Blackface / Brownface

Ότι είναι να ρθει θα ρθει αλλιώς θα προσπεράσει

Αυτό έλεγε πάντοτε η μαμά μου. Και μόνο τώρα έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τη σημασία αυτής της φράσης. Το γεγονός ότι καθημερινά περιτριγυριζόμαστε από πράγματα που θέλουμε να είναι στη ζωή μας αλλά δεν είναι, αποδεικνύει πόσο αλαζών και μάταιος είναι ο άνθρωπος. Θέλουμε να έχουμε κάποια άτομα στη ζωή μας ή να μπορούμε να κάνουμε ορισμένα πράγματα και απλά για κάποιο λόγο δε γίνεται. Γκρινιάζουμε, παραπονούμαστε, νευριάζουμε και τα φταίμε πάντα όλα πάνω στους άλλους, ως συνήθως, γιατί αυτό μας βολεύει καλύτερα και γιατί αυτή είναι η πιο εύκολη λύση. θυμώνω και εγώ σαν άνθρωπος που είμαι, γιατί και έμενα με διακατέχει πολλές φορές η ματαιοδοξία μου, ο εγωισμός μου και η μοναξιά μου. Θέλω να έχω όλα τα μπαλάκια στο χέρι μου και νομίζω πως ο κόσμος μου ανήκει. Αλλά εδώ είναι και το μεγάλο μου λάθος; τίποτα δεν είναι δικό μου, τίποτα δε μου ανήκει. Το να κατηγορώ άλλους για τα πράγματα που δεν έχω στη ζωή μου γιατί απλά δεν ήταν γραμμένο να είναι στη ζωή μου, δεν είναι λάθος κανενός. Μερικές φορές ακόμα ούτε και δικό μου, μιας και, όχι, δεν έχω τον έλεγχο σε ότι γίνεται γύρω μου που κακώς ή καλώς μερικές φορές, η ζωή μου επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες που απλά ΔΕ μπορώ να ελέγξω. Γι αυτό προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να αντιληφθεί ότι το μια χαμένη φιλία, η ένας χαμένος πιθανός έρωτας που πέρασε απ' τη ζωή μου και χάθηκε, δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. Η φιλία και ο έρωτας μπορεί να χάθηκε αλλά τα παιδιά του δημοτικού γεμίζουν τις αυλές του σχολείου και σήμερα όπως έκαναν και χθες και όπως θα κάνουν κι' αύριο. Η ζωή συνεχίζεται με αυτά που σε προσπέρασαν, καλώς ή κακώς, και πρέπει να μάθω πως να περπατώ με το κεφάλι ψηλά χωρίς πικρία και μνησικακία για τα "κακά" που μου έτυχαν, αλλά να πω πως ακόμα και το ότι μου έτυχαν ήταν ένα γερό μάθημα για να γίνω καλύτερος άνθρωπος σε μια ματαιόδοξη και άδοξη κοινωνία*.

"CARPE DIEM, QUAM MINIMUM CREDULA POSTERO"

*Θέμα το οποίο θα αναλυθεί κάποια άλλη στιγμή, αλλά πολύ σύντομα!