Λυκόφως

My depression is my best friend and my enemy. My depression is like a tiny plant begging me to water it. My depression is a wounded animal pleading me for food and nurturing. My depression is clever like a Bill Gates idea at 2am. Mom, my depression is like Kilimanjaro; glorious and evocative. It is a vast ocean filled with reefs and mysteries. My depression is like a silent cave on the shores of Iceland. My depression is an invisible lover bruising me between the sheets. My depression is showing me what 'phantom' limbs were to feel like. My depression is as scary as a clown trying to make you smile - without your consent . Mom, my depression is as deep as the iceberg that sunk Titanic. It is as complicated and monotonous as a spider's web. My depression is like a Byzantine note that won't end. My depression is loudest in the silence of the night. My depression is loudest in the emptiness of crowds. My depression is an egomaniac chasing for a v

Κάποτε είχα πολλά να πω. Πολλά να γράψω. Οι λέξεις κυλούσαν απο μέσα μου λες και ήμουν χείμαρρος χωρίς έλεγχο. Τώρα τις λέξεις μου τις έχει πνίξει ο φόβος, η μιζέρια, η πικρία, η απογοήτευση, η στεναχώρια.  Κάποτε οι λέξεις μου είχαν πάθος (και θυμό). Τώρα έχουν μόνο σκοτάδι και πόνο. Ποτίζονται μόνο με δάκρυα και εκρήξεις θυμού. Κάποτε το σώμα και η καρδιά μου ήθελαν να ζήσουν. Ήθελαν να δουν πολλά. Τώρα βλέπουν τείχη τόσο ψηλά που δεν θέλουν καν να προσπαθούν.  Κατά- θλίψη ...έτσι το λένε. Η αρρώστια του αιώνα. Και να τα φάρμακα, και να οι ψυχαναλύσεις, και να τα μαθήματα γιόγκα και τα βιβλία αυτοβελτίωσης. Και να προσπαθείς να ξεφύγεις απο τον κλοιό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης γιατί είναι όλα τόσο, μα τόσο ψεύτικα.  Πέφτεις και εσύ θύμα συγκρίνοντας τις καταπληκτικές ζώες των άλλων με την μικρή, ανούσια δική σου. Μα αυτό που ξεχνάς είναι ότι τα κοινωνικά δίκτυα πλέον είναι σαν τον καλλιτεχνικό πορτφόλιο ενός ζωγράφου, είναι όλα άρτος και θεάματα, είναι το show reel ενό