Τελικά, έφυα!
Επεριδιάβαζα μες τον μπλόγκερ μετά που πολύ πολύ τζιαιρό τζιαι έπεσα πας το τελευταίο ποστ της Πρασινάδας . Η Πρασινάδα ήταν που τους πρώτους μπλόγκερ που άρκεψα να θκιαβάζω τζιαι θυμούμαι ότι 5 χρόνια πριν (απαναϊτσα μου ήνταλόις επέρασεν ο τζιαιρός α! Μεγαλώνουμε...) ότι στην κυριολεξία εκατάπια το μπλόγκ της. Τον τζιαιρό τζίνο έτυχε να είμαι τζιαι σε μια πολλά τοξική σχέση, ήταν τζιαι η πρώτη μου τζιαι εν ήξερα πως να αντιμετωπίσω καταστάσεις , σόου ήβρα το γράψιμο. Τζιαι εδούλεψε. Για αρκετό καιρό, άρεσκε μου να γράφω ακόμα τζιαι αν ελάλουν τζιαι βλακείες. Εκράταν με, πως να το πω, σώας στας φρένας. Τζιαι κάπως έτσι, έγραφα σχεδόν συνέχεια που το 2011-2015. Κάπου στο 2015 αραίωσα αρκετά τζιαι στα μέσα του χρόνου, λόγω συκγυριών τζιαι βαρεμάρας, εσταμάτησα. Η μια εφτομάδα έγινε μήνας, τζιαι ο μήνας έγινε εξάμηνο, τζιαι το εξάμηνο έγινε χρόνος τζιαι. Πέρσι έτσι τζιαιρό έφυα που τους Ρώσους που εδούλεφκα, γιατί μπέττερ μπιλίβ ιτ ορ νοτ, είχαν με απλήρωτη για...