φωνάζω αγγέλους και δαίμονες συνάμα. Δεν ξέρω πως τα που κλίνω πλέον. Το μυαλό θέλει τους δαίμονες και η ψυχή μου θέλει τους αγγέλους.

Αργοπεθαίνω μέσα σε τέσσερις ξένους τοίχους. 

Μόνη, μοναξιά, μοναχή.

The National - About Today